M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
1 listopada, w Dzień Wszystkich Świętych wspominamy tych, których już nie ma wśród nas.
PPKŁ TADEUSZ BARAŃSKI „TATAR”
Żołnierz AK ze zgrupowań „Ponury-Nurt”, działał w środowisku „Jodła” Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Ppłk Tadeusz Barański urodził się 1 września 1924 r. w Bedlnie koło Końskich. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem oddziału partyzanckiego Armii Krajowej Tadeusza Jencza „Allan”, a następnie Świętokrzyskich Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury-Nurt”. Brał udział w akcji „Burza”. Po 1945 r. działał w organizacji WiN na Dolnym Śląsku. Po ujawnieniu, represjonowany przez służby bezpieczeństwa PRL. Przez wiele lat był cenionym nauczycielem i organizatorem szczepu harcerskiego w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 9 im. Komisji Edukacji Narodowej w Łodzi. Był popularyzatorem wiedzy o Armii Krajowej. Chętnie udzielał wywiadów. Swoje wspomnienia często zaczynał od słów: „Wolność jest jak tlen”. Zmarł 29 grudnia 2020 r. w szpitalu w Zgierzu. Miał 96 lat. Został pochowany na tzw. Łódzkich Powązkach.
ZBIGNIEW BATORSKI
Po studiach w Politechnice Świętokrzyskiej związał się z Radiem Kielce, gdzie był inżynierem technicznym. Od 1991 do 2005 roku pracował w kieleckim oddziale Telewizji Polskiej, jako operator kamery. Przez ten czas relacjonował najważniejsze wydarzenia polityczne, gospodarcze i kulturalne naszego województwa. Był mentorem dla wielu dziennikarzy radiowych i telewizyjnych. Promował kielecki folklor i kulturę. Za pracę i wkład w rozwój wolnych mediów został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „Polonia Restituta”. Będąc już na emeryturze wspólnie z Włodzimierzem Reznerem tworzył w Radiu Kielce audycję „Senioradio”. Był też założycielem Stowarzyszenia „Plus/minus 50” promującego aktywny i zdrowy styl życia. W 2016 roku otrzymał Nagrodę Miasta Kielce. Całe zawodowe życie poświęcił dla radia i telewizji. Zbigniew Batorski zmarł 5 sierpnia 2021 r., w wieku 76 lat.
WŁADYSŁAW BĄK
Muzyk ludowy, akordeonista współpracujący z wieloma zespołami w regionie. Od lat był związany z gminą Bieliny. Współpracował z zespołami ludowymi, uczestniczył w wydarzeniach kulturalnych, swoim muzykowaniem krzewił świętokrzyski folklor. Oddany grze na akordeonie wraz z zespołem „Bielinianki’” występował na polskich i zagranicznych scenach. Swój talent prezentował m.in. w Chinach. Swoimi występami uświetniał rozmaite wydarzenia i uroczystości. 30 marca 2021 r. zginął w wypadku w Bartoszowicach (gmina Nowa Słupia). Miał 74 lata.
MIRA BIELECKA
Kielczanka, absolwentka I Liceum im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, ukończyła Filologię Polską na Uniwersytecie Łódzkim. Po krótkim epizodzie pracy w redakcji Słowa ludu od 1989 roku do emerytury związana była z Radiem Kielce. Na początku pracowała jako redaktor, a następnie kierownik Redakcji Młodzieżowej, prowadząc takie audycje, jak: Fala Młodości czy Magazyn Studencki. Lata 80. spędziła w Redakcji Literackiej. Ma na swoim koncie wiele audycji, dotyczących twórczości m.in. Stefana Żeromskiego, Mikołaja Reja, Adolfa Dygasińskiego czy Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Była też autorką audycji historycznych i wielu reportaży społecznych. W 1993 roku po przekształceniu rozgłośni w samodzielną spółkę stanęła na czele zarządu, będąc jednocześnie redaktorem naczelnym Radia Kielce. Obie te funkcje pełniła do 2002 roku, kiedy przeszła na emeryturę. Przekształciła stację z kilkugodzinnym programem do nadawania przez całą dobę. Była też radną Rady Miejskiej Kielc w latach 1990-1992. Z jej inicjatywy ulica Związku Walki Młodych, przy której znajdowała się siedziba radia, zmieniła nazwę na Radiową. Mira Bielecka została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
KAPITAN ZBIGNIEW MICHAŁ BLINOWSKI
Urodzony 23 maja 1926 r. Od stycznia 1943 do kwietnia 1944 roku należał do NSZ, następnie do połowy stycznia 1945 roku działał w szeregach AK. W Narodowych Siłach Zbrojnych należał do oddziału (NN) „Ścibora”, pchor. Mariana Kaczmarskiego „Dymszy”, natomiast do oddziału „Kruka” w Armii Krajowej. Uczestniczył w akcji na samochody żandarmerii pod Drygulcem wiosną 1943 roku oraz w akcji na warsztaty rusznikarskie w Ożarowie w sierpniu 1944 r. W 2005 otrzymał dyplom uznania za wybitny wkład w umacnianie polskiego patriotyzmu i polskich tradycji narodowych oraz kultywowanie i przekazywanie młodemu pokoleniu najchlubniejszych kart naszej polskiej historii i jej bohaterów narodowych, podpisany przez Przewodniczącego Światowej Federacji Polskich Kombatantów płk. w st. Sp. Antoniego Hedę „Szarego”. Z dniem 2 października 2006 został awansowany z ppor. na porucznika przez Siły Zbrojne Rzeczpospolitej Polskiej. W styczniu 2008 roku uczestniczył w sesji rady miejskiej w Ostrowcu Świętokrzyskim, na której przedstawił argumenty przy wyborze nazwy „Ronda Narodowych Sił Zbrojnych”. Rondo NSZ w Ostrowcu Św. jest jednym z pierwszych rond w Polsce, które nosi tę nazwę. Przez swoją działalność konspiracyjną, przynależność do Narodowych Sił Zbrojnych, był wielokrotnie szykanowany, miał problemy ze znalezieniem pracy, dewastowano mu dom. Zbigniew Blinowski wystąpił w filmie „Tarzan – ułan z Zawichostu”. 21 marca 2018 r. w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Ożarowie miało miejsce odznaczenie porucznika Zbigniewa Blinowskiego. Został wtedy mianowany na stopień kapitana oraz odznaczony Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Odznaczenie odbyło się w asyście przedstawicieli Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej. Aktu mianowania dokonał zastępca szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, ppłk Bogdan Kołkowski. W czerwcu 2018 roku z inicjatywy Stowarzyszenia Ostrowieccy Patrioci kapitan Zbigniew Blinowski został odznaczony medalem Pro Patria. Był członkiem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, koło nr 6 w Ostrowcu Świętokrzyskim, a także honorowym członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec”. W 1999 roku otrzymał tytuł Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. Zmarł 20 listopada 2020 roku.
