M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Czytaj również
Urodził się 24 grudnia 1894 w Zagórzu koło Sosnowca. Ziemianin, żołnierz Legionów Polskich, oficer w stanie spoczynku Wojska Polskiego (kapitan), w czasie okupacji niemieckiej członek Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej, współzałożyciel Konwentu Organizacji Niepodległościowych.
Uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Kielcach, a następnie podjął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach. W tym okresie silnie zaangażował się w działalność niepodległościową. W okresie nauki działał w takich organizacjach, jak młodzieżowy „Pet”, Zarzewie, Drużyna Strzelecka im. Dionizego Czachowskiego. Podczas studiów został także członkiem Narodowego Związku Robotniczego i tajnej Armii Polskiej. W latach 1912–1914 zakładał koła harcerskie i Drużyn Strzeleckich na obszarze Królestwa Kongresowego, przewoził z Galicji podręczniki, kolportował pismo „Wici”, organizował wyjazdy do zaboru austriackiego na szkolenia militarne. Strzeleckich.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Od 8 lub 10 sierpnia 1914 r. służył w Oddziale Wywiadowczym 1 Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego. 9 października tego roku dostał awans do stopnia podporucznika. Od sierpnia 1915 do lipca 1916 r. studiował na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie. Po ich ukończeniu powrócił do Legionów Polskich. Otrzymał przydział do 1 kompanii I batalionu 5 Pułku Piechoty I Brygady, w szeregach której walczył m.in. w bitwie pod Kostiuchnówką.
W sierpniu 1917 r. został internowany po kryzysie przysięgowym. Wkrótce zbiegł z niewoli i został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.
W listopadzie 1918 r. wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Został przydzielony do 35 Pułku Piechoty, w którym służył jako dowódca plutonu i adiutant batalionowy. 1 czerwca 1919 r. awansował do stopnia kapitana.
12 stycznia 1921 r. został urlopowany z wojska, a następnie jako oficer 7 Pułku Piechoty Legionów przeniesiony do rezerwy. Prowadził gospodarstwo rolne we własnym majątku ziemskim w Rożdżałowie (powiat chełmski), później w Barłominie koło Wejherowa na Pomorzu.
Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. w obronie Warszawy jako adiutant dowódcy 360 Pułku Piechoty ppłk. Jakuba Chmury. 12 września uczestniczył w nieudanym wypadzie na Okęcie, podczas którego został ranny w głowę i stracił oko. Ogółem był czterokrotnie ranny. Przebywał następnie w Szpitalu Ujazdowskim.
Latem 1941 r. założył pismo „Myśl Państwowa” (napisał większość artykułów) i rozpoczął tworzenie podziemnego ugrupowania piłsudczykowskiego.
Po wybuchu Powstania Warszawskiego chciał dołączyć do walczących oddziałów. Już 2 sierpnia podczas budowy barykady na rogu ul. Zielnej został ciężko ranny. Zmarł w nocy z 4 na 5 sierpnia w szpitalu powstańczym przy ul. Mariańskiej. Pochowano go na Cmentarzu Wolskim.
Był odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (3-krotnie) i odznaką „Za Wierną Służbę”.
