Duży, przepiękny, niezwykle kolorowy ptak z rodziny bażantowatych, znany od stuleci jako ozdobny i hodowlany. Paw, bo o nim mowa, uświetnia wspaniałe ogrody i parki w różnych częściach świata. Pokaźną hodowlę tych ptaków mogą podziwiać odwiedzający ogród zoologiczny Leśne Zacisze w Lisowie w gminie Morawica.
Samiec zdecydowanie różni się od samicy, a połowę długości jego ciała stanowi okazały ogon, nazywany trenem. Jego pióra są brązowozielone z metalicznym połyskiem, na końcu z wielkimi pawimi okami, ubarwionymi na czarno, niebiesko, płowo i żółto. Tren rośnie do 3, a nawet 6 roku życia samca. Głowa, szyja i pierś są jaskrawoniebieskie z metalicznym połyskiem. Na głowie znajduje się charakterystyczny czubek. Samica pawia nie jest tak bogato ubarwiona jak samiec. Wierzch ma brązowy, spód biały a na głowie „koronę” z kilku piór.
Odwiedzający ogród zoologiczny Leśne Zacisze w Lisowie, niemal na każdym kroku mogą podziwiać przepiękne pawie indyjskie. Jak informuje właściciel zoo Paweł Zawadzki, na terenie placówki jest pond 50 tych ptaków. Właśnie trwa ich okres lęgowy.
– Samiec gromadzi wokół siebie od czterech do sześciu samic, których pilnuje, dlatego bardzo często dochodzi między samcami do walk. Samica w ukryciu, najczęściej w dołku wykopanym w ziemi, składa do sześciu jaj, które później sama wysiaduje. Niestety, większość z nich pada łupem kun, lisów i innych drapieżników – wyjaśnia.
– Pisklęta po wykluciu z jaja są w pełni opierzone, a po 10 dniach zdolne do lotu. Zdobycie pokarmu w naturze nie jest łatwe, mimo urozmaiconej diety – tłumaczy Paweł Zawadzki.
Jadłospis pawia indyjskiego jest bardzo różnorodny. Są to nasiona, owoce, kwiaty, a nawet drobne płazy. Pawie łatwo adaptują się w nowym środowisku. W czasie zimy niskie temperatury nie wyrządzają im szkody. Śpią na gałęziach drzew, a nastroszone pióra stanowią naturalną ochronę przed zimnem – dodaje.
Naturalne środowisko, w którym występują te ptaki to tereny Pakistanu, południowy Nepal oraz większa część Indii, gdzie cieszą się ogromną sympatią lokalnej ludności i są często wykorzystywane jako tępiciele węży. W naturze żyją ok 20 lat, a po udomowieniu niektóre z nich dożywają nawet 50 lat.