EUGENIUSZ BROŻEK
Sędziszowski artysta, malarz, przedstawiciel prymitywizmu i malarstwa naiwnego. Jego twórczość wykraczała poza granice regionu. Był znany w Polsce, a także za granicą. Urodził się w 1947 r. we wsi Przełaj w pobliżu Sędziszowa. Po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał na Śląsk i podjął naukę w Sosnowcu. Pracował w kopalni, a następnie w hucie „Katowice” i Fabryce Kotłów w Raciborzu. W rodzinne strony powrócił w 1976 r. i podjął pracę w Fabryce Kotłów „Sefako”, a w 1980 r. na kolei. Do 1981 r. malował tylko i wyłącznie dla siebie. Po raz pierwszy zaprezentował swoje prace szerszej publiczności na V Przeglądzie Plastyki Nieprofesjonalnej, gdzie otrzymał II nagrodę. Rok później miał już wystawę indywidualną w Muzeum Narodowym w Kielcach. Był artystą o szerokich zainteresowaniach. Malował obrazy o tematyce wiejskiej, religijnej i fantastyczno-baśniowej. Wieś portretował taką, jaką zapamiętał z dzieciństwa. Opowiadał o sprawach codziennych i o świętowaniu, o dawnych zwyczajach i obrzędach. Chętnie sięgał do historii i aktualnej tematyki społeczno-politycznej. Zmarł 12 czerwca 2021 r. Miał 74 lata.
BARBARA BUKAŁA
Wybitna nauczycielka biologii z IV Liceum Ogólnokształcącego w Kielcach. Była absolwentką Wydziału Geograficzno-Biologicznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Przez ponad 40 lat pracowała w IV LO w Kielcach. Jej uczniowie regularnie i z sukcesami brali udział w ogólnopolskich olimpiadach biologicznych. W sumie do biologicznych zmagań Barbara Bukała przygotowała około 200 uczniów, z czego około 150 zostało finalistami, a ponad 50 laureatami ogólnopolskich konkursów. Młodzi ludzie, z którymi pracowała Barbara Bukała brali też udział w międzynarodowych olimpiadach biologicznych. Z sukcesami, zdobywali srebrne i złote medale. Zmarła 26 marca 2021 r. w wieku 75 lat.
KS. STANISŁAW LEON DADEJ
7 grudnia 2021 zmarł ks. Stanisław Leon Dadej z klasztoru Sercanów w Kątach Starych. Był Honorowym Obywatelem Gminy Stopnica, ambasadorem klasztoru. Był sekretarzem prowincjała oraz katechetą w Krakowie-Płaszowie. Pełnił funkcję proboszcza w parafiach: w Stadnikach, Mychowie, Gołębiu i Stopnicy oraz przełożonego wspólnoty w Ostrowcu Świętokrzyskim. Ostatnie 32 lata spędził w Stopnicy, gdzie był również spowiednikiem nowicjuszy oraz sióstr zakonnych, a także kustoszem klasztoru w Kątach Starych. Urodził się 9 maja 1933 r. w Jadownikach. Pierwsze śluby zakonne złożył 13 września 1951 r. w Stadnikach, a święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1959 r. w Krakowie z rąk abp. Karola Wojtyły. Zmarł mając 88 lat, w 70. roku profesji zakonnej i 62. roku kapłaństwa.
WIESŁAW DĘBSKI
Zmarł w grudniu 2020 roku w wieku 60 lat, był radnym miejskim w Ostrowcu Świętokrzyskim, w czasach komuny działacz Konfederacji Polski Niepodległej. Pochodził z Augustowa, tam działał w KPN-ie. Po rozpracowaniu jednostki przez SB był represjonowany. Następnie przyjechał do Ostrowca Świętokrzyskiego, gdzie także działał w lokalnej strukturze tej organizacji. W ostatnich latach związany z Prawem i Sprawiedliwością, w ostatnich wyborach samorządowych startował na radnego, jednak bezskutecznie.
TADEUSZ DRAGAN
Wieloletni radny Rady Miejskiej w Opatowie, pracował w kadencjach 1990-1994, 1994-1998 i 2014-2018. W kadencji 1994-1998 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej w Opatowie. Zmarł 26 listopada 2020 roku w wieku 68 lat.
HENRYK DUDA
Społecznik, związkowiec, działacz sportowy, jeden z założycieli i liderów „Solidarności” w Kazimierzy Wielkiej, gdzie mieszkał od 1959 roku. Pracował w PKS angażując się w działalność związkowego podziemia. W 1980 roku budował struktury NSZZ „Solidarność”. Rok później został wybrany na delegata na pierwszy walny zjazd regionu świętokrzyskiego. Henryk Duda, był m.in. honorowym członkiem zarządu kazimierskiego klubu „Sparta”. Był inicjatorem turnieju piłki nożnej, dzikich drużyn. To on przyczynił się do pozyskania przez klub „Sparta” bardzo wielu utalentowanych młodych piłkarzy, którzy później często stali się filarami pierwszej drużyny. Zmarł 19 grudnia 2020 roku w wieku 84 lat.
