Tym razem w programie Nie tylko ściany opowiadamy o autorach rzeźb i pomników znajdujących się w Kielcach.

Kazimierz Gustaw Zemła (ur. 1 listopada 1931 w Jasienicy Rosielnej) – polski artysta rzeźbiarz, pedagog.

W latach 1952–58 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1958 roku uczy rzeźby na ASP; w latach 1973–76 był jej prorektorem, a w latach 1983-86 dziekanem. Od 1964 doktor, od 1987 roku profesor zwyczajny, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Od 2006 roku Członek Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Specjalizuje się w zakresie rzeźby pomnikowej, sakralnej, studyjno-kameralnej. Jest autorem pomnika na grobie podróżnika Tonego Halika na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Wykonany w 2002 roku z granitu, na którym widnieje krzyż z zawieszonym na nim plecakiem.

Gustaw Zemła jest jednym z najbardziej znanych współczesnych polskich rzeźbiarzy.

Adam Myjak (ur. 3 stycznia 1947 w Starym Sączu) – polski rzeźbiarz i pedagog, profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Adam Myjak jest autorem 50 wystaw indywidualnych krajowych i zagranicznych, m.in. w 1981 roku w Muzeum im. W. Lehmbrucka w Duisburgu, 1989 roku w Muzeum Bochum, w 1991 roku w Instytucie Kultury Polskiej w Pradze, w 1993 roku w Zachęcie w Warszawie, w Muzeum Rzeźby w Orońsku, w 1994 w Muzeum Rzeźby w Białymstoku, w 1999 roku w Galerii Studio w Warszawie. Brał udział w wielu prestiżowych wystawach zbiorowych sztuki polskiej w kraju i zagranicą.

Jest także autorem licznych realizacji:

pomnikowych – 1970 rok: Pomnik konia-krwiodawcy (wg projektu M. Wnuka; wspólnie z Januszem Pastwą w Dralewie), 1983 rok: Pomnik katyński dla tzw. Dolinki Katyńskiej na warszawskich Powązkach Wojskowych (zrealizowany, ale ze względów politycznych nie ustawiony, obecnie przed konkatedrą Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku), 1984 rok: Pomnik Tadeusza Kościuszki w Połańcu, Pomnik Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Zalesiu koło Warszawy;
plenerowych – Orońsko, Wupertal, Minheim nad Rurą, Duisburg, Düsseldorf;
medalierskich – Jana Pawła II, LOT-u (Paderewskiego, Słowackiego, Kusocińskiego, Moniuszki, Pendereckiego), Mikołaja Kopernika;
wnętrz – Kościół św. Krzyża w Warszawie – płaskorzeźba Matka Boska Katyńska, nowy gmach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (rzeźba pełna) – 1999 rok;
scenograficznych, m.in. scenografia do spektaklu „Prometeusz” w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu oraz liczne prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, Muzeum Śląskim w Katowicach, Muzeum w Bochum, Muzeum Lehmburcka w Duisburgu, galerii BWA, zbiorach prywatnych krajowych i zagranicznych.

Wincenty Kućma (ur. 25 maja 1935 w Zbilutce) – polski rzeźbiarz, medalier, rysownik, projektant wnętrz, profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1962 roku (pracownia prof. W. Ślędzińskiej).

W swojej twórczości zajmuje się rzeźbą monumentalna, małymi formami rzeźbiarskimi, medalierstwem, rysunkiem, projektowaniem wnętrz sakralnych oraz urbanistyką. Swoje prace wystawiał na 20 wystawach indywidualnych, 75 wystawach zbiorowych w kraju, 53 wystawach za granicą.

Wiele jego dzieł znajduje się w muzeach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Był uczestnikiem wielu konkursów rzeźbiarsko – architektonicznych. Zdobył około 50 nagród i wyróżnień, w tym Nagroda Miasta Krakowa, nagroda l stopnia Ministra Kultury i Sztuki, I nagroda „Rzeźba roku”: 67, 73, 77 II nagroda Biennale w Barcelonie, nagroda II st. Ministerstwa Obrony Narodowej, nagroda II st. Ministerstwa Budownictwa.

Laureat nagrody l st. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej i dydaktycznej z zespołem Katedry Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie (1999)

Jego dzieła o tematyce sakralnej znajdują się m.in. w Krakowie, Warszawie, Tarnowie, Krościenku, Iwoniczu Zdroju, Toruniu, Irkucku, Sachalinie, Sandomierzu, Pasierbcu, Zawierciu i wielu innych miejscowościach na terenie Polski.