Okrągłą 180. rocznicę urodzin Piewcy Ponidzia upamiętniono dziś w Muzeum Regionalnym w Pińczowie. Adolf Dygasiński, bo o nim mowa urodził się 7 marca 1839 w Niegosławicach w gminie Złota, w powiecie pińczowskim. To wielki pisarz, publicysta, pedagog, jeden z głównych przedstawicieli naturalizmu w literaturze polskiej.
O tym w jaki sposób Adolf Dygasiński zapisał się na kartach historii Ponidzia, o jego twórczości i życiu opowiedział Jerzy Znojek – były wieloletni dyrektor Muzeum Regionalnego w Pińczowie, dokumentalista. Organizator wielu wystaw oraz cyklicznych koncertów.
– Napisał 21 powieści, 130 nowel, pisma pedagogiczne, tomy listów. Nikt tak pięknie nie pisał o przyrodzie. Tak cudnie, z taką miłością, zaangażowaniem. W swojej twórczości często poruszał tematykę życia mieszkańców w nędzy, ubóstwie, życie trudne, pańszczyźniane, ale i tego co się działo na wsi, co przynosiło radość – wymienia Jerzy Znojek.
Jak dodaje, dokonywał tłumaczeń z języka niemieckiego, francuskiego. Był człowiekiem gruntownie wykształconym.
Uroczystościom towarzyszyła wystawa pt. „Dygasiński- człowiek z Ponidzia” prezentowana w krużgankach muzeum. Jak podkreśla Justyna Dziadek – dyrektor Muzeum Regionalnego w Pińczowie, miejscowe muzeum jest w posiadaniu licznego zbioru zawierającego około 200 eksponatów związanych z życiem i twórczością Adolfa Dygasińskiego. Wystawa będzie czynna do końca roku.
– Na wystawie prezentujemy listy, dokumenty, rękopisy jego największych dzieł m.in. „Wróble”, „O pocałunek”, „O bezdzietnym królu ćwieku”. Ponadto książki, które zostały wydane po śmierci autora. Zdjęcia, fotografie, obrazy, rzeźby w tym tytułowego „Beldonka” ze skrzypcami, troki podróżne – wymienia dyrektor muzeum.
Warto wspomnieć, że w ramach wydarzenia w muzeum młodzież zmierzyła się z fragmentem twórczości Dygasińskiego w formie dyktanda. Swoich sił w czytaniu wybranych fragmentów „Beldonka” Adolfa Dygasińskiego spróbowali także przedstawiciele miejscowej policji, straży pożarnej i innych środowisk.
Adolf Dygasiński zmarł 3 czerwca 1902 w Grodzisku Mazowieckim. Początkowo kształcił się w Pińczowie, potem w Szkole Wyższej Realnej w Kielcach.
Źródła podają, że w roku 1862 rozpoczął studia uniwersyteckie w Szkole Głównej w Warszawie, gdzie studiował językoznawstwo, przyrodę i geografię. W 1863 roku wziął czynny udział w powstaniu styczniowym. Dwukrotnie był więziony, w Szczekocinach i Olkuszu. Po upadku powstania ponownie podjął studia w Szkole Głównej. Przez krótki czas studiował w Pradze. Podjął się pracy guwernera na dworach ziemiańskich, był m.in. wychowawcą polskiego malarza Jacka Malczewskiego i Wacława Karczewskiego.