M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Na pytanie: Kim Ona Jest? w odniesieniu do dogmatu Dziewictwa Matki Bożej odpowiada ojciec Jakub Zawadzki z Archiopactwa Cystersów w Jędrzejowie podczas konferencji z cyklu „Rozmowy o wierze przy kominku”
Dziewictwo Matki Bożej
Prawda o Dziewictwie Matki Bożej została ogłoszona przez Papieża Marcina I na Synodzie Laterańskim w Rzymie w roku 649. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: już w pierwszych Symbolach wiary Kościół wyznawał, że Jezus został poczęty jedynie przez moc Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi, stwierdzając także aspekt cielesny tego wydarzenia: Jezus został poczęty z Ducha Świętego, bez nasienia męskiego. Ojcowie Kościoła widzą w dziewiczym poczęciu znak, że to rzeczywiście Syn Boży przyszedł w człowieczeństwie podobnym do naszego.
Wiara w naukę o dziewictwie Maryi zawarta jest w następujących dokumentach Kościoła:
a) Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański: „I wcielił się z Ducha Świętego, z Maryi Dziewicy”.
b) Z listu św. Leona Wielkiego do Flawiana (449 r.): „Poczęty jest bowiem z Ducha Świętego w łonie Dziewicy Matki, która go tak z zachowaniem dziewictwa zrodziła, jak z zachowaniem tegoż poczęła”.
c) Synod lateraneński (649 r.) za papieża Marcina I: „Jeśli ktoś nie wyznaje według nauki świętych ojców […], że właściwie i prawdziwie święta, niepokalana i zawsze dziewica Boża Rodzicielka […] poczęła szczególniej i prawdziwie bez nasienia, a z Ducha Świętego, Boże Słowo, które przed wiekami narodziło się z Ojca, a następnie w sposób nienaruszony je zrodziła, pozostając w dalszym ciągu nienaruszoną dziewicą – jeśli ktoś tego nie wyznaje, niech będzie potępiony”.
Z medycznego i biologicznego punktu widzenia nie można być jednocześnie dziewicą i matką. A jednak od tego prawa Bóg uczynił wyjątek. Chrześcijanie wierzyli w tę prawdę od zawsze, więc nie trzeba jej było oficjalnie ogłaszać. Jedyną Niewiastą, która jest zarazem Matką i Dziewicą, była Najświętsza Maryja Panna. Sceptycy, a nawet niektórzy chrześcijanie pytają: dlaczego Kościół katolicki uznaje dziewictwo Maryi? Skąd o tym wie? Odpowiedź na to pytanie jest jednoznaczna – z Pisma Świętego, jako objawionego Słowa Bożego, które Magisterium Kościoła właściwie interpretuje.
Źródła biblijne:
a) Ze sceny zwiastowania (Łk 1, 26-35) dowiadujemy się, że Syn Boży przychodzi na świat w tajemniczy sposób, bez udziału męża. Macierzyństwo Maryi pod względem fizycznym jest wyjątkowe, bo dziewicze. Słowa Maryi: „jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”, wskazują, że to wyjątkowe powołanie podejmuje świadomie.
Oprócz wyraźnego świadectwa, że Duch Święty jest Sprawcą poczęcia, które zaistniało w łonie Maryi, charakterystyczne są słowa Błogosławionej Dziewicy: „nie znam męża”, które zgodnie z biblijnym znaczeniem słowa „znać” należy rozumieć jako negację pożycia małżeńskiego. Maryja więc zaświadcza sama wyraźnie o swoim stanie dziewiczym w chwili Zwiastowania.
Jest to jedyny fragment Pisma świętego, w którym kobieta potwierdza swój dziewiczy stan w sposób tak jasny i zdecydowany. Dla Izraelitów bowiem nie dziewictwo, ale małżeństwo było stanem błogosławionym, a znakiem przychylności Boga – liczne potomstwo. Tekst Zwiastowania zda się sugerować, że dziewicze macierzyństwo Maryi jest znakiem dokonującej się Tajemnicy Wcielenia. Stan Maryi, który zaistniał „zanim rozpoczęli wspólne życie”, niezrozumiały dla Józefa , został mu wyjaśniony przez Boga: „…co się w Niej poczęło, pochodzi od Ducha Świętego” (Mt 1, 20-23).
