M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Czytaj również
Tadeusz Kasprzycki – działalność na rzecz państwa zaczął już w gimnazjum, kiedy to brał udział w strajku szkolnym w Chełmnie. Po ukończeniu studiów na wydziale nauk ścisłych na paryskiej Sorbonie oraz prawa międzynarodowego na uniwersytecie w Genewie w 1911 roku, zaczął działać w Związku Walki Czynnej.
Z czasem Tadeusz Kasprzycki awansował na dowódcę obwodu południowa Francja i Szwajcaria. Wreszcie w 1914 roku, po ukończeniu szkoły oficerskiej stanął na czele I Kompanii Kadrowej Legionów Polskich.
6 sierpnia 1914 legioniści wyruszyli z Krakowa w kierunku granicy Królestwa Polskiego. Wkroczyli do Kielc. W 1915 rokuTadeusz Kasprzycki objął komendę nad Polską Organizacją Wojskową w Warszawie. Po aresztowaniu Józefa Piłsudskiego i osadzeniu go w twierdzy w Magdeburgu był współodpowiedzialny za tworzenie konspiracyjnej „organizacji A”, w skład której wchodzili wierni ludzie Komendanta.
Po odzyskaniu niepodległości Kasprzycki zajmował kolejno stanowiska szefa Wydziału Planów, Biura Ścisłej Rady Wojennej i operacyjnego Oddziału III Sztabu Generalnego. Był też dowódcą wileńskiej 19. Dywizji Piechoty.
Wiele czasu poświęcał na misje dyplomatyczno-wojskowe w trudnych czasach funkcjonowania odrodzonej Rzeczpospolitej między dwoma rosnącymi w siłę potęgami. Pełnił funkcję delegata rządu RP na konferencję rozbrojeniową i komisję wojskową przy Lidze Narodów.
Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku objął stanowisko ministra spraw wojskowych. Starał się zabezpieczyć Polskę przed zagrożeniem niemieckim, podpisując układ sojuszniczy z Francją. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Rumunii, gdzie został internowany. Przedostał się do Wielkiej Brytanii. Kompletnie odciął się od polityki i wszelkich funkcji publicznych. Zmarł 4 grudnia 1978 w Kanadzie.
