M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Mało znane fakty z przeszłości Pińczowa przybliża Muzeum Regionalne z tego miasta. W ramach prezentowania starych fotografii na swoim profilu facebookowym opublikowało zdjęcia pińczowskiej cerkwi. Jak informuje Edyta Paw z Muzeum Regionalnego w Pińczowie, znajdowała się ona przy obecnej ulicy 3 maja, mniej więcej na miejscu obecnej myjni.
– Była pod wezwaniem Ignacego Bogonośca, przydomek Teofor, czyli noszący Boga w sercu. Był to męczennik. Za wiarę zmarł w 107 roku w Koloseum, pożarty przez Lwy. Jej otwarcie odbyło się w 1896 roku. Ściany powstały z miejscowego kamienia wapiennego. Podłoga zaś była drewniana. Kopułę pokryto gontem – drewnianym materiałem do wykonywania pokryć dachowych z takich desek drewnianych z drzewa iglastego. Zbudowano ją na planie krzyża greckiego – symbol krzyża, na którym poniósł śmierć Jezus Chrystus. Cerkiew ta mogła podobno pomieścić aż 600 osób – dodaje.
Powstanie świątyni było związane z przebywaniem w Pińczowie zarówno wojsk, jak i urzędników carskich oraz ich rodzin. Najpierw wybudowano koszary pułkowe, a dopiero na ich terenie wzniesiono cerkiew. Edyta Paw mówi, że świątynia z czasem znacząco się zmieniła.
– W 1907 roku nastąpiła jej przebudowa. Inicjatorem był dowódca pułku Kozłowskiego oraz ksiądz Piotr Troicki. Ołtarz i kopuła ozdobione zostały malowidłami ściennymi, ikony wykonane były przez księżniczkę podobno Hilkovą. Od szefa całego pułku cerkiew otrzymała dar w postaci obrazu wielkiego męczennika Jerzego Zwycięskiego, zyskując w ten sposób nowego patrona. Posługę do 1913 roku sprawował w tej cerkwi ksiądz Jakow Stepanowicz – opowiada.
Pińczowska cerkiew miała tylko jedną kopułę, co symbolizowało jedynego Boga, natomiast mogły być świątynie, które miały dwie, trzy, a nawet trzydzieści trzy kopuły. Dwie symbolizowały dwie natury Chrystusa, a np. siedem symbolizowało siedem sakramentów. Jeśli chodzi o kształt kopuł, to też bywał różny. Mógł być półokrągły, stożkowaty, ostrosłupowy lub dzwonowy.
Cerkiew w Pińczowie prawdopodobnie nie posiadała ławek z wyjątkiem tych pod ścianami. Świątynia została zburzona po odzyskaniu przez Polaków niepodległości w latach 1934-35.
