Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 3 w Końskich tzw. „Ekonomik” otrzymał w czwartek (28 września) swojego patrona. Został nim Władysław Grabski – ekonomista i twórca reformy walutowej.

Uczniowie uważają, że ekonomista będzie dobrym patronem dla ich szkoły.

Czytaj również

Świętokrzyskie przygotowuje się na duże opady deszczu

IMGW ostrzega: upał, a potem burze z deszczem i gradem

2025-07-07

Mobilna klinika centrum krwiodawstwa cały czas w trasie

2025-07-06

– To duże wydarzenie dla naszej szkoły. Władysław Grabski jest nam dobrze znany, był ważną postacią dla całej Polski, a poza tym ekonomistą, co idealnie wpisuje się w program naszej placówki – powiedziała Agata.

– Władysław Grabski przeprowadzić reformę walutową i stanął przed problemem ogromnej inflacji w okresie II Rzeczpospolitej. Pokazał jak walczyć z inflacją, z którą przecież również dziś mamy problem – dodała Dominika.

Beata Fidor dyrektorka Zespołu Szkół Ponadpodstawowych nr 3 informuje, że technikum od lat kształci ekonomistów, bankierów, księgowych dlatego wybór ekonomisty Władysława Grabskiego.

Obecna na uroczystościach poseł Agata Wojtyszek stwierdziła, że wybór patrona ma duże znaczenie w wychowaniu młodzieży.

– Cieszę się, że Technikum nr 3 w Końskich otrzymuje swojego patrona, wybitnego człowieka. Jestem przekonana, że będzie on towarzyszył uczniom kolejnych pokoleń nie tylko w edukacji ale i wychowaniu i kreowaniu patriotyzmu – powiedziała.

Ekonomik był ostatnia szkołą ponadpodstawową w gminie, która nie miała patrona.

Grzegorz Piec starosta konecki zaznacza, że wyboru patrona dokonali uczniowie, rodzice i grono pedagogiczne. Jego zdaniem ekonomista, społecznik i mąż stanu to odpowiednia postać na patrona technikum ekonomicznego.

Nadanie szkole patrona miało bardzo uroczysty charakter rozpoczęło się mszą świętą i poświęceniem sztandaru szkoły, następnie odbył się przemarsz ulicą którą wystylizowaną na przedwojenną Warszawę, a w szkole poświęcono tablicę pamiątkową poświęconą patronowi.

Urodził się 6 lipca 1874 roku w rodzinie o tradycjach patriotycznych i niepodległościowych, które rodzice starali się zaszczepić dzieciom – dwóm synom, Stanisławowi i Władysławowi, oraz dwóm córkom, Zofii i Halinie. Feliks Grabski stosował w swoim majątku – Borowie – najnowsze metody rolnicze, a w 1859 roku, wyprzedzając o kilka lat carską reformę, uwłaszczył swoich włościan.
Władysław Grabski ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu z odznaczeniem, a następnie przez cztery lata kształcił się w dziedzinie historii i ekonomii na Sorbonie. Do 1897 roku studiował też agronomię w Hadze, a owocem jego pobytu tam były dwie pierwsze publikacje – „Kwestia agrarna we Francji” oraz „Wiedza i praktyka rolnicza w Niemczech”.
Grabski – działacz społeczny i polityczny
W miarę popularyzowania metod nowoczesnego rolnictwa oraz działalności oświatowej, popularność Grabskiego w okolicy rosła, tak że kiedy w 1904 roku rzucił pomysł założenia w Łowiczu powiatowej spółki rolniczo-handlowej, wybrano go na jej prezesa. Grabski był też sekretarzem Sekcji Rolnej Towarzystwa Rolniczego, co zaowocowało monografią „Historia Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim” jego pióra, nagrodzoną przez Akademię Umiejętności w Krakowie.
Mniej więcej w tym samym czasie Grabski podjął działalność polityczną – w 1905 roku, wybrany na posła ziemi łowickiej do I Dumy, występował na wiecach jako orędownik swobód politycznych dla ludu.
W chwili wybuchu I wojny światowej Grabski utworzył Centralny Komitet Obywatelski, który pomagał najbardziej dotkniętym przez wojnę, i sam stanął na jego czele.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Grabski został powołany przez Józefa Piłsudskiego na prezesa Głównego Urzędu Likwidacyjnego, który miał ustalić straty wojenne, politykę finansową wobec sąsiadów i roszczenia repatriacyjne.
Grabski został też, obok Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego, delegatem na Konferencję Pokojową w Paryżu, kierując pracami polskiej delegacji w zakresie ekonomicznym. Następnie sprawował obowiązki ministra skarbu w rządzie Leopolda Skulskiego.
Premier Władysław Grabski
Od 23 czerwca do 24 lipca 1920 roku, w okresie wojny bolszewickiej, pełnił funkcję premiera.
W styczniu 1923 roku Grabski ponownie objął tekę ministra skarbu, tym razem w rządzie Wincentego Witosa, ale wobec braku zgody rządu na plan reform uzdrawiających ekonomię państwa podał się do dymisji w lipcu tego samego roku.
Jednak na skutek kryzysu gabinetowego w grudniu 1923 roku Grabski objął urząd premiera.
Udało mu się uzyskać nadzwyczajne pełnomocnictwa od parlamentu, które pozwoliły na rozpoczęcie gruntownych reform. W tym czasie przeprowadzono m.in. reformę walutową.
W czasie, gdy Grabski był premierem, udało się też przeprowadzić inne reformy – ustawę o ubezpieczeniu na wypadek bezrobocia, poprawę stosunków z mniejszościami narodowymi. Niestety, wojna celna z Niemcami i spadek światowej koniunktury gospodarczej wywołały różnice pomiędzy premierem a dyrekcją utworzonego przez niego Banku Polskiego na temat obniżenia kursu złotego.
W listopadzie 1925 roku Grabski podał się do dymisji.
Po dymisji Grabski poświęcił się całkowicie pracy naukowej. Już w 1923 roku był wykładowcą Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ale dopiero trzy lata później został etatowym profesorem ekonomii politycznej na Wydziale Leśnym SGGW. Od 1926 do 1928 roku pełnił też funkcję rektora tej szkoły, a w 1936 roku zorganizował tam Instytut Socjologii Wsi, powołując jednocześnie do życia wydawane do dziś „Roczniki Socjologii Wsi”.
Grabski opublikował też w tym czasie prace „Wieś i folwark”, „Historia wsi w Polsce”. Swój testament polityczny zawarł w pracy „Idea Polski”, wydanej w 1935 roku.
Zmarł 1 marca 1938 roku.
Władysław Grabski był ekonomistą, premierem w okresie II Rzeczpospolitej i autorem reformy walutowej, która była konieczna po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Ujednolicił waluty z dawnych ziem zaborów, wprowadził też polską markę, a później polskiego złotego i utworzył Bank Polski.
Dalsze lata życia Władysława Grabskiego to poświęcenie się pracy naukowej na SGGW w Warszawie.