M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Władysław Karaś (1893-1942), ps. „Czarny”, „Dąbrowski”, „Pankracy”, „Karczewski”, „Kuryłło”, mjr Wojska Polskiego (pośmiertnie), oficer polskiego wywiadu wojskowego, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Berlinie (1936), pierwszy medalista olimpijski w historii strzelectwa sportowego w Polsce.
Urodzony 31 sierpnia 1893 w Kielcach. Uczęszczał do tamtejszej Szkoły Handlowej (1907-1912) i Szkoły Realnej we Lwowie (1914), ale egzaminy maturalne zdał dopiero w Jekateryńskim I Gimnazjum Męskim (1919). Od najmłodszych lat związany był z ruchem socjalistycznym współpracując ze starszym bratem Stanisławem (ps. Witold), działaczem PPS w Kielcach, który skazany został „na wieczne zesłanie na Syberię”.
Od 4 sierpnia 1914 w 1 Brygadzie Legionów Polskich. Dwukrotnie ranny (pod Łowozówkiem i Kostiuchnówką) i dwukrotnie w niewoli rosyjskiej (w sumie przez 18 miesięcy). Ucieka i zostaje oficerem do specjalnych zleceń w Komendzie Naczelnej nr 3 POW Wschód Ukraina w Kijowie.
Od 1 czerwca 1918 związany ze służbą w wywiadzie. Podczas jednej z akcji (24 września 1918) zostaje zatrzymany z transportem materiałów wybuchowych i skazany na karę śmierci. 29 listopada został jednak zwolniony z niemieckiego więzienia i powrócił do działalności w POW na Ukrainie. Zdekonspirowany powraca do kraju i rozpoczyna służbę stałą w Wojsku Polskim (od 3 lipca 1919) otrzymując stopień podporucznika (w 1927 awansowany do stopnia kapitana). Pełni wiele odpowiedzialnych funkcji w Oddziale II Naczelnego Wodza, 3 pp. Legionów, Brygadzie KOP Wołyń, Oddziale II Sztabu Głównego WP. Jest inspektorem Związku Strzeleckiego we Lwowie i Komendy Głównej w Warszawie.
Będąc członkiem Strzelca Warszawa i mając 43 lata został olimpijczykiem. Nie startował w zawodach ogólnopolskich, był prawie nieznanym strzelcem, a jednak stanął do przedolimpijskich eliminacji i dzięki niezwykle intensywnemu treningowi zakwalifikował się do skromnej ekipy strzelców na IO w Berlinie (1936) w konkurencji karabinka sportowego na dystansie 50 m. (10 strzałów z pozycji leżącej, klęczącej i stojącej). Miał stalowe nerwy i żelazną kondycję. Stoczył pasjonujący pojedynek z Węgrem Bersenyi o srebrny medal. Przegrał minimalnie. Był to pierwszy medal olimpijski w historii strzelectwa sportowego w Polsce.
We wrześniu 1939 Karaś został przeniesiony jako pracownik Wydziału Specjalnego (dywersja pozafrontowa) Oddziału II Sztabu Głównego do Budapesztu. Po powrocie do kraju (luty 1940) kieruje dywersją w utworzonym w Krakowie sztabie Obszaru Kraków – Śląsk ZWZ (ps. Dąbrowski ), a od kwietnia 1940 jest szefem nowo utworzonego Związku Odwetu Obszaru Kraków Śląsk ZWZ. Aresztowany późną jesienią 1940 przez dwa miesiące przebywa na Montelupich w Krakowie. Zwolniony dzięki różnym staraniom, wyjeżdża do Warszawy, gdzie od początku 1941 (ps. Pankracy) zostaje kierownikiem referatu „Reich” Związku Odwetu KG AK. Aresztowany (23 kwietnia 1942) zostaje w tym samym roku 28 maja rozstrzelany w masowej egzekucji w Magdalence pod Warszawą jako Włodzimierz Kuryłło.
