Kościół Katolicki obchodzi dziś Uroczystość Wszystkich Świętych. Uroczystość ku czci wszystkich chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w niebie, połączona jest z następującym po niej obchodem liturgicznym Dnia Zadusznego.
Salezjanin ksiądz Dominik Chmielewski podkreśla, że w ten dzień czcimy zwycięstwo Jezusa Chrystusa w życiu świętych.
– Uroczystość Wszystkich Świętych, która powinna być szczególnie czczona, wymieszała się nam z Dniem Zadusznym. My w Uroczystość Wszystkich Świętych, świętujemy zwycięstwo Jezusa Chrystusa w heroicznej miłości tych ludzi, których nazywamy świętymi. Którzy zdecydowali się tutaj na ziemi, każdego dnia, kochać Boga całym sercem, ze wszystkich sił, z całej duszy i z całej swojej mocy. Proponuję by w Uroczystość Wszystkich Świętych nie tylko pomodlić się za naszych drogich zmarłych ale przede wszystkim uświadomić sobie sens naszego życia – jestem tutaj na ziemi po to, aby być świętym – zaznacza kapłan.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano żadnych świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę śmierci.
W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać o świątobliwych wyznawcach: papieżach, mnichach i dziewicach.
Większego znaczenia uroczystość Wszystkich Świętych nabrała za czasów papieża Bonifacego IV (+ 615), który zamienił pogańską świątynię, Panteon, na kościół Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Męczenników. Uroczystego poświęcenia świątyni wraz ze złożeniem relikwii męczenników dokonano 13 maja 610 roku. Rocznicę poświęcenia obchodzono co roku z licznym udziałem wiernych, a sam papież brał udział we mszy św. stacyjnej. Już ok. 800 r. wspomnienie Wszystkich Świętych obchodzone było w Irlandii i Bawarii, ale 1 listopada. Za papieża Grzegorza IV (828-844) cesarz Ludwik rozciągnął święto na całe swoje państwo.
W 935 r. Jan XI rozszerzył je na cały Kościół. W ten sposób lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów stało się świętem Kościoła powszechnego.
W ciągu roku liturgicznego w Kościele niemal każdego dnia przypada wspomnienie jednego lub kilku świętych bądź błogosławionych znanych z imienia. Jednak ich liczba jest znacznie większa. Wiele osób doszło do świętości w zupełnym ukryciu i nie zostali wyniesieni na ołtarze.
W Polsce Wszystkich Świętych jest dniem ustawowo wolnym od pracy. W PRL starano się nadać mu charakter świecki i nazywano go dniem „Wszystkich Zmarłych” bądź „Świętem Zmarłych”.
W uroczystość Wszystkich Świętych w Kościele katolickim msze św. celebrowane są w białym kolorze szat liturgicznych, które symbolizują paschalną radość. Z kolei w godzinach popołudniowych, na cmentarzach odbywają się procesje, w których poleca się Bogu dusze zmarłych.
W tym roku z powodu pandemii i związanych z nią obostrzeń cmentarze zostały zamknięte. W świątyniach będą jednak celebrowane liturgie według porządku niedzielnego. Biskupi przypominają jednocześnie o limitach 7 mkw. na jedną osobę, które obowiązują w całym kraju w związku z tym, że jest on w strefie czerwonej.
W związku z tymi ograniczeniami duchowni zachęcają wiernych do korzystania z transmisji mszy św. za pośrednictwem radia, telewizji czy internetu. W poszczególnych diecezjach zostały wydane w tej kwestii specjalne dekrety. Na ich mocy biskupi diecezjalni udzielają wiernym dyspensy od fizycznego uczestnictwa w liturgiach w niedzielę i święta – a takim dniem jest m.in. przypadająca 1 listopada uroczystość Wszystkich Świętych.
Zgodnie z dekretem wydanym na polecenie papieża Franciszka przez Penitencjarię Apostolską, w tym roku odpust zupełny za zmarłych można uzyskać poprzez nawiedzenie cmentarza i modlitwę za zmarłych, choćby tylko w myśli, nie tylko od 1 do 8 listopada, ale w osiem dni dowolnie wybranych przez poszczególnych wiernych przez cały miesiąc listopad; dni te mogą być od siebie oddzielone.
Odpust zupełny związany ze Wspomnieniem wszystkich wiernych zmarłych, dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony na jakikolwiek inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.
Do uzyskania odpustu zupełnego należy spełnić trzy zwyczajne warunki: spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencji Ojca Świętego.
Ponadto na mocy watykańskiego dekretu osoby starsze, chore oraz pozostałe, które nie mogą opuścić domu, na przykład z powodu restrykcji nałożonych przez władze w ich miejscach pobytu – mogą uzyskać odpust zupełny poprzez duchową łączność ze wspólnotą wiernych, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte, oraz wykluczają wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mają intencję, kiedy to tylko będzie możliwe spełnić trzy zwyczajne warunki oraz pomodlą się za zmarłych lub albo, jeśli podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też, jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności swego życia.
Zgodnie z dekretem wydanym na polecenie papieża Franciszka przez Penitencjarię Apostolską, w tym roku w dniach od 1 do 30 listopada można codziennie uzyskać odpust zupełny dla tych, którzy w czyśćcu oczekują pełni zbawienia. Warunkiem jest nawiedzenie cmentarza lub kościoła, oraz wypełnienie zwykłych warunków, tj. przystąpienie do komunii św. w dniu nawiedzenia cmentarza i odmówienie modlitw: Ojcze nasz i Wierzę w Boga oraz jakiejkolwiek modlitwy w intencjach wyznaczonych na dany dzień przez papieża.