Włodzimierz Gierowski (1897-1965) – historyk, regionalista, żołnierz I Brygady Legionów, bohater walk o niepodległość, pułkownik Wojska Polskiego.
Urodził się 14 lutego 1897 roku w Kielcach. Wychowywał się w zasłużonej, patriotycznej rodzinie o tradycjach wojskowych i niepodległościowych. W roku 1911 wstąpił do rosyjskiego Korpusu Kadetów im. Świętego Włodzimierza w Kijowie. W 1912 roku powrócił do Kielc, gdzie założył konspiracyjny zastęp skautowy, który w grudniu tego roku wszedł w w skład I Kieleckiej Drużyny Harcerskiej im. Dionizego Czachowskiego, a w lecie 1913 roku został w niej wybrany drużynowym.
Po wkroczeniu do Kielc I Kompanii Kadrowej wstąpił do Legionów. Dwukrotnie ranny, w bitwie pod Tarłowem w lipcu 1915 roku oraz w bitwie pod Jastkowem, gdzie odniósł ciężkie rany krtani i płuc. Służbę w Legionach zakończył ze stopniem sierżanta.
W 1928 roku został słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej, którą ukończył z wyróżnieniem i uzyskał tytuł kapitana dyplomowanego. Jako oficer Sztabu Generalnego został awansowany do stopnia majora dyplomowanego. We wrześniu 1939 roku pełnił służbę jako oficer do zleceń specjalnych w sztabie Armii Kraków.
Po klęsce wrześniowej został internowany w Rumunii. W 1941 roku, w wyniku orzeczenia komisji Czerwonego Krzyża został zwolniony z obozu i powrócił do Kielc.Po zakończeniu wojny pracował jako księgowy w instytucjach bankowych. W 1950 roku już jako inwalida wojenny został z rozkazu ministra obrony narodowej mianowany podpułkownikiem. Zmarł 17 czerwca 1965 roku i został pochowany w swoich ukochanych Kielcach.