Fot. Radio Kielce

Zmarł 15 sierpnia 2024 roku. Prof. Zdzisław Jerzy Adamczyk miał 88 lat. Wybitny znawca i badacz życia oraz twórczości Stefana Żeromskiego. Jak podaje Kieleckie Towarzystwo Naukowe, którego był członkiem, prof. Zdzisław Jerzy Adamczyk urodził się 5 stycznia 1936 roku w Suchedniowie. Polski historyk literatury, profesor nauk humanistycznych. W 1953 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Skarżysku-Kamiennej. W latach 1953–1957 odbył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Na macierzystej uczelni doktoryzował się w 1971 roku. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1985 roku w Instytucie Badań Literackich PAN. Postanowieniem Prezydenta RP z 15 stycznia 1996 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W drugiej połowie lat 50. XX wieku pracował w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej na stanowisku redaktora, a od 1959 do 1961 roku był bibliotekarzem w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Radomiu. W latach 1961–1971 był bibliotekarzem i wykładowcą w Studium Nauczycielskim w tym mieście. W 1971 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Kielcach, przekształconej następnie w Wyższą Szkołę Pedagogiczną i Akademię Świętokrzyską. Z kielecką uczelnią związany był – początkowo jako asystent, a później adiunkt, docent i profesor – do 2006 roku. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej oraz dwukrotnie był dziekanem Wydziału Humanistycznego (1974–1978 i 1982–1984).  Specjalizował się w historii literatury i edytorstwie. Jego zainteresowania badawcze obejmowały literaturę Młodej Polski, w szczególności życie i twórczość Stefana Żeromskiego.

Fot. Urząd Miasta Kielce

4 maja odszedł na wieczną wartę żołnierz Armii Krajowej por. Marek Adamski pseudonim „Markus”. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie. Wybuch Powstania Warszawskiego zastał go na Mokotowie, w małym budynku przy Królikarni, naprzeciwko Puławskiej 142. W budynku zbierali się żołnierz Pułku Sztabowego „Baszta”, który podlegał Komendzie Głównej AK. To właśnie z tą jednostką związał się „Markus” zostając łącznikiem z przydziałem Batalion „Bałtyk”, Kompania B-3, IV-Pluton. Podczas walk został ciężko ranny w oko oraz rękę. Po upadku powstania opuścił Warszawę z ludnością cywilną i wyjechał do Kielc, gdzie mieszkał wraz z żoną. Marek Adamski był kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Armii Krajowej.

Fot. Archiwum prywatne – Facebook

Zmarł 4 grudnia 2023 roku. Poeta, wydawca, animator życia artystycznego w Kielcach, opiekun debiutujących pisarzy. Związany z Ponidziem i Kielcami, miejscami które stanowiły tło jego wierszy i prozy. Laureat wielu konkursów literackich regionalnych i ogólnopolskich. Opublikował 14 tomików wierszy, 7 tomów opowiadań i dwie książki wspomnieniowe. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi i Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2017 roku Zdzisław Antolski znalazł się w gronie laureatów i otrzymał Nagrodę Miasta Kielce. Obszernej analizy twórczości poety dokonała nieżyjąca już poetka i krytyczka literacka Zofia Korzeńska w książce: „Walka demona z aniołem. Droga twórcza Zdzisława Antolskiego”. Autorka opisała proces powstawania wierszy autora, motywy (obraz domu), historiozoficzne podejście do rzeczywistości, autobiograficzny opis regionu.

Fot. SK Michałów archiwum

18 lutego zmarła Urszula Białobok główna hodowczyni w Stadninie Koni w Michałowie, związana z instytucją przez prawie pół wieku. Przez lata poświęciła się hodowli zwierząt, przyczyniając się do rozwoju i świetności Stadniny Koni Michałów a jej pasja i wiedza inspirowały innych na całym świecie. Urszula Białobok była żoną Jerzego Białoboka, byłego prezesa stadniny w Michałowie, znanego i cenionego w świecie hodowcy koni arabskich. Była nie tylko Głównym Hodowcą Koni i Bydła, ale także niezwykłą postacią w świecie hodowli. Jej oddanie dla Michałowa, miejsca z którym była nierozerwalnie związana, było niezwykłe. Przez lata poświęciła się hodowli zwierząt, przyczyniając się do rozwoju i świetności Stadniny Koni Michałów. Jej wkład w hodowlę koni był nieoceniony, a jej pasja i wiedza inspirowały innych na całym świecie. Wyróżniała się profesjonalizmem i zaangażowaniem w swoją pracę, ale także była osobą, która chętnie dzieliła się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi.