WŁADYSŁAW DUDA
Długoletni dyrektor Lokalnej Grupy Działania Powiatu Opatowskiego w Opatowie. Związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. Zmarł 22 lipca 2021 roku w wieku 67 lat.
ANDRZEJ GACH
13 listopada 2020 roku w wieku 64 lat zmarł Andrzej Gach, główny organizator sandomierskich pieszych pielgrzymek na Jasną Górę i do Sulisławic, jeden z pomysłodawców nadania mostowi na Wiśle w Sandomierzu im. bł. księdza Jerzego Popiełuszki, należał do Stowarzyszenia „Pamięć i Solidarność”. Andrzej Gach założył przy parafii św. Pawła Wspólnotę Misjonarzy Księdza Jerzego Popiełuszki, był bardzo zaangażowany w sprowadzenie relikwii duchownego do tej świątyni. Ksiądz Krzysztof Rusiecki, proboszcz parafii św. Pawła powiedział, że Andrzej Gach był mocno związany z Kościołem, objawiało się to w wielu formach, począwszy od współorganizowania wydarzeń religijnych poprzez inicjowanie nowych wydarzeń oraz zapisywanie najważniejszych spostrzeżeń z życia religijnego Sandomierza. Jego zapiski to prawdziwe bogactwo wiedzy o tej stronie życia miasta – dodał ks. Krzysztof Rusiecki. Andrzej Gach pochodził z rodziny robotniczej. Swe życie zawodowe związał z Hutą Szkła Okiennego w Sandomierzu, był działaczem NSZZ „Solidarność”. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu katedralnym.
WOJCIECH GAJERSKI
Urodził się 1 kwietnia 1933 roku w Jędrzejowie. W Radiu Kielce pracował od 1 lutego 1957 do 31 marca 1998 roku. Był technikiem radiowym, starszym instruktorem technicznym i realizatorem dźwięku. Był także kierownikiem działu konserwacji. Określono go jako giganta kieleckiej radiofonii. Specjalizował się w technice analogowej, chociaż w momencie przechodzenia Radia Kielce na technikę cyfrową, już będąc na emeryturze, pracował jako konsultant. Był człowiekiem z tak rozległą wiedzą techniczną, że nawet po zakończeniu pracy wykorzystywano jego doświadczenie. Był jednym z ludzi, których określa się, że pracują „za drugą stroną szyby”. Niewidoczni, ich pracy nie słychać bezpośrednio na antenie, jednak bez nich radio nie może funkcjonować. Jego zadaniem było utrzymywanie sprzętu reporterskiego i dbałość o to, by rozgłośnia nadawała przez 24 godziny. Urządzenia przed laty były jednak niedoskonałe, zawodne, często się psuły, ich utrzymanie wymagało dużego wysiłku i wiedzy. Wojciech Gajerski był też prawdziwym pasjonatem, który kolekcjonował radioodbiorniki. Zbieranie zapoczątkował jego ojciec Stanisław. Cała kolekcja liczy kilkadziesiąt unikalnych urządzeń takich firm jak Philips, Siemens czy Telefunken, których wartość wysoko ocenili znawcy z Muzeum Techniki w Warszawie. Najstarsze pochodzą z lat 20. XX wieku. Zbiór, który gromadził wraz ze swoim tatą, przekazał naszej rozgłośni. Zmarł w wieku 88 lat, pochowany został na Cmentarzu Starym w Kielcach.
IGNACY GIERADA
Od 1994 r. do 2014 r. wójt gminy Pawłów. Członek Polskiego Stronnictwa Ludowego. Po ukończeniu w 1964 r. Zasadniczej Szkoły Budowlanej w Ostrowcu Świętokrzyskim, rozpoczął naukę w trzyletnim Technikum Budowlanym dla Pracujących, które ukończył w 1967 r., w zakresie specjalności budownictwo ogólne. Od 24 października 1967 r. do 16 października 1969 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. 3 maja 1984 r. ukończył studia z zakresu budownictwa na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach, specjalność konstrukcje budowlane i inżynierskie uzyskując tytuł inżyniera. Pracownik Kombinatu Budowlanego w Ostrowcu Świętokrzyskim od 19 sierpnia 1964 r. Od 1 kwietnia 1971 r. na stanowisku kierownika budowy. W okresie od 15 maja 1989 r. do 31 stycznia 1992 r. pełnił funkcję szefa kontraktu podczas budowy CSRF Mariańskie Łaźnie. Od 14 lipca 1994 r. w związku z wyborem na wójta gminy Pawłów został oddelegowany na bezpłatny urlop. Tę funkcję pełnił przez 20 lat. Zmarł 5 lutego 2021 r. w Chybicach.
WIESŁAW GOŁAS
Urodził się 9 października 1930 w Kielcach. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej na kieleckim Baranówku, a następnie do Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego. W 1943 roku wstąpił do Szarych Szeregów (ps. „Wilk”). Po wojnie studiował w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, którą ukończył w 1954 roku. Wiesław Gołas to twórca znanych kreacji komediowych, współtwórca Kabaretu Koń, członek Kabaretu Starszych Panów, Kabaretu Dudek. Występował w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze, Teatrze Dramatycznym w Warszawie i Teatrze Polskim w Warszawie. Filmografia Wiesława Gołasa jest niezwykle bogata – zagrał w prawie 100 filmach i serialach. Między innymi w takich produkcjach jak: „Żona dla Australijczyka”, „Dzięcioł” i „Brunet wieczorową porą” oraz w kultowych serialach: „Czterej pancerni i pies”, „Czterdziestolatek” i „Alternatywy 4”. Jest wykonawcą znanej piosenki „W Polskę idziemy” autorstwa Jerzego Wasowskiego i Wojciecha Młynarskiego. Sympatię widzów zaskarbił sobie znakomitymi kreacjami komediowymi. Jak powiedział kiedyś w wywiadzie dla Polskiego Radia: ludzie oczekują od niego uśmiechu i rozrywki. Widzowie doskonale pamiętają skecz „Hydraulik”, w którym Gołas wystąpił jako uczeń Jaś, postać majstra kreował zaś Jan Kobuszewski. Wiesław Gołas został odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Otrzymał także statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej” wręczoną z okazji 50-lecia TVP „za kreacje aktorskie w filmie i Teatrze Telewizji”. W 2000 roku podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. W 2006 otrzymał Nagrodę Honorową za całokształt twórczości na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej Prowincjonalia we Wrześni. W 2008 roku nakładem wydawnictwa „Świat Książki” ukazały się wspomnienia aktora „Na Gołasa”, spisane przez jego córkę Agnieszkę Gołas-Ners. Zmarł 9 września 2021 roku w wieku 91 lat.