b) Iz 7, 14. Tekst hebrajski tego proroctwa „Oto Panna brzemienna i rodząca Syna” – mówi, że znakiem dla ludzi jest nie tylko fakt narodzenia obiecanego dziecka, ale sama owa „Panna rodząca”. Rolę znaku spełnia więc sama Maryja, której macierzyństwo naznaczone jest dziewictwem.
c) Spośród Ojców Kościoła piszących o Dziewictwie Maryi, pierwszy – św. Atanazy z Aleksandrii (+376) ukazywał Ją jako wzór do naśladowania dziewicom chrześcijańskim, tworząc pierwszy zarys jakby „ascezy Maryjnej”. Na Zachodzie podjął ten temat św. Ambroży z Mediolanu.
Wyjaśniając i komentując prawdę o Dziewictwie Maryi, Ojcowie Kościoła bardzo wcześnie zwrócili uwagę na to, co mówi prorok Izajasz „Panna rodząca” jest to „znak”. Przede wszystkim Dziewicza Matka Mesjasza jest znakiem nowego stosunku stworzenia do Stwórcy. Dziewictwo rozumiano w chrześcijaństwie nie tylko jako powstrzymanie się od życia płciowego, ale przede wszystkim, jako zachowanie bez uszczerbku stanu, w jakim człowiek wyszedł z ręki Boga, a więc jako znak należenia wyłącznie i całkowicie do Boga – Stwórcy. Kiedy Bóg stworzył świat, stworzenie było dobre i należało tylko do Boga, było więc jakby dziewicze. Potem nastąpił grzech, a więc utrata pierwotnej łaski i owego „nadprzyrodzonego dziewictwa”. Zbawiciel przyszedł na świat przez Dziewicę. Tak jak na początku dziejów Bóg stworzył pierwszego człowieka z dziewiczej ziemi, tak i Chrystus, nowy Adam, urodził się z Dziewicy. Dziewictwo Maryi jest znakiem odnowienia więzów przyjaźni między Bogiem i ludzkością.
Rozwój propagowanej przez wielu Ojców Kościoła i pisarzy chrześcijańskich nauki o dziewictwie Maryi doprowadził do uznania tej prawdy przez Magisterium Kościoła za dogmat wiary.
Na początku III wieku Symbol Apostolski powtarza to, co znajdowało się w Symbolu Rzymskim: „Jezus poczęty z Ducha Świętego, narodzony z Maryi Dziewicy”.
W 381 roku Sobór Konstantynopolitański określił swoją wiarę w Symbolu nicejsko -konstantynopolitańskim: „Dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”. W roku 451 Sobór Chalcedoński wyznaje: „Przed wiekami z Ojca zrodzony jako Bóg; w ostatnich zaś czasach, dla nas i dla naszego zbawienia, narodził się jako człowiek z Maryi Dziewicy, Bożej Rodzicielki”.
Sobór Konstantynopolitański II w 553 roku w kanonie dotyczącym tajemnicy Wcielenia Syna Bożego, mówi iż: Słowo Boże przyjęło ciało i narodziło się z „chwalebnej Bożej Rodzicielki i zawsze Dziewicy Maryi”. Dokładniejszą definicję tej prawdy zawdzięczamy jednak Synodowi Laterańskiemu w 649 r. zwołanemu przez papieża Marcina I: „Jeśli ktoś nie uznaje, według tradycji świętych Ojców, że Święta i zawsze Dziewica i niepokalana Maryja jest w sensie właściwym i według prawdy Bożą Rodzicielką, o ile właściwie i prawdziwie tegoż samego Boga – Słowo, które zostało zrodzone z Ojca przed wszystkimi wiekami, bez nasienia z Ducha Świętego w czasach ostatecznych poczęła, bez uszczerbku porodziła, zachowując także po urodzeniu swoje nienaruszone dziewictwo – niech będzie wyłączony ze społeczności świętych”.
Potem prawda ta wielokrotnie była potwierdzana przez innych papieży, m.in. na Soborze Lateraneńskim w 1215 roku czy w Konstytucji Cum quorundam Pawła V z roku 1555.
