Człowiek jaki jest, każdy widzi – premiera studencka

Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaprasza 25 lutego, o 17.00 na premierę studencką pt. „Człowiek jaki jest, każdy widzi”, na podstawie popularnej książki Marzeny Matuszak o tym samym tytule w reżyserii Katarzyny Minkowskiej. Kieleccy widzowie mogą kojarzyć twórczynię choćby dzięki głośnemu przedstawieniu „Mój rok relaksu i odpoczynku” prezentowanemu podczas piątej edycji Kieleckiego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego.

„Człowiek...” powstał w koprodukcji z Nowym Teatrem w Warszawie. Bierze udział w 31. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Bardzo wysoko w Himalajach znajduje się wyjątkowy hotel, górskie schronisko dla zabłąkanych zwierząt wędrownych, gatunków osiadłych i istot udomowionych. Dyrektorem hotelu jest Yeti, a wicedyrektorką - jego ciekawa świata córka.
Yetinka jest w wieku, kiedy zadaje się trudne pytania. Między innymi o to, jaki naprawdę jest człowiek. Yeti unika odpowiedzi. Próbuje chronić córkę przed całym światem...

Spektakl można oglądać, gdy ma się 5 lub więcej lat. Twórcy zapowiadają, że żartobliwa, zrealizowana z rozmachem adaptacja tekstu Matuszak, spodoba się nie tylko dzieciom!

Echa po warszawskiej premierze:

„Dużą siłą tej inscenizacji jest także scenografia. Marta Kodeniec i Milena Trzcińska wyczarowały nie tylko przytulne wnętrze hotelu ale także jego otoczenie – ośnieżone góry, porywisty wiatr, śnieżycę i jaskinie. W połączeniu ze światłem (Paulina Góral) przenoszą nas na półtorej godziny w prawdziwe Himalaje. Po to, abyśmy uświadomili sobie, że zrozumienie, co to znaczy człowieczeństwo może być tak trudne, jak zdobycie ośmiotysięcznika – ale jest warte każdej wspinaczki. Niezależnie od tego, czy mamy lat pięć czy pięćdziesiąt”.

Paulina Sygnatowicz, Teatr dla Wszystkich

„Jest to spektakl: okropnie śmieszny, wzruszający do łez, świetnie napisany, brawurowo zagrany (i zaśpiewany), mądry, empatyczny i – inkluzywny. Dla dorosłych ta pyszna bajka będzie zapewne najbardziej historią  o byciu rodzicem, o byciu dzieckiem, czy wręcz – o byciu człowiekiem (sic); a dla dzieciaków – piękną opowieścią o przyjaźni, o ciekawości świata, i – o dobru i o złu. I o tym, że łatwo je ze sobą pomylić.

Jak tylko pomyślę o tym spektaklu, to od razu ryjek mi się uśmiecha, bowiem to śliczne przedstawienie nie tylko przywraca wiarę w człowieka, ale i – w terapeutyczną, a nawet magiczną moc teatru”.

Rafał Turowski, krytyk teatralny