ANDRZEJ GRUZA
Z wykształcenia był geologiem, studiował także prawo i biologię. Był dyrektorem szpitala w Ełku, a później przez 12 lat pełnił funkcję kierowniczą w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Przez sześć lat zarządzał Szpitalem Powiatowym w Wołominie. W ostrowieckiej lecznicy pracował od maja 2019 roku. Zmarł 15 lipca 2021 w wieku 62 lat.
KRZYSZTOF JACKOWSKI
Artysta malarz związany z Kielcami. Urodził się w Kielcach, gdzie mieszkał. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował w pracowniach Jerzego Fedkowicza i Emila Krchy (dyplom w 1960 r.). Wypracował oryginalną formułę malarstwa. Posługiwał się środkami groteski i ostrej satyry. Uprawiał też malarstwo monumentalne. Wykonał polichromię w kościołach w Szydłowie, Gnojnie, Obiechowie, Końskich oraz odnowił polichromię kościoła w Leszczynach. Obrazy Krzysztofa Jackowskiego znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie, w Biurze Wystaw Artystycznych w Kielcach, Biurze Wystaw Artystycznych w Radomiu oraz w zbiorach prywatnych rozproszonych po całym świecie. Za granicą jego prace można zobaczyć we Francji, Szwajcarii, Niemczech, Kanadzie, Australii, czy w Stanach Zjednoczonych. Zmarł 21 maja 2021 r. Miał 85 lat.
ANDRZEJ KADŁUBEK
26 kwietnia 2021 roku, w wieku 67 lat, zmarł Andrzej Kadłubek, wieloletni dyrektor Zespołu Szkół nr 2 w Chęcinach. Przez 36 lat nauczania geografii wychował kilka pokoleń absolwentów, zaszczepiając im zamiłowanie do poznawania kraju i świata. Był świetnym przewodnikiem turystycznym i pilotem wycieczek zagranicznych, ale też sekretarzem Stowarzyszenia Przyjaciół Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i wielkim przyjacielem Chęcińskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Wielokrotnie gościł w cyklu audycji Radia Kielce „Muzyczne podróże”, oprowadzając nas po cmentarzach świata, Jerozolimie śladami Chrystusa, Kubie czy Pomorzu Zachodnim. Ponieważ gotowanie było również jego pasją, serwował potrawy kuchni izraelskiej w naszej radiowej Stacji Wakacje.
O. ANIOŁ KARSZNIA
Był ostatnim mnichem z grupy cystersów mogilskich, która przybyła w 1951 r., by reaktywować opactwo w Wąchocku. Jan Karsznia, który przybrał potem zakonne imię Anioł, urodził się 6 grudnia 1933 r. w Gródku, jako jeden z pięciorga dzieci Józefa i Marianny Karszniów. Po szkole podstawowej wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego, gdzie zrobił maturę. Po maturze wstąpił do zakonu cystersów w Mogile koło Krakowa. 14 sierpnia 1949 r., jako 16-letni chłopak, złożył profesję zakonną. Już w 1951 r., wraz z grupą braci cystersów, trafił do Wąchocka, by reaktywować wąchockie opactwo cystersów. Już będąc w Wąchocku, ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu i w 1957 r. otrzymał świecenia kapłańskie z rąk biskupa Jana Kantego Lorka. Ojciec Anioł Karsznia był proboszczem parafii Wąchock w latach 1971-1989 i proboszczem cysterskiej parafii w Sulejowie w latach 1994-1999. Był także przeorem opactwa wąchockiego, pełnił posługę magistra nowicjatu, katechety, misjonarza, rekolekcjonisty. Miał pod opieką kaplicę w Marcinkowie, w gminie Wąchock. Ojciec Anioł zmarł 30 stycznia 2021 r. w 87 roku życia, 71 roku życia zakonnego, 64 roku kapłaństwa.
KAZIMIERZ KOCOWSKI
Prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej im. mjr. Jana Piwnika „Ponurego” w Ostrowcu Świętokrzyskim. Dzieciństwo i młodość spędził w Warszawie, jako dziecko był świadkiem Powstania Warszawskiego. Postać w Ostrowcu bardzo dobrze znana. Był zaangażowany w działalność patriotyczną, upamiętnianie wydarzeń historycznych m.in. tragedii oddziału „Tarzana” w Woli Grójeckiej czy rocznicy Powstania Styczniowego. Zmarł 13 listopada 2020 roku w wieku 83 lat.
ANDRZEJ KONOPACKI
Andrzej Konopacki był animatorem kultury, opiekunem kabaretów i organizatorem życia kulturalnego. Kochał region świętokrzyski. Był przewodnikiem PTTK i miłośnikiem przyrody. Przyjaciele i znajomi cenili Andrzeja za jego wiedzę i wspaniałe poczucie humoru. Zawsze chętny do pomocy. Wychował kilka pokoleń przewodników świętokrzyskich. Andrzej Konopacki zmarł w szpitalu 7 kwietnia 2021 roku, gdzie przebywał z powodu COVID-19.
FELIKS KORBAN
Muzyk, akordeonista, kierownik wielu zespołów folklorystycznych. Pochodził z Dębskiej Woli. Działał głównie w gminie Morawica, był założycielem Kapeli Rodzinnej Korbanów. Ojciec i pierwszy nauczyciel akordeonisty Krzysztofa Korbana, trębacza Tomasza Korbana i skrzypaczki Agaty Korban. Był wielokrotnym laureatem najwyższych nagród podczas Buskich Spotkań z Folklorem oraz najważniejszych festiwali ogólnopolskich, między innymi Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą. Wielkim sukcesem był także występ na festiwalu we Włoszech, gdzie zajął czwarte miejsce. Zmarł 5 sierpnia 2021 r. po długiej chorobie w wieku 66 lat.
