M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Modliszkę zwyczajną zaobserwowała w Modliszewicach nasza słuchaczka. Czy pojawienie się tego tropikalnego gatunku jest dowodem na ocieplenie klimatu? według ekspertów, niekoniecznie.
Kamil Kubicki z Nadleśnictwa Barycz informuje, że modliszki występowały wcześniej w naszym kraju ale głównie na południu.
– Modliszka zwyczajna, to jedyny przedstawiciel tego gatunku w Europie. W Polsce również występuje. Wcześniej głównie na południu kraju, ale obecnie już na całej powierzchni. Sam obserwowałem modliszkę w Rudzie Malenieckiej – wspomina.
Do końca XX wieku była spotykana głównie w Kotlinie Sandomierskiej i w niektórych rejonach Podkarpacia. Po roku 2010 modliszki zaczęły się pojawiać także w Małopolsce i Górach Świętokrzyskich, na Górnym Śląsku, a nawet na południowym Mazowszu. W wyjątkowo ciepłym 2015 roku modliszkę zaobserwowano na Podlasiu i Pojezierzu Mazurskim, a w 2016 roku w Kampinoskim Parku Narodowym. Obecnie owada tego można spotkać w całym kraju.
Jak dodaje leśnik, owad ten słynie z kanibalizmu, jednak skala tego zjawiska nie jest tak duża, jak powszechnie sądzono. Giną najsłabsze osobniki. Według leśnych statystyk, tylko jeden na dziesięć samców zostaje pożarty przez samicę po kopulacji.
– Modliszka może być niebezpieczna, ale tylko dla swojego partnera, innych owadów i małych płazów, na które poluje. Dla człowieka nie stanowi zagrożenia, choć należy pamiętać, że kiedy poczuje się zagrożona – w obronie będzie gryźć, co jest bolesne – wyjaśnia.
Samiec modliszki może osiągnąć wielkość sześciu centymetrów, samice są nieco większe, osiągają nawet siedem i pół centymetra długości.
Leśnik zwraca uwagę, że jeżeli ktoś zaobserwował większą modliszkę, to może być przypadek ucieczki z terrarium hodowcy tropikalnego gatunku.
Modliszkę zwyczajną można spotkać w okresie od sierpnia do października, kiedy jest jeszcze ciepło, na łąkach, polanach i obrzeżach lasów. Jej ubarwienie ciała jest zazwyczaj zielone, niejednokrotnie przechodzące w żółtozielone lub jasnobrązowe.
Owad znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze jako gatunek bardzo wysokiego ryzyka i jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
