M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Dziś Kościół katolicki obchodzi Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwane popularnie Świętem Matki Boskiej Zielnej. Jest to najstarsze Święto Maryjne w roku liturgicznym, obchodzone od VII wieku. Podczas mszy świętych odbywa się poświęcenie płodów rolnych i ziół.
Tradycja ta sięga w Polsce X wieku, kiedy wraz z chrześcijaństwem rozpoczęły się obchody święta wniebowzięcia. Plony i kwiaty przynoszone w tym dniu przed ołtarze są symbolem dojrzałości duchowej Najświętszej Dziewicy. Wierzono, że poświęcone bukiety mają szczególną moc, a ich skład był ściśle określony. Przypomina o tym regionalistka z Wielkiej Wsi Weronika Śmiecikowska:
– Suszono zioła, wchodzące w ich skład, aby w razie dolegliwości przyrządzać z nich napary. Poświęconym w Matkę Boską Zielną bukietem okadzano też izby i trzymano w widocznym miejscu, aby chronił od nieszczęść. Napar z ziół podawano zwierzętom w czasie choroby, krowy dostawały go po wycieleniu. Bukietu nie można było wyrzucać. Ziarna z kłosów zbóż wykruszano i dodawano do siewu, podobnie było z nasionami ziół i kwiatów – opowiada.
Wiązanki, które święci się w kościołach 15 sierpnia w zależności od regionu i zwyczaju nazywa się zielem, równiankami, kępkami, ograbkami, a nawet rózgami.
– Układano je z bylicy, macierzanki, mięty, piołunu, chabrów, kopytnika i krwawnika, czyli z ziół o właściwościach leczniczych, a także z kwiatów polnych i ogrodowych. Do bukietów wkładało się także kłosy zbóż, len, makówki i konopie, orzechy oraz różne warzywa i owoce: marchew, nabity na patyk ziemniak lub jabłko, gałązkę z późnymi wiśniami, gałązki leszczynowe z orzechami, czyli wszystko to, co urodziła ziemia – wyjaśnia etnolog doktor Alicja Trukszyn.