Sobór Watykański II w numerze 57 konstytucji Lumen gentium mówi o Maryi, która okazuje pasterzom i mędrcom „Syna swego pierworodnego, który nie naruszył Jej dziewiczej czystości, lecz ją uświęcił”, i odsyła w przypisie do św. Leona Wielkiego i św. Ambrożego, Synodu Lateraneńskiego i Soboru Chalcedońskiego. Następnie w numerze 63 stwierdza ponadto: „Zrodziła na ziemi samego Syna Boga Ojca i to nie znając męża, Duchem Świętym zacieniona”.
Dziewictwo Maryi zostało potwierdzone w adhortacji Signum magnum z 13 maja 1968 roku, gdzie Paweł VI stwierdza, że Maryja „Dziewicą będąc rodziła i po porodzeniu została Dziewicą, w co Kościół Katolicki zawsze wierzył i głosił”.
Kościół więc sławiąc Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę wyznaje: absolutną suwerenność działania Bożego we Wcieleniu i narodzeniu Chrystusa, wyjątkowość macierzyństwa Maryi, pełne oddanie się Maryi Bogu, Synowi i dziełu zbawienia.
Dziewicze narodzenie Jezusa jako znak:
W rzeczywistości prawdy o dziewiczym narodzeniu Jezusa nie da się wyjaśnić metodami biologii i fizjologii, podobnie jak nie da się wytłumaczyć wielu innych wydarzeń z Jego życia: dziewiczego poczęcia, zmartwychwstania, przejścia przez zamknięte drzwi, kroczenia po wodzie, itd.
Dla nas wierzących, fakt ten jest jednym z nadzwyczajnych znaków danych ludziom:
– znak, że Jezus jest Bogiem – cudowność narodzenia jest zewnętrznym znakiem, potwierdzającym wcześniejszy „wewnętrzny” cud dziewiczego poczęcia.
– znak Boga, który zbawia – brak bólów przy narodzeniu Jezusa powinien być odczytywany w perspektywie przyszłych cudów – uzdrowień Jezusa. Jezus jest Mesjaszem, który przynosi uzdrowienie nie tylko duszy, ale i ciału, Jego dziewicze narodzenie ma charakter proroctwa zapowiadającego czasy mesjańskie, czyli ostateczne.
Zapowiedź i wypełnienie
W Księdze Izajasza czytamy: „Oto Panna brzemienna rodzi syna i nadaje mu imię Emmanuel” (Iz 7,14). W oryginale hebrajskim użyto słowa hinne ha-alma, co oznacza dziewczynę niezamężną, dziewicę. Na ten właśnie werset powołuje się Mateusz (1,23 -24): „… Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżył się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadała imię Jezus”.
Ewangelia nie pozostawia wątpliwości, że Józef, prawowity małżonek Maryi, był tylko przybranym ojcem Jezusa. W scenie zwiastowania Łukasz opisuje objawienie anioła Gabriela: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego” (Łk 1,31). Słowa te musiały szokować młodą Izraelitkę, bo zrozumiała, że dostąpiła nadzwyczajnej łaski – zostanie matką Mesjasza. Ale była dziewicą, więc zapytała: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża ?”(Mt 1,34). Odpowiedź posłańca niebiańskiego była jednoznaczna, a zarazem zdumiewająca i trzeba było wielkiej wiary, aby uwierzyć w jego słowa: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni cię” (Łk 1,35). Anioł uświadamia Maryi, że dla Boga nie ma nic niemożliwego, powołując się na przykład Elżbiety, uchodzącej za bezpłodną, która – mimo starego wieku – jest w szóstym miesiącu ciąży.
Sens właściwego rozumienia dziewictwa Maryi jest jednoznaczny: poczęła Jezusa bez udziału mężczyzny. Jedynym Ojcem Jezusa jest pierwsza Osoba Trójcy Świętej – Bóg Ojciec. To do Niego, z racji swej ludzkiej natury, Chrystus modlił się, używając aramejskiego słowa ABBA. Szokowało to Izraelitów, że Jezus z Nazaretu nazywa Boga swoim Ojcem, a siebie – Synem Bożym (barelabin), lub Synem człowieczym (bar enasz). Co więcej: Jezus nauczał, że z Ojcem stanowi jedność.
