Wielki Czwartek to dzień Eucharystii i kapłaństwa. Te dwa wydarzenia odsyłają nas do historycznego Wielkiego Czwartku, kiedy to Pan Jezus spotkał się z Apostołami w Wieczerniku.
To, co wypływa z tajemnicy Wieczernika jest istotne dla życia Kościoła, ponieważ tam gdzie jest Eucharystia, tam jest prawdziwy Kościół. Ojciec Święty Jan Paweł II poświęcił tej tematyce piękną encyklikę „O Eucharystii w życiu Kościoła”, gdzie pisze, że Eucharystia buduje Kościół, a Kościół żyje z Eucharystii. Oczywiście nasze życie chrześcijańskie, które jest świadectwem wiary, jest dynamiczne, potrzebuje tego autentycznego pokarmu, jakim jest konsekrowany chleb. Zresztą, jest to (Eucharystia – przyp.) określane wielką tajemnicą wiary. Nawet w wydarzeniach historycznych, kiedy Jezus mówił o tym, żeby brać Jego Ciało i pić Jego Krew, to wzbudzało wiele kontrowersji i pytań. Dlatego wchodząc w przestrzeń tajemnicy wiary potrzeba jakiegoś ugruntowania i zaufania Bogu, że przez Eucharystię chce On dla nas tego, co najlepsze, abyśmy nie ustali w naszej drodze i wyzwaniach zakorzenionych w łasce chrztu świętego. To jest nasz potencjał i najważniejszy punkt odniesienia: Jestem chrześcijaninem. Jestem konsekrowany w imię Trójcy Świętej i powołany do dawania świadectwa. I warto przypominać i tę prawdę, że chrześcijanin nie jest człowiekiem doskonałym, ale jest na drodze do doskonałości. Często ciągną się za nim, jak cień, jego ludzkie słabości, niedoskonałości i grzechy. Ale lekarstwem jest Boże Miłosierdzie, a pokarmem jest Eucharystia.
To piękno Wielkiego Czwartku związane jest również z posługą kapłańską. Wtedy biskup sprawuje Eucharystię wraz z kapłanami w bazylice katedralnej, święci oleje krzyżma świętego, olej chorych, a kapłani odnawiają swoje przyrzeczenia. Bo także w tym środowisku jest się z czego poprawić, o czym pomyśleć, by na nowo zaufać Bogu i lepiej służyć wspólnocie Kościoła.
Posłuchaj rozważań bp. Jana Piotrowskiego: