M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
W poniedziałkowy wieczór (29 listopada) poznaliśmy laureatów Nagród Mediów Publicznych 2021. Nominowanych do wyróżnienia wybrały kapituły powołane przez Polską Agencję Prasową, TVP, Polskie Radio oraz rozgłośnie regionalne Polskiego Radia.
We wtorek – 30 listopada o godzinie 21.00 na antenie TVP 1 i w Programie Pierwszym Polskiego Radia zaplanowano relację z uroczystości. Będzie jej można posłuchać również w Radiu Kielce.
Nagrodę Mediów Publicznych 2021 w kategorii „Idea” otrzymał Piotr Semka
W kategorii „Idea” kapituła konkursowa przyznała nagrodę po raz pierwszy. Tworzą ją wszyscy prezesi Rozgłośni Regionalnych. Jak podkreśla Janusz Knap, prezes Radia Kielce decyzja w tej sprawie była jednomyślna. Laureatem Nagrody Mediów Publicznych w kategorii „Idea” został Piotr Semka, dziennikarz i publicysta, historyk i autor książek dotyczących współczesnej historii Polski. Nominowany został za bezkompromisowe dziennikarstwo, bezbłędne diagnozy społeczne i wierność wyznawanym wartościom.
Prezes Radia Rzeszów Przemysław Tejkowski przypomniał w laudacji dzień 29 listopada 1980 roku, kiedy to, jak mówił, „w pewnym liceum ukonstytuował się parlament uczniowski”. „Przedstawicielem klas pierwszych tego parlamentu został młody chłopak i jemu też koledzy powierzyli redagowanie gazetki ściennej, czynił to z ochotą, aż do stanu wojennego, w którym zaczął czynić to z jeszcze większą ochotą, tylko że z gazetki ściennej ona stała się gazetką podławkową, konspiracyjną” – opowiadał.
– I tak możemy ogłosić, że dziś, 29 listopada, mija 41 lat od kiedy nasz laureat wkroczył na drogę dziennikarstwa. Droga to niełatwa ani wtedy ani dzisiaj, bo niełatwo być dziennikarzem w świecie odwróconych pojęć. Niełatwo być dziennikarzem w świecie, gdzie „pożądliwie brzęczy rój komentatorów i pisarzy, co myśl ostatnią zmienią w gnój, byle w tysiącach egzemplarzy” – powiedział Tejkowski cytując Jacka Kaczmarskiego.
– Niełatwo być dziennikarzem w świecie, gdzie ład medialny został już ustalony i ogłoszono już, która prasa, które media są jedynie słuszne, i że ci, którzy wyznają te prasę i wchłaniają jej treści i wartości to elita w odróżnieniu od ciemnogrodu, który nie wyznaje tych wartości – podkreślił.
Przedstawiamy wszystkich nominowanych w tej kategorii:
Urodzony 28 października 1965 r. w Gdańsku Piotr Semka jako licealista działał w grupach samokształceniowych Ruchu Młodej Polski. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował protesty w szkole – przerwy milczenia, żałobny strój, noszenie oporników 13. dnia każdego miesiąca. W listopadzie 1982 r. wspólnie z Piotrem Połońskim, Jackiem i Jarosławem Kurskimi założył podziemne pismo młodzieży III LO „BIT Biuletyn Informacyjny Topolówka”. Od 1985 r. był publicystą podziemnego pisma „Solidarność” Regionu Gdańsk. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studenckim studiując historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W 1989 r. Semka zaangażował się w kampanię wyborczą Konfederacji Polski Niepodległej w Lublinie. Od 1989 r. był współpracownikiem „Tygodnika Gdańskiego” a w latach 1991–92 dziennikarzem TVP, gdzie prowadził – wraz z Jackiem Kurskim – program „Refleks”; a następnie był wydawcą i prowadzącym „Puls Dnia”. Jako dziennikarz współpracował m.in. z „Tygodnikiem Solidarność”, „Wprost”, „Gazetą Polską”, „Życiem”, „Dziennikiem”, „Przewodnikiem Katolickim”, „Uważam Rze” i „W sieci”; w TV Puls prowadził program „Piątka u Semki”; był współautorem programu „Warto rozmawiać” (TVP2), i publicystą „Rzeczpospolitej”.