Zawsze Dziewica Boża Rodzicielka
Dogmatu wiary o dziewiczym poczęciu Jezusa nie należy mylić z dogmatem o Niepokalanym Poczęciu Maryi, który oznacza, że Matka Boża była wolna od zmazy grzechu pierworodnego i w ogóle od jakiegokolwiek grzechu. Taki jest sens orzeczenia dogmatycznego sformułowanego w 1854 r. przez Piusa IX w bulli „Ineffabilis Deus”.
Teologia współczesna, dążąc do pogłębienia nauki o dziewictwie Matki Bożej, rezygnuje z biologicznej interpretacji na rzecz duchowego i nadprzyrodzonego ujmowania tego zagadnienia, jako tajemnicy wiary. Genetyka zna zjawisko partenogenezy, czyli dzieworództwa, które występuje w przyrodzie jako proces rozwoju zarodków z niezapłodnionej komórki żeńskiej. Partenogenezę można też wywołać sztucznie, np. przez klonowanie.
W odniesieniu do poczęcia Jezusa ingerencja w porządek natury była konieczna i stało się to mocą Wszechmogącego. Teologia odrzuca legendy, jakoby Jezus narodził się w sposób cudowny, że bez porodu Dziecię przeniknęło łono matki. Poród odbył się w sposób naturalny, a cudem było to, że odwieczny i nieskończony Bóg poprzez swój Logos (Słowo) zniżył się do poziomu ludzkiej natury (kenoza) i z nią zjednoczył na zawsze w Jezusie Chrystusie.
Kościół naucza, że Maryja jest semper Virgo (zawsze Dziewica), orzekając poczęcie Jezusa bez udziału mężczyzny, a nie o szczegółach anatomicznych.
DZIEWICTWO MARYI – ANTE PARTU (przed urodzeniem)
Maryja mówi aniołowi: „Jakże się to stanie skoro nie znam męża?”. Słowa te wskazują na dziewictwo Maryi.
DZIEWICTWO MARYI – POST PARTU (po urodzeniu)
Nowy Testament nie mówi wprost nic na ten temat. Niektóre teksty sugerują wręcz, że Maryja miała jeszcze inne dzieci poza Chrystusem: Wyraźnie mamy co najmniej trzy teksty, a nawet więcej, które mówią o braciach Jezusa. Mk 3,31:
„Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia, i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać (…) Kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”. W krajach Bliskiego Wschodu pojęcie „brat” jest pojęciem rozciągniętym na kuzynów. Pod Krzyżem stała Maryja i jej siostry.
ARGUMENTY, KTÓRE WSKAZUJĄ NA TO, ŻE JEZUS NIE MIAŁ RODZEŃSTWA
• Jezus ma 12 lat i idzie do Świątyni sam. Szuka Go Maryja i Józef, gdyby Jezus miał rodzeństwo to ono było by z rodzicami.
• Jezus umiera na krzyżu, oddaje Maryję w opiekę Janowi. Gdyby było rodzeństwo, Jezus nie oddawałby Jej Janowi.
DZIEWICTWO MARYI – IN PARTU (W CZASIE RODZENIA)
Pismo Święte nie daje nam tutaj żadnego światła. Święte Oficjum (lata 50) nakazywało, aby nie prowadzić dyskusji na temat dziewictwa Maryi. W dziewictwie Maryi chodzi o Prawdę teologiczną a nie o anatomię. Święte Oficjum poleciło brać wzór z liturgiki.
Jezus Chrystus, rodząc się z Maryi, nie naruszył Jej dziewictwa ale je uświęcił.
1) DZIEWICTWO – teologia podkreśla integralne dziewictwo Maryi ze względu na Jezusa Chrystusa. Jest On Synem Bożym urodzonym z Boga, a w czasie z Maryi Dziewicy. Możemy o Nim mówić Bóg i Człowiek.
2) Czytając Ewangelię dzieciństwa spotykamy cały szereg cudownych zjawisk: aniołowie ukazują się pasterzom, gwiazda wskazująca drogę, zwierzęta, harmonia całego świata. W te wszystkie cudowne zjawiska, które świadczą o harmonii całego kosmosu trzeba wkomponować cudowne dziewictwo Jego Matki. Ukazuje Maryję, która jest „nową Ewą”. Ta Prawda jest w Składzie Apostolskim.
POSŁUCHAJ:
