Zygmunt Karol Karwacki, ps. „Stanisław Bończa” – oficer Legionów Polskich. Urodził się 20 października 1893 r. w majątku Czarnowiec pow. Pińczów. Poległ 4 lipca 1916 r. pod Kościuchnówką.
Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych. Uczęszczał do gimnazjum w Kielcach, później kształcił się w Warszawie. Od 1910 roku czynnie uczestniczył w skautingu i w organizacjach niepodległościowych. W 1912 roku ukończył gimnazjum Konopczyńskiego w Warszawie i podjął studia rolnicze w Krakowie. W tym samym roku wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. W krótkim czasie awansował do stopnia podchorążego. W 1913 Komendant Józef Piłsudski odznaczył go najzaszczytniejszym wówczas odznaczeniem „Parasol”.
Podczas pobytu na wakacjach w Kieleckiem wyruszył konno do Krakowa i jako jeden z „siódemki” Beliny przekroczył granicę Królestwa. 1 sierpnia 1914 roku Władysław Belina-Prażmowski otrzymał od Józefa Piłsudskiego rozkaz sformowania kilkuosobowego patrolu z zadaniem dokonania zwiadu na tereny zaboru rosyjskiego. W skład patrolu jako przewodnik wszedł m.in Zygmunt Karwacki.
Do sierpnia 1915 roku wykonywał misje powierzane mu przez Józefa Piłsudskiego. Był też krótko kierownikiem wywiadu i komendantem POW okręgu radomskiego.
Wkrótce Zygmunta Karwackiego przeniesiono ponownie do działań liniowych jako dowódcę plutonu w 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w kampanii wołyńskiej gdzie poległ 4 lipca 1916 roku w bitwie pod Kostuchnówką nad Styrem. Zygmunt Karol Karwacki został pochowany w zbiorowej mogile w Wołczewsku. Mogiła ta już nie istnieje.
Zygmunt Karol Karwacki został pośmiertnie nominowany do stopnia kapitana. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy oraz Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Uhonorowany Odznaką Pamiątkową „Pierwszej Kadrowej”.