MAREK KOŁODZIŃSKI
Zastępca burmistrza miasta i gminy Kunów w latach 2010-2014, a także strażak-ochotnik. Przed śmiercią był kierownikiem Referatu Technicznego w Urzędzie Gminy w Waśniowie. Był także wiceprezesem Zarządu Gminnego Ochotniczej Straży Pożarnej w Kunowie, członkiem zarządu tej organizacji oraz przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Zarządu Powiatowego. Zmarł 25 listopada 2020 roku w wieku 61 lat.
RYSZARD KOTYS
Aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i dubbingowy, jak również reżyser i scenarzysta. Pochodził z ziemi świętokrzyskiej. Urodził się 20 marca 1932 r. w Mniowie jako Ryszard Czesław Kotas. W 1953 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie, debiutował na deskach Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Przez następne lata występował kolejno w teatrach: Wybrzeże w Gdańsku, Polskim we Wrocławiu, Ludowym w Krakowie, Ziemi Krakowskiej w Tarnowie, Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, im. Jana Kochanowskiego w Opolu i im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie zajmował się również reżyserią. W ciągu trwającej ponad 65 lat kariery zagrał w ponad 40 serialach i 150 filmach fabularnych. Popularność przyniosła mu rola Mariana Paździocha, którą odgrywał przez 21 lat w serialu telewizyjnym „Świat według Kiepskich”.
LUDWIK KROPIELNICKI
Ostrowiecki działacz opozycji antykomunistycznej. Był współorganizatorem „Solidarności” w Ostrowcu Świętokrzyskim i w Hucie im. Marcelego Nowotki, przewodniczącym wydziału walcowni, sekretarzem MKZ, następnie Terenowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności” w Ostrowcu Św. Urodził się 25 sierpnia 1928 roku w Ludwipolu (woj. wołyńskie). Ukończył technikum w Zielonej Górze (1960). W 1943 wywieziony został z rodziną do Niemiec, po II wojnie światowej zamieszkał na ziemiach odzyskanych. Od 1934 był w ZHP, w latach 1961-1980 był członkiem PZPR. Od 1961 do 1981 pracował w Hucie im. Marcelego Nowotki w Ostrowcu Św. Członkiem „Solidarności” został we wrześniu 1980 r. Po 13 grudnia 1981 r. był działaczem podziemia, organizatorem pomocy dla represjonowanych, kolporterem wydawnictw podziemnych, redaktorem „Reduty” i „Solidarności”, współorganizatorem mszy świętych za Ojczyznę. Ludwik Kropielnicki był członkiem Regionalnej Komisji Wykonawczej „Solidarności” Regionu Świętokrzyskiego, w 1989 został wiceprzewodniczącym KO w Ostrowcu Świętokrzyskim. W 1989 współorganizator PPS w województwie kieleckim, członek władz regionalnych i krajowych tej partii. Od 1989 do 1990 r. był przewodniczącym Komisji Emerytów i Rencistów „Solidarności” w Hucie Ostrowiec. W 2007 roku odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 9 listopada 2020 roku w wieku 92 lat.
WŁODZIMIERZ KWAPISZ
Ceniony nauczyciel tańca, choreograf, współtwórca Charlestona – najstarszej i najdłużej działającej szkoły tańca towarzyskiego w Kielcach. Wychowawca wielu pokoleń tancerzy. Przez ponad 20 lat pełnił funkcję prezesa Świętokrzyskiego Okręgu Tanecznego, był również sędzią w turniejach ogólnopolskich i międzynarodowych. Zmarł 25 listopada 2020 r. Miał 72 lata.
JAN LAGNER
Urodzony 2 stycznia 1930 r. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej – placówka „Niemen” w Niekłaniu Wielkim, gdzie służył od 8 sierpnia 1944 r. do 1 stycznia 1945 r. Był świadkiem wielu trudnych momentów w losach naszego kraju. Pamięć i prawdę o tamtych czasach podtrzymywał działając od 1989 r. w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Aktywny do ostatnich chwil swojego życia, nie tylko żołnierz, ale także nauczyciel i społecznik, czynnie uczestniczył w życiu lokalnej społeczności, działając m.in. w chórze parafialnym od momentu jego utworzenia. Zmarł 26 czerwca 2021 r.
ZBIGNIEW MARCINKOWSKI
Był wieloletnim pracownikiem Miejskiego Zarządu Budynków w Kielcach. W latach 2002-2006 był kieleckim radnym z ramienia Porozumienia Samorządowego Wojciecha Lubawskiego. W latach 2007-2010 w Radzie Miasta Kielce zasiadał z ramienia Platformy Obywatelskiej, był jednym ze współzałożycieli tego ugrupowania w regonie. Pełnił funkcję szefa PO w Kielcach, po rezygnacji Artura Kubca z tego stanowiska. Był także, od 2017 roku, członkiem Rady Programowej Radia Kielce. Zmarł 19 lipca 2021 roku, miał 67 lat.
BŁAŻEJ MATERA
Wiceprzewodniczący Rady Miejskiej w Kazimierzy Wielkiej, radny kilku kadencji. Pełnił także m.in. funkcję delegata gminy Kazimierza Wielka do spraw związanych z Komunalnym Związkiem Ciepłownictwa „Ponidzie” w Busku-Zdroju oraz Związku Międzygminnego „Nidzica”. Był bardzo aktywnym, uczynnym i dobrym człowiekiem. Oddanym społecznikiem i zatroskany o swoje miasto. Zmarł 14 listopada 2020 roku w wieku 69 lat.