Fot. Radio Kielce

W lutym odeszła działaczka Polskiego Stronnictwa Ludowego Ewelina Bień. Była radna V kadencji Sejmiku. Kandydowała z list Polskiego Stronnictwa Ludowego z Okręgu Wyborczego nr 1 obejmującego powiaty ostrowiecki, opatowski, sandomierski i staszowski. Urodziła się w 1983 r. Była Absolwentką Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Ukończyła studia magisterskie z politologii, a także studia podyplomowe z zarządzania finansami i księgowości. Była prywatnym przedsiębiorcą, działaczką społeczną, byłym pracownikiem Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Świętokrzyskiego. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Na Rzecz Wspierania Aktywności Lokalnej „Zielonka”, a także zakładała Zespół Ludowy „Zieleńczanie”.

Fot. Dorota Kaługa, archiwum prywatne

2 kwietnia 2024 roku zmarł Mariusz Bilewski, były utytułowany kolarz grupy DEK Meble Cyclo Korona Kielce, reprezentant kraju i medalista mistrzostw Polski. Od 2020 roku z powodzeniem startował w kadrze narodowej Polskiego Związku Osób Niesłyszących. Mariusz Bilewski wielokrotnie stał na podium mistrzostw Polski zarówno indywidulanie jak i drużynowo. Do jego największych sukcesów można zaliczyć drugie miejsce w Tour de Pologne w 1991 roku. Siedem lat później w trakcie Wyścigu Solidarności i Olimpijczyków miał bardzo poważny wypadek. Lekarze przez kilka dni walczyli o jego życie. Powoli wracał jednak do zdrowia, a w 2000 roku dostał zgodę na uprawianie sportu. Od 2020 roku był w kadrze Polski osób niedosłyszących, startował w Biało – Czerwonych barwach w XXIV Letnich Igrzyskach Głuchych w Caxias do Sul w Brazylii. Ostatnio mieszkał w Kielcach, a wcześniej w Koszycach, w powiecie opatowskim. Mariusz Bilewski miał 53 lata.

Fot. Radio Kielce

Zmarł 25 marca 2024 roku. Miał 75 lat. Andrzej Borys urodził się 10 maja 1949 roku w Łowiczu. Debiut artystyczny – wyróżnienie w Biennale Fotografii Studenckiej w Szczecinie 1972 r. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików leg. nr. 509. od roku 1978. Prezes Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF w latach 1990-1994 oraz 2002-2015. Pomysłodawca i organizator Międzynarodowych plenerów fotograficznych ART-EKO w latach 1988-2014 oraz ART-EKO 31/1 w 2018 r. Brał udział w ponad 150. wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Nagradzany wieloma dyplomami i odznaczeniami. Najważniejsze branżowe to Brązowy Medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Gloria Artis w 2007 roku oraz Srebrny Medal Gloria Artis w 2016 roku. W 2022 roku z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej otrzymał Nagrodę Miasta Kielce. Artur Dziwirek, prezes Okręgu Świętokrzyskiego Związku Polskich Artystów Fotografików przyznaje, że dla niego Andrzej Borys był zarówno starszym kolegą, jak i mentorem. – Był też ojcem rodziny – swojej, którą miał, czyli ojcem, mężem, dziadkiem, ale też ojcem naszym – artystów fotografików kieleckich. Oczywiście był jednym z ojców naszej organizacji, ale przyczynił się do jej rozwoju, i do tego, że jesteśmy w tym miejscu, w którym jesteśmy. To, co się zadziało w czasie jego wieloletniej prezesury, to za to wszystko dziękujemy – podkreśla. Artur Dziwirek mówi, że zapamięta Andrzeja Borysa jako uśmiechniętego człowieka. – Czasem bywał niesforny towarzysko, ale w takim dobrym tego słowa znaczeniu, bo prowokował nas do różnych rozmów, stawał w opozycji do zdania, które miała większość, ale to było celowe, bo w ten sposób chciał nas pobudzić do tego, byśmy do jednej sprawy dochodzili różnymi drogami. Te poszukiwania pomagały nam w naszej drodze twórczej. Pewnie nie był to łatwy charakter, ale dogadywaliśmy się, i wszystko się kończyło tym koleżeńskim pożegnaniem: „cześć, do następnego” – wspomina.

