Adolf Marian Czarnota – urodził się 30 marca 1896 w Sędziszowie. Rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej. Gimnazjum ukończył w Kielcach. Należał do Związku Strzeleckiego, a następnie walczył w Legionach Polskich.
Służył w 1 pułku ułanów. Od 6 lutego do 4 kwietnia 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień kaprala. Latem tego roku, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i służył w 9 pułku ułanów Małopolskich. W 1921 roku został zweryfikowany do stopnia porucznika kawalerii z dniem 1 czerwca 1919 roku.
W okresie od 1918 do co najmniej 1924 służył nieprzerwanie w 9 pułku ułanów.
Z dniem 1 lipca 1923 został awansowany do stopnia rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii. W 1928 był przydzielony do 6 pułku strzelców konnych w Żółkwi. Od 1928 służył jako dowódca szwadronu w 4 pułku strzelców konnych Ziemi Łęczyckiej w Płocku.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą szwadronu gospodarczego w Nowogródzkiej Brygadzie Kawalerii. Brał udział w walkach z Niemcami pod Tomaszowem i po rozproszeniu jednostki dostał się do niewoli sowieckiej.
Adolf Czarnota w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.