ALFRED MIODOWICZ
Urodzony 28 czerwca 1929 r. W latach 1983-1987 był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Federacji Hutniczych Związków Zawodowych, a w 1984 r. został przewodniczącym Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Pełnił tę funkcję do 1991 r. W latach 1985-1989 zasiadał w Sejmie PRL IX kadencji. Był także członkiem Rady Państwa, Komitetu Centralnego PZPR i członkiem Biura Politycznego KC PZPR. Debata lidera OPZZ i przywódcy Solidarności Lecha Wałęsy, która odbyła się 30 listopada 1988 r. w studiu Telewizji Polskiej przyniosła zwycięstwo lidera opozycji i okazała się ważnym krokiem w stronę obrad Okrągłego Stołu. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu, gdzie składał m.in. wnioski całkowicie wolnych, niekontraktowych wyborów do parlamentu i natychmiastowego zniesienia wszelkiej cenzury słowa i publikacji. Od 1992 do 1995 r. był przewodniczącym Ruchu Ludzi Pracy. Należał do władz Światowej Federacji Związków Zawodowych. Pochowany w Końskich w rodzinnym grobowcu. Zmarł 17 września 2021 r.
PROF. DR HAB. TERESA MROZIŃSKA-BRODA
Wybitny fykolog i ceniony botanik, wykładowca akademicki. Absolwentka Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, była związana zawodowo z Instytutem Botaniki im. W. Szafera PAN w Krakowie oraz Instytutem Biologii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Profesor Mrozińska-Broda była cenioną badaczką glonów. Zmarła 10 marca 2021 r. Miała 89 lat.
ZBIGNIEW PACELT
Ostrowczanin, znakomity polski sportowiec, olimpijczyk i polityk, poseł na Sejm trzech kadencji, sekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. Urodzony 26 sierpnia 1951 w Ostrowcu Świętokrzyskim. Był absolwentem Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na warszawskich Bielanach. W 1975 r. ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Karierę sportową rozpoczynał w sekcji pływackiej KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W latach 1970-1972 był zawodnikiem AZS Warszawa, zaś w latach 1972-1980 Lotnika i Legii Warszawa. W latach 70. należał do czołówki polskich pięcioboistów nowoczesnych. Mistrz Polski w pływaniu (200 m zm.: 1967, 1968, 1970, 1971, 1972; 400 m zm.: 1971), dwunastokrotny rekordzista Polski na basenie 25 m i osiemnastokrotny na basenie 50 m. Jako pływak brał udział w Mistrzostwach Europy w Barcelonie w 1970 r. oraz na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 r. i w Monachium w 1972 r. Jako pięcioboista nowoczesny wywalczył tytuł wicemistrza Polski w 1975 r., dwukrotnie drużynowe Mistrzostwo Świata w 1977 r. i 1978 r., brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i działacz sportowy. W latach 1980-1988 był trenerem Legii Warszawa, a następnie szkoleniowcem reprezentacji narodowej w pięcioboju nowoczesnym, m.in. podczas Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 r. (dwa złote medale – drużyny i indywidualnie Arkadiusza Skrzypaszka). W 1992 r. uznany za Trenera Roku w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. W latach 1994-2000 kierował Departamentem Sportu Wyczynowego w Urzędzie Kultury Fizycznej i Sportu, a w latach 2001-2002 był wiceprezesem UKFiS. Wieloletni wiceprezes Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego, członek Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, członek Krajowej Komisji ds. Zwalczania Dopingu w Sporcie, członek Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. W 2006 r. był szefem misji olimpijskiej na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie. W wyborach parlamentarnych w 2005 r. został wybrany do Sejmu z okręgu kieleckiego z listy Platformy Obywatelskiej, w październiku tego samego roku wstąpił do tej partii. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz drugi uzyskał mandat poselski. Od 26 listopada 2007 r. do 21 listopada 2008 r. zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. 26 sierpnia skończył 70 lat. Zmarł 4 października 2021 r.
HENRYK PARGIEŁA
Urodzony 19 lutego 1941 r. W latach 1989-1991 był dyrektorem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, a następnie nadleśniczym Nadleśnictwa Barycz. Na emeryturze był przewodniczącym Ruchu Obrony Lasów Polskich, był dyrektorem seniorem Polskiego Związku Leśników Polskich w Radomiu, zajmował się opracowaniem planów urządzania lasu, aktywnie współpracował z wieloma organizacjami i stowarzyszeniami leśnymi i angażował się w upamiętnienie wysiedlonych wiosek w okolicach Gowarczowa. Zmarł 4 października 2021 r. w Skarżysku-Kamiennej. Miał 80 lat.
STANISŁAW PRZYBYSZEWSKI
Ceniony historyk, regionalista, dziennikarz, wydawca. Całe swoje życie poświęcił wyszukiwaniu ciekawostek historycznych, często nieznanych epizodów i wydarzeń, które odnotowywał w swoich książkach. Głównie skupiał się na dwóch regionach: Dęblinie i okolic, czyli mieście swojego pochodzenia oraz Kazimierzy Wielkiej – miejscowości, w której mieszkał i tworzył. Był także redaktorem magazynu społeczno-kulturalnego ziemi kazimierskiej „Nowa Nidzica”. Wydał również wiele książek. To między innymi: „28 Pułk Artylerii Lekkiej. Zajezierze – Garnizon Dęblin 1922-1939”, „Żołnierze września 1939 na ziemi kazimierskiej”, „Skarby z Jakuszowic”, „Generał Lejtnant Armii Rosyjskiej Ignacy Przybyszewski”, „Ziemianie. Pałace, dwory i dworki nad Nidą, Nidzicą i Szreniawą”, „Straty osobowe na terenie powiatu Kazimierza Wielka w okresie II wojny światowej 1939-1945 i w okresie powojennym do 1950”, „Historia garnizonu Dęblin w latach 1832-1939”, „72 Pułk Piechoty im. Pułkownika Dionizego Czachowskiego, „Opatowiec: tysiąc lat dziejów”. Zmarł 3 października 2021 roku w wieku 71 lat.
