M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Do prostych prac zatrudniono tam ludzi, którym płacono jedzeniem. Inni robotnicy przemycali dla nich żywność, ale mimo to zdarzały się przypadki śmierci z wycieńczenia.
Kieleckie getto zamknięto 5 kwietnia 1941 r. W trakcie jego istnienia, z głodu, ciężkich warunków bytowych, a także na skutek szerzącej się epidemii tyfusu, zmarło tam ok. 4 tys. osób.
Likwidacja „zamkniętej dzielnicy” rozpoczęła się 20 sierpnia 1942 r. Tego dnia, na ul. Okrzei przeprowadzono selekcję. Słowo to w rzeczywistości oznaczało rozstrzelanie wszystkich starców, chorych i niepełnosprawnych. Wybraną grupę, ok. 6-7 tys. osób, wywieziono do obozu zagłady w Treblince.
W sobotę 22 sierpnia rankiem wszystko się powtórzyło. Ludzi z tzw. małego getta grupowano w okolicach placu Świętego Wojciecha i ulicy Bodzentyńskiej. Dziesiątki osób zamordowano, a kolejne 6-7 tys. wywieziono do Treblinki
Być może już wtedy niemiecka administracja zwróciła uwagę, że zakłady znajdujące się pod jej zarządem i produkujące materiały dla wojska cierpią na brak siły roboczej. Lukę tę postanowiono wypełnić Żydami. Nie wiemy, kiedy zapadła decyzja, ale ostatecznie w Kielcach utworzono trzy obozy w zakładach pracy.
Pierwszy, już 2 września 1942 roku, powstał obóz pracy przy fabryce firmy Hugo Schneider AG z Lipska, w skrócie zwaną Hasag – to przedwojenna fabryka „Granat”. Żydzi byli zatrudniani głównie przy pracach wyładunkowych. Wynagrodzeniem były miska zupy i 30 dag chleba. Zygfryd Lamcha wspominał, że polscy robotnicy pracujący w fabryce, pomimo trudnych warunków i własnych problemów, często dostarczali Żydom żywność.
Obóz otoczony był drutem kolczastym, pilnowały go oddziały wartownicze. Niemcy rozstrzelali w nim 25 osób, trzy zmarły z wycieńczenia. Obóz został zlikwidowany 20 sierpnia 1944 roku. Robotników przewieziono do obozów pracy w Częstochowie, Auschwitz i Buchenwaldzie.
Historię drugiego dnia likwidacji kieleckiego getta przedstawia Radio Kielce w słuchowisku: „Akcja Reinhardt. Cel: świętokrzyskie”.