Fot. MBP Sandomierz

Urodził się w Kobylanach koło Opatowa w 1952 roku, zmarł 31 stycznia 2024 roku w Sandomierzu. Był poetą, prozaikiem, krytykiem literackim i dziennikarzem. Przez wiele lat związany z redakcją Tygodnika Nadwiślańskiego. Laureat wielu konkursów literackich, w tym czterokrotny zwycięzca Warszawskiej Jesieni Poezji w kategorii eseju i zdobywca pierwszej nagrody w ogólnopolskim konkursie literackim im. Mikołaja Reja w kategorii opowiadania. Jedną z jego pasji była historia regionu, której karty odkrywał zawsze z dużym zaangażowaniem i literackim polotem. Popularnością cieszył się cykl opowieści o Sandomierszczyźnie, które pisał wspólnie ze zmarłym niedawno Józefem Myjakiem.

Fot. Radio Kielce

Zmarł 28 marca 2024 roku w wieku 54 lat. Od niemal 30 lat głos Marka Cendera nieodłącznie kojarzył się słuchaczom Radia Kielce z wiadomościami i transmisjami sportowymi. Do rozgłośni trafił w 1991 roku jeszcze jako student Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach. Jego pasją był sport i w redakcji sportowej tę pasję mógł realizować. Najbardziej kochał piłkę ręczną, a sposób komentowania meczów – najpierw Iskry, potem Vive podniósł do rangi sztuki. Kibice do dziś pamiętają jego barwne metafory, bogactwo języka i energię, która go przepełniała podczas transmisji na żywo. Wraz z drużyną piłki ręcznej Marek podróżował po całej Europie, by miłośnicy szczypiorniaka, właśnie poprzez Radio Kielce, mogli być ze swoją drużyną. Piłkę ręczną znał jak mało kto, ale lubił także piłkę nożną. Szczególną radość dawało mu odwiedzanie stadionów drużyn, grających w niższych ligach, gdzie robił „wielkie widowiska” z relacji małych meczów. 28 lutego tego roku, podczas otwarcia Muzeum Historii Klubu Iskra w Hali Legionów, Marek Cender otrzymał Srebrną Odznakę za zasługi dla szczypiorniaka przyznaną przez Związek Piłki Ręcznej w Polsce. Marek Cender przez lata na antenie Radia Kielce prowadził również magazyn „Auto Radio – Moto Radio”, audycję „Kierunek Muzyka”, a także wiadomości drogowe. Podczas wakacyjnych audycji objeżdżał region pomagając słuchaczom w poznaniu piękna Świętokrzyskiego.

Fot. MAC Edukacja

10 stycznia w wieku 90 lat zmarł doktor Czesław Cyrański, wieloletni nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego. Czesław Cyrański urodził się 28 maja 1934 r. w Zagrodach, w dawnym województwie tarnobrzeskim. Jako wykładowca wykształcił wielu nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Razem z synami – Mariuszem i Adamem – założył wydawnictwo MAC Edukacja. Doktor Czesław Cyrański był autorem wielu podręczników i książek dla dzieci. Za swoje osiągnięcia w dziedzinie edukacji otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Fot. Radio Kielce

Miłośnik nart i fotografii. Był wieloletnim prezesem Kieleckiego Towarzystwa Narciarskiego Puch. Zmarł 27 lipca 2024 roku. Fotografia była przez lata pasję Floriana Fabrycego, ale przez pewien czas także biznesem, bo prowadził w Kielcach zakład fotograficzny. Jego wielką miłością były narty. Był instruktorem i wieloletnim prezesem Kieleckiego Towarzystwa Narciarskiego Puch. Działał też w Stowarzyszeniu Instruktorów i Trenerów Narciarstwa. W ostatnich latach był kierownikiem klubu seniora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach. Florian Fabrycy miał 71 lat.

Fot. UM Starachowice

Zmarła 12 lutego. Miesiąc wcześniej skończyła 109 lat i była najstarszą mieszkanką naszego województwa. Jadwiga Farafoszyn urodziła się 20 stycznia 1915 roku w Niemczech. Do Polski przyjechała w trakcie II wojny światowej. Najpierw mieszkała w Ostrowcu, gdzie pracowała w sklepie, później przeprowadziła się do Starachowic. W tym mieście poznała męża, który pracował w miejscowych zakładach jako konstruktor. Po urodzeniu dwóch synów i dwóch córek Jadwiga Farafoszyn przestała pracować zawodowo, a zajęła się opieką nad dziećmi, prowadzeniem domu oraz utrzymaniem ogrodu, który był jej hobby.

Fot. Facebook, archiwum

Legendarna kielecka położna zmarła 21 stycznia. Miała prawie 78 lat. Niemal przez całe zawodowe życie była związana ze szpitalem na Prostej w Kielcach (obecnie Świętokrzyskie Centrum Matki i Noworodka, Szpital Specjalistyczny w Kielcach). Podczas swej kariery odebrała tysiące porodów. Dwa razy była wybierana najlepszą położną w Polsce. W 1994 w akcji „Rodzić po ludzku” Helena Gałuszka została uznana najlepszą położną w kraju. W 1999 roku została uznana najlepszą położną w województwie w konkursie ówczesnej Świętokrzyskiej Kasy Chorych. Helena Gałuszka urodziła się 20 kwietnia 1946 roku w Klimontowie w powiecie sandomierskim. Ukończyła tamtejsze Liceum Ogólnokształcące. W 1966 roku ukończyła szkołę położnych w Kielcach i rozpoczęła pracę w szpitalu w Pińczowie, po kilku miesiącach została oddziałową. W 1969 roku przeniosła się do Kielc, podjęła pracę w szpitalu wojewódzkim, skąd 1973 roku przeniosła się do szpitala na Prostej, gdzie pracowała aż do przejścia na emeryturę.

Fot. agaguz.com

18 września 2024 roku w wypadku samochodowym zginęła Agnieszka Guz – projektantka mody pochodząca z Sandomierza, a także jej 15-letni syn Tytus. Kobieta podróżowała wraz z mężem i 11-letnią córką. Agnieszka Guz mieszkała w Warszawie, współpracowała z wieloma gwiazdami. Jej kreacje nosiły między innymi Natalia Kukulska, Edyta Górniak, Kinga Rusin, Anita Lipnicka czy Novika. Była absolwentką Collegium Gostomianum w Sandomierzu. Na Instagramie, pod postem informującym o tragedii, jest wiele wpisów, także znanych osób. „Brak słów… Trudno je znaleźć w obliczu takiej tragedii. Moje najgłębsze kondolencje dla rodziny i bliskich. Agusia, będę Cię zawsze nosić w sercu”- napisała Anita Lipnicka. Do zdarzenia doszło na trasie S7 niedaleko Olsztyna. W pewnym momencie na stojący na poboczu samochód projektantki najechała ciężarówka z naczepą.  Agnieszka Guz miała 49 lat.

Fot. Facebook, archiwum prywatne

Trener młodych piłkarzy Alitu Ożarów zginął 21 września 2024 r. w tragicznym wypadku koło Lechowa, wracając wraz ze swoimi podopiecznymi z meczu z Kielc. Jako piłkarz występował w GKS Wojciechowice, Strażaku Bidziny czy Huraganie Wilczyce. Później zajął się pracą szkoleniową, był trenerem juniorów starszych Alitu Ożarów. Był też cenionym samorządowcem, radnym gminy Wojciechowice czterech kadencji, był przewodniczącym komisji budżetowej oraz wiceprzewodniczącym rady. Miał 43 lata.

Fot. Radio Kielce

Dziennikarka Polskiego Radia Kielce w latach 1954-1983. Pochodziła z Krakowa. W czasie wojny była sanitariuszką i łączniczką Armii Krajowej. Działała w IV Pułku Piechoty Legionów. Była absolwentką Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie i pierwszą kobietą w Polsce zajmującą się zawodowo dziennikarstwem sportowym. Relacjonowała m.in. mecze bokserskie. Następnie związała się z Redakcją Oświatową kieleckiej rozgłośni, przygotowując m.in. audycje historyczne. Pod koniec działalności dziennikarskiej pracowała w Dziale Łączności ze Słuchaczami, odpowiadając na listy w programie „Nasze Interwencje”. Po przejściu na emeryturę w 1983 roku poświęciła się pracy społecznej w Stowarzyszeniu Żołnierzy i Sympatyków 4. Pułku w Kielcach. Zmarła w Kielcach 26 października 2024 roku przeżywszy 101 lat.

Fot. Radio Kielce

20 czerwca w Kielcach po ciężkiej chorobie, w wielu 55 lat, zmarł Husein Oručević. Był dziennikarzem, analitykiem politycznym, zaangażowanym społecznikiem i działaczem kultury. Zawodowo związany był z Polskim Radiem Kielce, w którym od 14 współtworzył poświęconą tematyce międzynarodowej audycję „Świat na wskroś”. Husein Oručević uciekł do Polski przed wojną domową na Bałkanach. Najpierw trafił do Łodzi, gdzie uczył się języka polskiego, potem podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie z Krakowa przeniósł do Kielc, gdzie studiował na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego. Wojna w byłej Jugosławii odcisnęła na Huseinie Oručeviću ogromne piętno. Uciekł przed pożogą, ale widział i przeżywał tragedię swojego narodu. Przyjął misję pokazywania do czego może prowadzić agresja, nienawiść, kłamstwo i obłuda. Był człowiekiem prawymi, nie uznających kompromisów w kwestiach moralnych. Tropił je i piętnował. W swojej ojczyźnie był dziennikarzem, który obnażał korupcję na najwyższych szczeblach władzy. To nie przysparzało mu przyjaciół. Współpracę z Radiem Kielce rozpoczął jako komentator w sprawach dotyczących kwestii Bałkanów. Z czasem Husien zaczął współtworzyć audycję „Świat na wskroś” wzbogacając ją o grono wybitnych opiniotwórczych ekspertów. Dzięki jego kontaktom udało się gościć na antenie dziennikarzy i znawców z całego świata. Husein Oručević w 2022 r. został powołany na stanowisko Konsula Honorowego Rzeczpospolitej Polskiej w Mostarze. Niósł pomoc polskim obywatelom, integrował środowisko polonijne, w tym polskich studentów. Promował też polską kulturę i sztukę. Pracował też nad rozwijaniem współpracy gospodarczej. Jego zasługą jest utworzenie stałego połączenia lotniczego pomiędzy Warszawą a Sarajewem.

Fot. powiat.kielce.pl

Zmarł 29 września 2024 roku. Samorządowiec i społecznik, działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Stefan Pacak urodził się w 1947 roku w miejscowości Cierchy w gminie Mniów. Był nie tylko urzędnikiem, lecz także człowiekiem o wielkim sercu, który przez całe swoje życie pracował na rzecz lokalnej społeczności. W latach 1994-2001 pełnił funkcję wójta gminy Mniów, a także kierował Związkiem Gmin Rolniczych i Ekologicznych Województwa Świętokrzyskiego „EKOROL”. W 2012 roku Stefan Pacak objął mandat radnego powiatowego po zmarłym w listopadzie 2011 roku Zbigniewie Banaśkiewiczu. Przez wiele lat był również sołtysem wsi Cierchy. Zmarł w wieku 77 lat.

Fot. spdebskawola.pl

19 listopada 2023 roku zmarł Rajmund Pastuszko, w latach 80. wiceprezydent Kielc, w latach 1984-2002 pracownik Urzędu Wojewódzkiego. Zajmował się komunikacją i rozwojem infrastruktury.  Samorządowiec był też jednym z założycieli Automobilklubu Kieleckiego oraz członkiem Związku Sybiraków. Jako członek Związku Sybiraków brał udział w wielu spotkaniach i akcjach na rzecz upamiętnienia deportacji Polaków w głąb ZSRR podczas wojny. Odszedł w wieku 87 lat.

Fot. Echo Dnia

Zmarł 5 kwietnia, 2024 roku. Miał 67 lat. Przez 40 lat był związany z redakcją dziennika „Echo Dnia”. Jak czytamy na portalu echodnia.eu nie miał jeszcze 18 lat, kiedy rozpoczął stałą współpracę z redakcją „Słowa Ludu”, potem na krótko trafił do Rozgłośni Polskiego Radia i TV w Kielcach, jako asystent operatora obrazu. W 1978 roku wrócił do „Słowa Ludu”, zatrudniono go na stanowisku stażysty. 16 lutego 1982 roku dostał etat w „Echu Dnia”. Z tym dziennikiem był związany do końca swych dni, mimo że w 2021 roku przeszedł na emeryturę. Redakcyjna koleżanka, Anna Krawiecka, zwraca uwagę, że zdjęcia Aleksandra Piekarskiego nigdy nie były piękne. – Piękne w sensie uroki przyrody, psy, dzieci, cukierkowe zdjęcia miss. To nie była jego domena. Jego domeną było życie, życie też stracone, bo często jeździł do wypadków, widział straszne rzeczy. Taki zawód… – mówi. Anna Krawiecka zaznacza, że Alek Piekarski, przez przyjaciół i współpracowników był nazywany Alusiem. Zaznacza, że miał silną osobowość i był człowiekiem dynamicznym. – Impulsywnym, energicznym, pełnym poczucia humoru, czasem się na siebie wściekaliśmy, tak, że byśmy się pozabijali, ale za chwilę piliśmy wódkę i wszystko było w porządku – wspomina.

Fot. Muzeum Zamkowe w Sandomierzu

Zmarł 26 stycznia 2024 roku. Miał 69 lat. Urodził się 8 maja 1955 roku w Starachowicach. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu, uzyskując w 1983 roku dyplom z grafiki użytkowej i warsztatowej. Od 1984 roku prowadził własną pracownię złotniczą w Kielcach. Swoje prace prezentował na konkursach złotniczych, wystawiał w renomowanych galeriach państwowych i prywatnych oraz muzeach. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Form Złotniczych. Jego dzieła znajdują się w stałej, muzealnej ekspozycji, między innymi na Zamku Królewskim w Sandomierzu. Stanisława Zacharko-Łagowska, dyrektor Biura Wystaw Artystycznych w Kielcach, wspomina Krzysztofa Stanisława Piotrowskiego jako przyjaciela. – Był moim sąsiado-kolegą, bo mieszkaliśmy obok siebie, nasze dzieci wspólnie się wychowywały. Ale był też bardzo wszechstronnym artystą, ponieważ ukończył grafikę na obecnym Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, jednak już na studiach zaczął robić biżuterię i przy tej biżuterii już został. Stworzył sobie z tego nie tylko sposób na zarabianie pieniędzy, ale także taką formę sztuki, przez którą się wypowiadał. Zresztą liczne grono pań, które posiadają jego piękną biżuterię nie traktują jej jako pospolitą, biżuteryjną ozdobę, tylko jak coś takiego osobowego, bo w każde swoje dziełko wkładał duszę i niepośledniej jakości rzemiosło, ponieważ Krzysztof z metalu, ze srebra, złota, ale i z kamieni potrafił zrobić wszystko – podkreśla.

Fot. Radio Kielce

Zmarła 19 czerwca 2024 roku. Miała 84 lata. Urodziła się 16 lipca 1940 roku w Winnikach koło Lwowa, studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie podyplomowo dziennikarstwo na Uniwersytecie Śląskim. Pracę dziennikarską rozpoczęła w 1969 roku od kierowania oddziałem łódzkiego „Głosu Robotniczego” w Radomsku. Pracowała też jako nauczyciel historii w Radomsku, Kamieńsku koło Piotrkowa Trybunalskiego, Pajęcznie. Od 1973 roku związana z Kielcami. Początkowo dziennikarka w dziale kulturalnym „Słowa Ludu”, w 1976 roku ze względów politycznych przeszła do „Echa Dnia”, z którym związała się na ponad 40 lat. Po przejściu na emeryturę w 2001 roku nadal była czynna zawodowo. W swojej pracy zajmowała się przede wszystkim zagadnieniami związanymi z kulturą, problemami społecznymi oraz ochroną zdrowia. Była znana głównie z działalności publicystycznej, jak wywiadów, reportaży, recenzji i felietonów. W latach 90. na łamach „Echa Dnia” opublikowała cykl artykułów i wywiadów ze znanymi ludźmi „Stąd nasz ród”, wydanych następnie w latach 2000-2002 w dwóch tomach książki pod tym samym tytułem. Wrażliwa na problemy i potrzeby innych ludzi realizowała także materiały interwencyjne. W latach 90. na łamach „Echa Dnia” prowadziła akcję „Pomóż bardziej potrzebującym”, aktywnie uczestniczyła w akcjach pomocy powodzianom. Działała też w szeregu organizacji dziennikarskich: Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich, a następnie Stowarzyszeniu Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, między innymi w Klubie Publicystyki Morskiej. Przez ponad 20 lat była przewodniczącą Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy w Kielcach. Była członkinią Staszowskiego Towarzystwa Kulturalnego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Stowarzyszenia Działaczy Kultury Morskiej. W 2023 roku uhonorowana Nagrodą Specjalną „Talent Mediów” Kielecko-Radomskiego Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, wręczanej wtedy po raz pierwszy, za cały dorobek i działalność na rzecz środowiska dziennikarskiego. Otrzymała też nagrodę Miasta Kielce. Obok muzyki klasycznej jedną z jej największych pasji było morze. Pasja ta zaowocowała uczestnictwem w wyprawach morskich m.in. do Brazylii, Wenezueli, Holandii, Portugalii. Z kolei ich efektem były reportaże prasowe.

Fot. Radio Kielce

7 października 2024 roku zmarł Wiktor Pyk działacz i trener łucznictwa, który przez kilkadziesiąt ostatnich lat związany był ze Stellą Kielce. W latach 60-tych i 70-tych był zawodnikiem kieleckiego klubu, a później trenerem. Wychował ponad 400 medalistów mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Jego podopiecznymi byli m.in. olimpijczycy Bartosz Mikos (Sydney) i Rafał Dobrowolski (Pekin, Londyn). Od 2002 roku był wiceprezesem Stelli Kielce. Wiktor Pyk 24 października skończyłby 78 lat.

Fot. Facebook, archiwum prywatne

Zmarł 12 sierpnia. Były kurator oświaty oraz radny sejmiku województwa. Miał 67 lat. Janusz Skibiński urodził się 30 października 1956 r. Mieszkał w Starachowicach. Z wykształcenia był inżynierem mechanikiem. Przez wiele lat był nauczycielem przedmiotów zawodowych. Pełnił też funkcję zastępcy dyrektora w Zespole Szkół Zawodowych numer 3 w Starachowicach. Działał w harcerstwie. Był radnym III i IV kadencji Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego, Świętokrzyskim Kuratorem Oświaty oraz naczelnikiem Wydziału Edukacji i Spraw Społecznych w Urzędzie Miejskim w Starachowicach.

Fot. Świętokrzyski Regionalny Związek Kolarski

26 grudnia 2023 roku zmarł Marek Sławiński, niezwykle zasłużony dla świętokrzyskiego kolarstwa działacz. Był wieloletnim dyrektorem Cyclo Korony Kielce i prezesem Świętokrzyskiego Regionalnego Związku Kolarskiego. Marek Sławiński urodził się 10 listopada 1947 roku w Szczecinku. Był cenionym działaczem piłki ręcznej i kolarstwa. Grał w szczypiorniaka w MKS Kielce i przez wiele lat był sekretarzem MZKS Korona Kielce. Od 1992 roku był dyrektorem Cyclo Korony Kielce, a od 1990 roku przez 27 lat prezesem Świętokrzyskiego Regionalnego Związku Kolarskiego. Współorganizował największe imprezy kolarskie w województwie świętokrzyskim, a za jego kadencji sukcesy odnosili znakomici świętokrzyscy kolarze Zbigniew Piątek, Tomasz Brożyna, Kazimierz Stafiej, Mariusz Bilewski i Mariusz Witecki. Marek Sławiński miał 76 lat.