CZESŁAW RĄCZKIEWICZ
Wieloletni komendant Hufca ZHP w Sandomierzu zmarł nagle 15 października 2021 roku. Miał 62 lata. Był człowiekiem, który wniósł do hufca szczególny rodzaj serdeczności i oddania służbie. Miał niezwykły talent pedagogiczny, wiedzę historyczną oraz umiejętności organizatorskie. Przez szereg lat organizował Betlejemskie Światełko Pokoju w Sandomierzu oraz wiele innych akcji. Miał szczególny kontakt z dziećmi i młodzieżą. W ostatnich latach pełnił funkcję skarbnika Komendy Hufca. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sandomierzu. W pogrzebie oprócz rodziny uczestniczyły tłumy przyjaciół, znajomych oraz inni ludzie, którzy cenili harcmistrza.
PROF. ANDRZEJ SCHINZEL
Urodził się w 1937 roku w Sandomierzu. Był światowej sławy matematykiem zajmującym się teorią liczb, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, Honorowym Obywatelem Sandomierza i honorowym członkiem Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego. Jako 14-latek został laureatem olimpiady matematycznej, w wieku 23 lat zdobył stopień doktora, a mając 37 lat – został profesorem zwyczajnym. Opublikował ponad 200 prac. Zajmował się przede wszystkim teorią liczb. Był wydawcą czasopisma „Acta Arithmetica”. Za swoja działalność i osiągnięcia był odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Był członkiem i protektorem czynnym Archikonfraterni Literackiej w Warszawie. Zmarł 21 sierpnia 2021 roku w wieku 84 lat w Konstancinie w Domu Seniora Polskiej Akademii Nauk
KS. WIESŁAW SŁOWIŃSKI
Proboszcz parafii w Nietulisku Dużym w gminie Kunów. Urodził się 9 grudnia 1964 roku w Birczy, w województwie podkarpackim, zmarł 18 listopada 2020 roku w wieku 56 lat. W latach 1984-1990 odbył studia filozoficzno-teologiczne. Tytuł magistra uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1990 roku. Posługę kapłańską pełnił od 1990 roku. Był wikariuszem w parafiach w Tarnobrzegu, Ostrowcu Świętokrzyskim, Goźlicach, Cyganach, Rudkach. Pełnił także urząd administratora parafii świętego Antoniego w Padwi Narodowej. Od 2010 roku był proboszczem parafii świętego Franciszka z Asyżu w Nietulisku Dużym w powiecie ostrowieckim.
WOJCIECH STACHURSKI
Był autorem tekstów, kompozytorem i producentem muzycznym, założycielem grupy „U Ojca”. Napisał ponad 500 tekstów piosenek, które znalazły się na ponad 100 wydawnictwach. Zdobył trzy złote i jedna platynową płytę. Zmarł 15 grudnia 2020 r.
JOŻEFA STEFANOWSKA-RYBUS
Józefa Stefanowska-Rybus z domu Wasilewska urodziła się w Kostopolu na Wołyniu 6 października 1924 r., gdzie rodzice zamieszkali po powrocie z Syberii. Córka Stanisława Wasilewskiego i Konstancji z domu Stańko, siostra Władysława Wasilewskiego ps. „Oset”. W 1943 r., kiedy wzrosła aktywność „Oseta”, Józefa postanowiła przyłączyć się do partyzantki. Na przełomie 1944-1945 r. znalazła pracę jako pomoc pielęgniarki w przepełnionym frontowymi rannymi szpitalu w Skarżysku. W 1947 r. zostaje przyjęta na Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Łodzi. Uzyskała dyplom lekarza w 1953 r. i rozpoczyna pracę w I Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Łodzi w Szpitalu im. Świętej Rodziny. Pracuje również w Szpitalu im. dr Babińskiego, gdzie znieczula pacjentów chorych psychicznie do elektrowstrząsów i zbiera materiał do swojej rozprawy doktorskiej. Współpracuje z profesorem Mazurkiem w Oddziale Urologii w Szpitalu w Tuszynku. Józefa Stefanowska broni rozprawy doktorskiej pt. „Znieczulenie ogólne do elektrowstrząsów chorych psychicznie” w dniu 17 grudnia 1969 r., uzyskując tytuł doktora nauk medycznych, a następnie stanowisko adiunkta w I Klinice Chirurgicznej. W 1970 r. podejmuje pracę jako lekarz orzecznik w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Została odznaczona Krzyżem AK oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi. W 2018 r. otrzymała medal 100-lecie Odzyskania Niepodległości. Zmarła 26 września 2021 roku.
WŁODZIMIERZ STERKOWICZ
Włodzimierz Sterkowicz pracował w Kielcach od 1985 r. najpierw na WSP, później Akademii Świętokrzyskiej i w końcu na UJK. Był nauczycielem akademickim wychowania fizycznego, trenerem piłki nożnej, uczył także jeździć na nartach. Zawsze pogodny, uśmiechnięty, służący radą, oddany swojej pracy i studentom. Ze swoimi podopiecznymi wiele razy sięgał po medale Akademickich Mistrzostw Polski w piłce nożnej i futsalu, a największym sukcesem było złoto na mistrzostwach Polski w halowej piłce nożnej w Słupsku. Bardzo lubił pracę na stokach, gdzie zapoznawał studentów z tajnikami jazdy na nartach. Wśród studentów-piłkarzy spod jego skrzydeł wyszli, między innymi, późniejszy założyciel koncernu Kolporter Krzysztof Klicki, czy piłkarz drugoligowych Błękitnych Kielce, a obecnie szkoleniowiec trzecioligowego ŁKS Probudex Łagów, Ireneusz Pietrzykowski. Włodzimierz Sterkowicz przegrał walkę z koronawirusem. Zmarł 25 marca 2021 r. w szpitalu we Włoszczowie.
ZBIGNIEW STRUZIK
Do 2020 r. pełnił funkcję naczelnika Wydziału Komunikacji i Transportu w Starostwie Powiatowym w Końskich. Wcześniej był także aktywnym radnym miasta i gminy Końskie. Zmarł 1 kwietnia 2021 r.
