M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Kieleckie spektakle znalazły się w finale 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Na 14 finalistów, aż trzy przedstawienia są z Kielc. To: „Ale z naszymi umarłymi”, „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” oraz „Ciotka Wieża”.
Komisja Artystyczna w składzie: Dominik Gac, Wiesław Kowalski, Andrzej Lis, Julia Lizurek, Magdalena Rewerenda, Jacek Sieradzki (przewodniczący) i Agata Tomasiewicz oceniła 112 realizacji scenicznych polskiego dramatu współczesnego.
Miejsce w finale ucieszyło Ewę Lubacz, która występuje w monodramie „Ciotka Wieża”. To sceniczna opowieść o kieleckiej malarce Jadwidze Trzcińskiej, którą na język dramatu przełożyła Elżbieta Chowaniec, w reżyserii Judyty Berłowskiej.
– To był wielki okrzyk radości zarówno mój, jak i Agnieszki Kozłowskiej-Piasty, która koordynowała ten projekt. Byłyśmy zachwycone tym werdyktem, tym bardziej, że ten spektakl powstał naprawdę z potrzeby serca. Mało tego, znaleźć się w gronie 14 najlepszych spektakli z całej Polski, konkurować z dużymi scenami to dużo znaczy, ponieważ nasz spektakl powstał nie w instytucjonalnym teatrze, ale w instytucji kultury, która nie zajmuje się tym na co dzień. Przez to zadanie było trudniejsze, ale udało się – podkreśla aktorka. „Ciotkę Wieżę” wyprodukowało Kieleckie Centrum Kultury.
Ogromne powody do radości ma Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Jak zaznacza jego rzecznik, dr Paulina Drozdowska, to duży sukces.
– Bardzo się cieszymy. Chyba można się pokusić o stwierdzenie, że Teatr im. Stefana Żeromskiego zdominował 29. edycję Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, bo aż dwa nasze spektakle znalazły się w finale. To bardzo duże osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że ponad sto spektakli z całej Polski zostało zgłoszonych. To najbardziej prestiżowy z konkursów, który promuje rodzimą dramaturgię – wyjaśnia.
Spektakle kieleckiej sceny dramatycznej, które trafiły do finału to: „Ale z naszymi umarłymi” Jacka Dehnela w adaptacji Michała Kmiecika w reżyserii Marcina Libera oraz „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” autorstwa i w reżyserii Mateusza Pakuły – to koprodukcja Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie oraz Teatru im. Stefana Żeromskiego.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
Laureatów poznamy pod koniec czerwca.
