M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Wigilia na staropolskiej wsi była dniem magicznym. Nie tylko ze względu na wieczerzę, ale także ze względu na wróżby, które tego dnia odprawiano.
Czytaj również
Aleksandra Imosa z Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni informuje, że wróżono zwłaszcza w tych domach, w których mieszkały panny.
– Jeśli w domostwie była panna na wydaniu, w tym dniu liczyła kołki w płocie. Jeżeli ich liczba była parzysta, to oznaczało szczęśliwy związek. Tego dnia także nasłuchiwano sprzed domu, z której strony zaszczeka pies, czy z której strony odezwie się echo. Stamtąd miał przybyć wybranek lub wybranka serca – wyjaśnia Aleksandra Imosa.
Jak dodaje, dzień Wigilii na dawnej polskiej wsi był także czasem zaklinania rzeczywistości.
– Wróżbą, którą niektórzy pewnie znają, jest wyciąganie źdźbła sianka spod obrusa. Jeśli było długie i zielone, oznaczało to szczęście i zdrowie. Jeżeli natomiast było krótsze, nie wróżyło to dobrze osobie, która źdźbło wyciągnęła. Ponadto siano spod wigilijnego obrusa pieczołowicie przechowywano aż do wiosny, a wówczas miało służyć do wymoszczenia gniazda dla kur, czy gęsi, które wysiadywały jajka – opowiada Aleksandra Imosa.
Staropolski zwyczaj, który przetrwał do dzisiaj, to pozostawienie przy stole jednego wolnego miejsca. Ma ono symbolizować pamięć o osobach samotnych, zmarłych i bezdomnych.