DR HENRYK SUCHOJAD
Długoletni dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Urodził się w 1947 r., ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim i tam obronił rozprawę doktorską. Był nauczycielem historii, nauczycielem metodykiem w III Liceum Ogólnokształcącym w Kielcach i Instytucie Kształcenia Nauczycieli oraz nauczycielem akademickim. Od 1995 r. do momentu odejścia na emeryturę w 2018 r. był dyrektorem Biblioteki Uniwersyteckiej. Dr Suchojad był autorem ponad 130 publikacji naukowych i popularnonaukowych, członkiem Kieleckiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Historycznego. Zmarł 22 listopada 2020 r.
GRIGOR SZAGINIAN
Urodził się 25 maja 1958 roku w Dniepropietrowsku. Do Polski przyjechał z Armenii w 1991 roku. Z wykształcenia był lekarzem-psychiatrą, ukończył Instytut Medyczny w Erewaniu. W Ostrowcu Świętokrzyskim prowadził prywatny gabinet lekarski. Przez wiele lat związany był z Platformą Obywatelską. Był także szefem ostrowieckich struktur partii. Był radnym III, IV i V kadencji Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego. Kandydował z okręgu obejmującego powiaty: sandomierski, opatowski, ostrowiecki i staszowski. Zmarł 4 lutego 2021 roku w wieku 63 lat. W dniu pogrzebu, 12 lutego 2021 roku, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Ostrowcu Świętokrzyskim.
ZYGMUNT SZOPA
Zygmunt Szopa urodził się 14 października 1940 roku w Cisiu (gmina Książ Wielki). Edukację na poziomie podstawowym ukończył w Antolce, a na poziomie średnim – w Liceum Ogólnokształcącym w Książu Wielkim. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej zdobył tytuł inżyniera rolnika w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie. Pracę zawodową rozpoczął w 1963 r. w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Następnie w latach 1965-1974 zatrudniony był w Krakowskim Przedsiębiorstwie Nasiennym „Centrala Nasienna” oddział w Miechowie. Od 1974 r. do 1975 r. był wiceprezesem Powiatowego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych, a w 1975 r. został prezesem Zarządu Spółdzielni Kółek Rolniczych w Miechowie. Od 1987 r. pełnił funkcje wicewojewody kieleckiego z rekomendacji Polskiego Stronnictwa Ludowego. Funkcje wojewody kieleckiego pełnił w latach 1994-1997. Po wprowadzeniu reformy samorządu terytorialnego objął obowiązki starosty miechowskiego. Pełnił te funkcje przez jedna kadencję. Po ustąpieniu z władz powiatu został dyrektorem małopolskiego oddziału Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Krakowie. Związany był z Polskim Stronnictwem Ludowym. Był też Kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
MARIAN WALAS
Śpiewak i tancerz, współzałożyciel i wieloletni kierownik, utworzonego w 2005 roku, Zespołu Pieśni i Tańca „Wierna Rzeka” z Zajączkowa, w gminie Piekoszów. Miał 58 lat. Był człowiekiem niezwykle oddanym twórczości ludowej, tryskającym i zarażającym niespożytą energią, co przekładało się na charakter i repertuar zespołu. „Wierna Rzeka” pod jego kierownictwem zawojowała nie tylko świętokrzyskie sceny, bowiem zespół występował też z powodzeniem w Słowenii, na Ukrainie i w Niemczech prezentując folklor naszej ziemi. Ludowi artyści z Zajączkowa wielokrotnie uświetniali i bawili publiczność podczas organizowanych przez Radio Kielce gal konkursu „Jawor u źródeł kultury”. Zmarł 9 marca 2021 r.
ZBIGNIEW WDOWICZ
Ceniony działacz piłki ręcznej. Jeden z pierwszych zawodników tworzonej w połowie lat 60-tych drużyny Iskry Kielce. Działacz Okręgowego Związku Piłki Ręcznej, sędzia. Długoletni kierownik drużyny piłkarzy ręcznych Korony Kielce, a później Iskry Kielce. Zmarł 20 sierpnia 2021 r. w wieku 75 lat w kieleckim szpitalu na Czarnowie.
ZYGMUNT WITKOWSKI
Akordeonista słynnej kapeli Braci Witkowskich z Kaliszan. To w jego domu odbyły się pierwsze radiowe nagrania zespołu. Kapelę Braci Witkowskich, jedną z najsłynniejszych kapel okolic Łagowa i Opatowa, stworzył po powrocie z wojska najstarszy z braci Stanisław w 1956 r. Grali z nim Zygmunt i Jan, a potem także najmłodsi bracia Kazimierz oraz Stefan. Zmarł 2 lutego 2021 r. w wieku 78 lat.
DARIUSZ WOJTASIK
Prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Skalbmierzu. Mąż, ojciec, strażak, społecznik, filantrop i lokalny patriota. Pośmiertnie został odznaczony medalem honorowym im. Bolesława Chomicza. Jego działalność wpisała się złotymi literami nie tylko w historii Skalbmierza, ale i powiatu. Z jednostką był związany od 2006 roku. Od 2011 roku pełnił funkcję prezesa i pierwszego kierowcy skalbmierskiej jednostki. Dariusz Wojtasik został odznaczony także brązowym medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa”, a także odznaką „Strażak Wzorowy”. W 2016 roku został odznaczony srebrnym medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa”, a w 2019 roku złotym. Zmarł 25 lutego 2021 roku w wieku 45 lat.
JOANNA WROŃSKA
Mistrzyni rękodzieła, artystka. Urodziła się w 1957 r. Była absolwentką Uniwersytetu Ludowego Rzemiosła Artystycznego w Woli Sękowej. Zawodowo przez wiele lat związana z Wojewódzkim Domem Kultury w Kielcach, w którym zajmowała się m.in. renowacją kostiumów dla Zespołu Pieśni i Tańca Kielce. Współpracowała z Muzeum Wsi Kieleckiej. Promowała kulturę ludową, prowadziła warsztaty rękodzielnicze, jej znakiem rozpoznawczym były lalki-motanki. Zmarła 24 maja 2021 r. Miałą 64 lata.
