Premier Donald Tusk: wprowadzimy stan klęski żywiołowej

Siewiera ocenił na X, że „dobrze że zostały zadysponowane Brzegowe Stacje Ratownictwa SAR i dobrze że zbiornik Racibórz Dolny rozpoczął retencjonowanie fali”.

„Skoro już wiemy że jest b. źle to czas by Bruksela pokazała swoją solidarność tak jak my to robiliśmy wielokrotnie w powodziach, pożarach i klęskach w UE” – napisał szef BBN.

Zgodnie z Konstytucją w sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej.

Zapowiedziany przez premiera stan klęski żywiołowej byłby trzecim stanem nadzwyczajnym wprowadzonym w Polsce po 1945 r. 13 grudnia 1981 roku na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na mocy uchwały Rady Państwa i na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego wprowadzony został stan wojenny, nie był on jednak wprowadzony zgodnie z Konstytucją.

2 września 2021 roku na wniosek Rady Ministrów prezydent Andrzej Duda wprowadził stan wyjątkowy na części terytorium kraju wzdłuż granicy polsko-białoruskiej.

Do tej pory nie wprowadzono jednak stanu klęski żywiołowej, nawet w czasie epidemii Covid-19 ani poprzednich powodzi w 1997 i 2010 roku.

Zgodnie z ustawą o stanie klęski żywiołowej może być on wprowadzony, aby zapobiec skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia może wprowadzić stan klęski żywiołowej z własnej inicjatywy lub na wniosek wojewody, jednak na czas nie dłuższy niż 30 dni. Przedłużenie stanu klęski żywiołowej może nastąpić jedynie za zgodą Sejmu. Rozporządzenie ogłasza się w Dzienniku Ustaw, a także podaje do wiadomości przez obwieszczenia wojewody na plakatach. Media mają obowiązek informować o wprowadzonym stanie.

W czasie stanu klęski żywiołowej działaniami prowadzonymi w celu zapobiegania i usuwania skutków kierują – w zależności od terenu, jaki został objęty tym stanem – wójt burmistrz, prezydent miasta, starosta, wojewoda szef MSWiA lub inny minister. Minister jest zobowiązany do informowania na bieżąco prezydenta i premiera o skutkach klęski żywiołowej i działaniach podejmowanych w celu zapobiegania tym skutkom lub ich usunięcia.

Zniesienie stanu klęski żywiołowej również odbywa się w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, którym znosi ona ten stan na całym obszarze jego obowiązywania lub na części tego obszaru przed upływem czasu, na który został wprowadzony, jeżeli ustaną przyczyny jego wprowadzenia.

Ustawa o stanie klęski żywiołowej określa możliwe ograniczenia wolności oraz praw człowieka i obywatela stosowane wobec osób zamieszkałych lub czasowo przebywających na obszarze, na którym stan klęski żywiołowej został wprowadzony. Ograniczenia mogą dotyczyć również osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, mających siedzibę lub prowadzących działalność na danym obszarze.

Ograniczenia mogą polegać m.in. na zawieszeniu działalności określonych przedsiębiorców, nakazie lub zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju, nakazaniu pracodawcy oddelegowania pracowników do dyspozycji właściwego organu, reglamentacji zaopatrzenia, zakazie okresowego podwyższania cen na określone towary lub usługi czy nakazie stosowania ustalonych cen.

Nałożony może zostać obowiązek opróżnienia lub zabezpieczenia lokali mieszkalnych bądź innych pomieszczeń, dokonania przymusowych rozbiórek i wyburzeń budynków lub innych obiektów budowlanych.

Władze mogą wprowadzić nakaz ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, obszarów i obiektów, a także nakaz lub zakaz przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach.

Zakazane może być organizowanie imprez masowych, przemieszczanie się w określony sposób oraz prowadzenie strajku. Bez zgody właściciela mogą być wykorzystane zarówno jego nieruchomości, jak również ruchomości.

Możliwe jest również ograniczenie lub odstąpienie od określonych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, o ile nie powoduje to bezpośredniego narażenia życia lub zdrowia pracownika.

Ustawa przewiduje możliwość obowiązkowego wykonywania świadczeń osobistych i rzeczowych polegających na udzielaniu pierwszej pomocy osobom, które uległy nieszczęśliwym wypadkom, czynnym udziale w działaniu ratowniczym, wykonywaniu określonych prac, udostępnieniu pomieszczeń osobom ewakuowanym, przyjęciu na przechowanie i pilnowaniu mienia osób poszkodowanych lub ewakuowanych, opiece nad zwierzętami.

Zarówno osoba prawna, jak i fizyczna może zostać również zobowiązana do udostępnienia żywności i źródła wody pitnej na potrzeby osób ewakuowanych lub poszkodowanych.