M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
15 sierpnia. Janusz Julian Głuchowski. Urodził się 6 sierpnia 1888 w Bukowej. Uczęszczał do gimnazjum w Częstochowie. Był członkiem tajnej organizacji „Promieniści” i wziął udział w strajku szkolnym. W 1905 roku wstąpił do Organizacji Bojowej PPS.
Czytaj również
Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Belgii i rozpoczął studia na Politechnice w Leodium. W 1909 roku założył oddział Związku Walki Czynnej. W 1914 roku był komendantem plutonu w szkole letniej w Oleandrach i zastępcą Władysława Prażmowskiego ps. „Belina” w patrolu, który w nocy z 2 na 3 sierpnia, jako pierwszy przekroczył granicę zaboru austriackiego z zaborem rosyjskim w Kocmyrzowie i 4 sierpnia wieczorem powrócił do Krakowa, a 6 sierpnia wyruszył wraz z 1 Kompanią Kadrową do Miechowa.
W październiku 1914 roku mianowany porucznikiem, a w listopadzie 1916 roku rotmistrzem. Następnie do 1917 roku służył w 1 pułku ułanów Legionów Polskich; dowodził kolejno szwadronem, dywizjonem, a wreszcie był ostatnim dowódcą pułku. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był komendantem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Jednocześnie wykładał na tym kursie taktykę. Po kryzysie przysięgowym w 1917 roku był internowany w Beniaminowie, a następnie więziony w Niemczech, w twierdzy Werl.
Po uwolnieniu w październiku 1918 roku, w pierwszych dniach listopada, utworzył w Lublinie i Kraśniku, 3 pułk ułanów, następnie przemianowany na 7 pułk ułanów Lubelskich, którym jako major, dowodził w zwycięskich bitwach pod Słonimem, Lipniszkami, Berdówką, Chochłem, Gródkiem, Wilją, Wiazyniem, Kamieniem, nad Dźwiną oraz pod Dereguszczem. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku w korpusie oficerów kawalerii[4]. Stanowisko dowódcy pułku piastował do lipca 1920[5], a następnie objął dowództwo I Brygady Jazdy z którą odniósł sukcesy w Małopolsce Wschodniej i na Wołyniu, wśród nich w bitwie pod Zasławiem.