Nagrodę Mediów Publicznych 2021 w kategorii „Słowo” otrzymała reporterka, dziennikarka i eseistka Joanna Siedlecka
Nagroda wzmacnia nie tylko finansowo ale też duchowo; mówiąc kolokwialnie – daje pozytywnego kopa – oceniła laureatka odbierając podczas poniedziałkowej gali statuetkę.
Siedlecka doceniona została za konsekwentną i bezkompromisową wierność w swej pracy pisarskiej dewizie Józefa Mackiewicza głoszącej, że „tylko prawda jest ciekawa”.
Laureatka podkreśliła, że nie pisze dla nagród, ale „jeśli się trafiają to jest szczęśliwa, ponieważ twórcy są spragnieni nagród jak dzieci”. „Nagroda wzmacnia, umacnia, nie tylko finansowo, ale też duchowo. My, pisarze czujemy wtedy, że nie jesteśmy sami, że to jednak ktoś zauważył i to wzmacnia nas, a mówiąc kolokwialnie daje nam pozytywnego kopa” – powiedziała.
Jej zdaniem, przyznając nagrodę jej książkom, kapituła „nagrodziła polską literaturę; pisarzy, o których pisała – Gombrowicza, Herberta, Dygata, Tyrmanda, właśnie tych, którzy nie dali się komunie, mimo tego, że byli nieprawdopodobnie niszczeni, prześladowani, niszczono im życie osobiste, zdrowie, cenzurowano”. Ale – jak przypomniała – „oni się nie poddawali, bo wiedzieli, że gotują nam strawę”.
Poniżej przedstawiamy wszystkich nominowanych w tej kategorii.
Joanna Siedlecka jest autorką zbiorów reportaży „Stypa”, „Poprawiny”, „Parszywa sytuacja” i „Jaworowe dzieci” oraz biografii polskich pisarzy: Witolda Gombrowicza „Jaśnie panicz”, Witkacego „Mahatma Witkac” i Zbigniewa Herberta „Pan od poezji”, a także książki „Czarny ptasior”, demistyfikującej okupacyjny fragment życiorysu Jerzego Kosińskiego na którym zbudował on swoją światową popularność. W 2016 r. pisarka została uhonorowana Nagrodą Literacką im. Józefa Mackiewicza.
Nagrodę Mediów Publicznych 2021 w kategorii „Muzyka” otrzymał Józef Skrzek
Józef Skrzek został laureatem Nagrody Mediów Publicznych w kategorii „Muzyka”. Dziękuję, jesteście z miłości. Życzę wam spełnienia marzeń i muzyki – sztuki piękna. Oby te błogosławieństwa i talenty istniały między wami, po to, abyście byli dla siebie kochani – powiedział artysta.
Józef Skrzek to pionier rodzimej sceny rocka progresywnego i elektronicznego, basista, multiinstrumentalista, kompozytor zaskakujący i zachwycający słuchaczy już od ponad 50 lat. Nominowany został za wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki rozrywkowej – w jej najbardziej ambitnym wydaniu oraz za umiejętne łączenie sacrum z profanum.
Józef Skrzek nie mógł osobiście odebrać nagrody – przygotował jednak krótki filmik, w którym zwrócił się do uczestników wydarzenia. „Dziękuję, jesteście z miłości. Życzę wam spełnienia marzeń i muzyki – sztuki piękna. Oby te błogosławieństwa i talenty istniały między wami, po to, abyście byli dla siebie kochani” – powiedział artysta.
Przedstawiamy wszystkich nominowanych w tej kategorii:
Józef Skrzek. Urodzony 2 lipca 1948 r. w górniczej rodzinie w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach Józef Skrzek ukończył Średnią Szkołę Muzyczną im. Mieczysława Karłowicza (1967) i rozpoczął studia na Akademii Muzycznej w Katowicach. W 1969 r. podjął współpracę z zespołem Breakout, którego oficjalnym członkiem stał się na początku 1970 r., grając na pianinie i gitarze basowej.
Po roku wrócił do Siemianowic Śląskich, by wraz z Antymosem Apostolisem (gitara) i Jerzym Piotrowskim (perkusja) stworzyć zespół Silesian Blues Band. Od 1972 r. muzycy ci wraz z Czesławem Niemenem, Helmutem Nadolskim i Andrzejem Przybielskim, koncertowali i nagrywali płyty jako Grupa Niemen.
