Nie żyje Zbigniew Pacelt, ostrowczanin, znakomity polski sportowiec, olimpijczyk i polityk, poseł na Sejm trzech kadencji, sekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. 26 sierpnia skończył 70 lat. Zmarł w poniedziałek (04.10.) w Łodzi.
Zbigniew Pacelt ur. 26 sierpnia 1951 w Ostrowcu Świętokrzyskim. Był absolwentem Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na warszawskich Bielanach. W 1975 ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Duszpasterz polskich sportowców, ksiądz biskup Marian Florczyk jest zaskoczony i zasmucony śmiercią Zbigniewa Pacelta.
– Trzeba powiedzieć, że miałem szczęście znać Pana Zbigniewa. Był dobrym człowiekiem. W tym człowieczeństwie trzeba dostrzec także to, że był bardzo dobrym sportowcem. Jest to strata nie tylko dla polskiego sportu, ale także dla ziemi świętokrzyskiej – powiedział ks. biskup.
Zbigniew Piątek, dwukrotny olimpijczyk, kolarz, a obecnie wójt Piekoszowa wspomina zmarłego jako wybitną postać.
– Bardzo dobry sportowiec, trener i działacz. To naprawdę smutna wiadomość. Znaliśmy się bardzo dobrze. Wiele razy, przy różnych okazjach rozmawialiśmy o sporcie m.in. o kolarstwie i jego ukochanej dyscyplinie, którą był pięciobój. Myślę, że do końca żył sportem – powiedział Zbigniew Piątek.
– Gdy dowiadujemy się o nagłej śmierci, to trudno cokolwiek powiedzieć. W ostatnim czasie mieliśmy ze Zbyszkiem rzadsze kontakty, zupełnie inaczej niż wtedy, gdy jego aktywność na różnych obszarach sportu była większa. Często spotykaliśmy się w Ostrowcu. Poza zwykłym koleżeństwem i sympatią, ceniłem w nim pełen profesjonalizm i poczucie dumy narodowej – powiedział prezes Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej, Mirosław Malinowski.
Zbigniew Pacelt ur. 26 sierpnia 1951 w Ostrowcu Świętokrzyskim. Był absolwentem Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na warszawskich Bielanach. W 1975 ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Karierę sportową rozpoczynał w sekcji pływackiej KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W latach 1970–1972 był zawodnikiem AZS Warszawa, zaś w latach 1972–1980 Lotnika i Legii Warszawa. W latach 70. należał do czołówki polskich pięcioboistów nowoczesnych.
Mistrz Polski w pływaniu (200 m zm.: 1967, 1968, 1970, 1971, 1972; 400 m zm.: 1971), dwunastokrotny rekordzista Polski na basenie 25 m i osiemnastokrotny na basenie 50 m. Jako pływak brał udział w Mistrzostwach Europy w Barcelonie w 1970 oraz na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 i w Monachium w 1972.
Jako pięcioboista nowoczesny wywalczył tytuł wicemistrza Polski w 1975, dwukrotnie drużynowe Mistrzostwo Świata w 1977 i 1978, brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976.
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i działacz sportowy. W latach 1980–1988 był trenerem Legii Warszawa, a następnie szkoleniowcem reprezentacji narodowej w pięcioboju nowoczesnym, m.in. podczas Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 (dwa złote medale – drużyny i indywidualnie Arkadiusza Skrzypaszka). W 1992 uznany za Trenera Roku w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”.
W latach 1994–2000 kierował Departamentem Sportu Wyczynowego w Urzędzie Kultury Fizycznej i Sportu, a w latach 2001–2002 był wiceprezesem UKFiS. Wieloletni wiceprezes Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego, członek Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, członek Krajowej Komisji ds. zwalczania dopingu w sporcie, członek Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. W 2006 był szefem misji olimpijskiej na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie.
W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu z okręgu kieleckiego z listy Platformy Obywatelskiej, w październiku tego samego roku wstąpił do tej partii.
W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski. Od 26 listopada 2007 do 21 listopada 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki.