Ich najstarsze odkryte siedliska mają ponad 100 lat. Z widzenia znamy je wszyscy: biała głowa z czarnymi pasami to charakterystyczny znak borsuków, zwanych także jaźwcami.
Od setek tysięcy lat zamieszkują zalesione przestrzenie Eurazji. Upodobały sobie siedliska lasowe, gdzie w przewiewnych, wystarczająco suchych i ciepłych glebach budują swoje podziemne rezydencje. To w nich spędzają trzy czwarte swojego życia – znajdują schronienie przed zagrożeniami i niekorzystną aurą, odpoczywają i wychowują młode.
Borsuk zaczyna budowę nory od wydrążenia pojedynczego korytarza. Po kilkunastu dniach pracowici kopacze wybijają drugi otwór (okno),oddalony nawet o kilka metrów od pierwszego wejścia. Wyjście awaryjne gotowe, schronienie stało się pełnoprawną norą. Inne ssaki zaprzestałyby budowy na tym etapie. Jednak jaźwiec rok po roku rozbudowuje swój podziemny labirynt, który w końcu rozrasta się do gigantycznych rozmiarów. Nory przekazywane są z pokolenia na pokolenie i służą przez kilkadziesiąt lat. Najstarsze czynne norowiska w Europie mają ponad 100 lat! Borsuki tak bardzo dbają o czystość, że mają w swych norach „łazienki”, czyli komory przeznaczone wyłącznie do zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Potrafią kopać nory w nasypach drogowych i kolejowych, skarpach kanałów itp. Intensywna działalność inżynieryjna borsuków może być naprawdę uciążliwa dla rolników, ogrodników czy drogowców.
Więcej informacji o sekretnym życiu borsuków podaje portal Lasów Państwowych.
Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu z zabawy młodego borsuka z mamą. Film Łukasza Gwiździela, specjalisty z Nadleśnictwa Lutówko, został wyróżniony w konkursie „Lasy w obiektywach leśników”.