W 1974 r. Skrzek reaktywował zespół Silesian Blues Band, pod skróconą nazwą – SBB, interpretowaną także jako Szukaj, Burz, Buduj. Artyści z SBB nagrali kilkanaście płyt w wielu krajach, sprzedając w sumie kilka milionów egzemplarzy. Kiedy zespół zawiesił działalność w 1980 r., Skrzek rozwinął działalność solową.
Debiutancką płytę „Pamiętnik Karoliny” nagrał wiosną 1978 r. w studiu Polskiego Radia w Opolu; autorską płytą był również „Ojciec chrzestny Dominika” z 1980 r. W 1981 r. Skrzek został współautorem i kompozytorem albumu Haliny Frąckowiak pt. „Ogród Luizy”. W tym samym roku ukazał się album „Józefina”, inspirowany nagrany z udziałem Apostolisa i Piotrowskiego oraz m.in. saksofonistów Andrzeja Olejniczaka i Tomasza Szukalskiego. W maju 1984 r. w chorzowskim planetarium powstał album koncertowy „Podróż w krainę wyobraźni”.
Skrzek zaczął też komponować muzykę teatralną, telewizyjną i filmową – m.in. do filmów Piotra Szulkina, Jerzego Skolimowskiego i Lecha Majewskiego. Zilustrował też muzycznie serial TVP pt. „Serce z węgla.
Nagrodę Mediów Publicznych 2021 w kategorii „Obraz” otrzymała Elżbieta Jaworowicz
Elżbieta Jaworowicz została laureatką Nagrody Mediów Publicznych 2021 w kategorii „Obraz”. Dziennikarka, reżyser filmów dokumentalnych, autorka „Sprawy dla reportera” nominowana została za inspirowanie działań pozwalających ludziom na skuteczną walkę o swoje prawa oraz za budowanie więzi z widzem.
Przemysław Babiarz w laudacji powiedział, że „w piłce nożnej o rasowym napastniku mówimy, że nie boi się włożyć głowy tam, gdzie inni boją się wstawić nogę”. „W pewnym przybliżeniu to samo możemy powiedzieć o wybitnym reporterze – on też jest w akcji, podejmuje się nieszablonowych zagrań, nie stroni od tematów, od których stronią inni, nie boi się konsekwencji i ludzi. Ale oprócz odwagi musi mieć głowę na karku i serce, aby czuć i współczuć. Tym odróżnimy wybitnego reportera od zimnego drania” – mówił Babiarz. „Upływ czasu, zmęczenie, podobieństwo poszczególnych przypadków niejednego wpędziły w rutynę. Świeżość jest znakiem mistrzów” – podkreślił.
– Każdy kto pisze wie, że najtrudniejsze jest pierwsze zdanie – powiedziała Elżbieta Jaworowicz.
– Z przyjemnością, wdzięcznością i wzruszeniem dziękuję znakomitej kapitule, że dostrzegła wartość obrazu w programie publicystycznym, który ze swojej natury popularnie pokazuje tzw. gadające głowy – dodała.
Jak wskazała, „w naszych czasach – kiedy bombardowani jesteśmy wielością i nadmiarem obrazów, słów, newsów i fake newsów – bardzo łatwo zgubić sens”. „I dlatego robię reportaże” – wyjaśniła.
Przedstawiamy wszystkich nominowanych w tej kategorii:
Elżbieta Jaworowicz jest autorką, cieszącego się ogromną popularnością programu interwencyjnego pt. „Sprawa dla reportera”, którego zasadą jest podejmowanie trudnych, konfliktowych spraw społecznych. Audycja, wpisana w misję publicznego nadawcy – trzykrotnie (1999, 2000, 2001) nagradzana „Telekamerą” – należy od lat 80. do najchętniej oglądanych programów Telewizji Polskiej.
Dziennikarka i reżyser filmów dokumentalnych została nagrodzona za „inspirowanie działań umożliwiających ludziom skuteczną walkę o swoje prawa i racje oraz za budowanie więzi z widzem”.
Elżbieta Jaworowicz jest laureatką m.in. Brązowych Lajkoników na festiwalu filmów dokumentalnych w Krakowie (1984 i 1985); Nagrody im. Ksawerego i Mieczysława Prószyńskich dla najlepszej dziennikarki; Wiktora (1992); nagrody Bene Merenti oraz Ostrego Pióra – Nagrody Specjalnej Business Centre Club (2004) i Super Wiktora (2009).
