Władysław Franaś – by wstąpić do Legionów sfałszował datę urodzenia. Było to 6 września 1914 roku. Miał wtedy 14 lat. Podał, że ma 16. Tak naprawdę to uciekł z domu. Zmarła mu matka, ojciec ożenił się drugi raz. Było mu źle. A tu akurat tworzyło się polskie wojsko.
Trafił do 2 pułku piechoty, gdzie był do kwietnia 1915 r. Stąd przeszedł do 4 pułku piechoty i walczył w nim aż do czasu, gdy legionistów internowano w Szczypiornie w maju 1917 r. W maju 1918 r. uciekł ze Szczypiorna do Krakowa. Z 2 pułkiem przebył kampanie w Karpatach, był ranny w nogę w bitwie pod Rafajłową, z 4 pułkiem walczył z Rosjanami na Wołyniu. Został ranny w bitwie pod Polską Górką.
6 listopada 1918 r. Władysław Franaś znów wstępuje do 4 pułku, jest przydzielony do grupy harcerskiej 2 Dywizji Piechoty. W 1919 r. walczy w bitwie o Mińsk i nad Berezyną. Trafia do 1 pułku czołgów, w 1925 r jako plutonowy kończy Centralną Szkołę Czołgów. Po zakończeniu służby w wojsku, jako inwalida wojenny, ale też fachowiec ślusarz, pracuje w fabrykach zbrojeniowych. W 1938 r. otrzymuje posadę na poczcie w Kielcach.
Wojenne pamiątki, odznaki i dyplomy, zaświadczenia z frontów i zdjęcia z wojska Władysław Franaś trzymał w starej, starannie utrzymanej walizce. Zmarł 22 lipca 1945 roku. W dniu swoich urodzin. Miał 45 lat. Jego cenną walizkę z dokumentami i odznaczeniami otrzymał syn Marian.
Posłuchaj audycji Roberta Kałuży i Marka Maciągowskiego, poświęconej Władysławowi Franasiowi