Fot. Radio Kielce

4 maja zmarł Marek Sochacki, psychoterapeuta uzależnień, twórca i kierownik poradni MONAR w Kielcach. Był również inicjatorem powstania Ośrodka MONAR dla dzieci i młodzieży w Lutej. Marek Sochacki wyróżniał się niezwykłą wrażliwością społeczną i zaangażowaniem w pomoc innym, ale przede wszystkim był dobrym, mądrym i życzliwym człowiekiem. Pomagał ludziom, którzy byli w potrzebie i znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej. Chętnie angażował się w akcje charytatywne.

Fot. Facebook, archiwum prywatne

W sierpniu odeszła była posłanka Sojuszu Lwicy Demokratycznej Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, politolog, polityk, nauczycielka akademicka. Była posłanką na Sejm II i IV kadencji. Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska urodziła się w Staszowie 6 czerwca 1961 roku. W 1985 roku ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w 1989 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Rostowie nad Donem. W 2009 roku na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Od 2001 do 2007 była adiunktem w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie. Została pracownikiem naukowym w Instytucie Nauk Politycznych na Wydziale Zarządzania i Administracji Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Była nauczycielem akademickim w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Akademii Obrony Narodowej. Była również zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W swojej działalności politycznej po rozwiązaniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w 1990 roku wstąpiła do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Na początku lat 90. pracowała w zespole parlamentarno-samorządowym rady naczelnej tej partii i w biurze klubu parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Z list tego ugrupowania dwukrotnie była wybierana na posła – w 1993 roku w elbląskim i w 2001 roku w okręgu kieleckim. W Sejmie IV kadencji była wiceprzewodniczącą Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. Od maja do lipca 2004 roku była deputowaną do Parlamentu Europejskiego V kadencji. W rządzie Włodzimierza Cimoszewicza pełniła funkcję wiceministra spraw wewnętrznych i administracji (1997). W latach 1998-2001 zasiadała w sejmiku pomorskim, była też doradcą Aleksandra Kwaśniewskiego. W 2022 roku odeszła z powstałej z przekształcenia SLD Nowej Lewicy. Była członkinią zarządu głównego Stowarzyszenia Parlamentarzystów Polskich.

Fot. archiwum

6 sierpnia 2024 w wieku 69 lat zmarła Emilia Zapała, wieloletnia dziennikarka związana z kieleckimi mediami. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez 25 lat członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. Pracę rozpoczęła w 1972 roku w rozgłośni Kieleckich Zakładów Wyrobów Papierowych oraz gazecie zakładowej „Głos Papiernika”. Następnie od początku 1990 roku pracowała w „Gazecie Kieleckiej”, w której w latach 1993-1995 była redaktorem naczelnym, a w  lutym 1997 roku objęła stanowisko sekretarza redakcji kieleckiego miesięcznika kulturalno-artystycznego „Ikar”. Funkcję tę pełniła do momentu likwidacji pisma w 2003 roku. Oprócz tego w latach 1998-1999 współtworzyła cotygodniowy dodatek „Echa Dnia” o tematyce kobiecej – „Echo domowe”. W pracy dziennikarskiej zajmowała się głównie tematyką społeczną, zdrowotną i kulturalną. Pod koniec swojej działalności zawodowej została redaktorką publikacji książkowych, dotyczących historii sztuki, kultury i historii regionu świętokrzyskiego, które ukazują się nakładem wydawnictwa Muzeum Narodowego w Kielcach. Jako pracownica muzealnictwa odeszła na emeryturę.

Fot. Dorota Kułaga, Kamil Pielaszewski

13 sierpnia w wieku 44 lat zmarł Michał Żyła. Bramkarz wielu świętokrzyskich zespołów piłkarskich. Reprezentował m.in. barwy kieleckich klubów Błękitnych i Orląt, a także Skały Tumlin, Granatu Skarżysko czy Moravii Morawica. W sezonie 2005/2006 Michał Żyła stał między słupkami bramki Wiernej Małogoszcz i w meczu Pucharu Polski z ekstraklasowym Zagłębiem Lubin obronił rzut karny wykonywany przez Andrzeja Szczypkowskiego, a wówczas trener zespołu z Dolnego Śląska, legendarny Franciszek Smuda aż złapał się za głowę. Granie w piłkę na ligowym poziomie zakończył trzy lata temu w barwach Lubrzanki Kajetanów.