Niezwykle rzadki przedmiot znaleziono kilka dni temu w Wojnowicach w gminie Ćmielów. To miniaturowa tarcza z brązu, z elementami z żelaza przypisywana kulturze przeworskiej, datowanej na pierwsze wieki naszej ery.
Tarcza ma wymiary 7×3,5 cm, zdobiona jest trzema rzędami guzków. Zabytek został znaleziony podczas poszukiwań prowadzonych z użyciem wykrywacza metali przez Patryka Chmielewskiego, który przekazał znalezisko do Delegatury Urzędu Ochrony Zabytków w Sandomierzu.
Jak powiedział dr hab Marek Florek z tej instytucji, miniaturowe tarcze, najczęściej wykonane z brązu, znane są przede wszystkim z terenów zachodniej Europy zajmowanych przez Celtów i służyły zapewne jako wota, były ofiarowywane Bogom w świątyniach. O wiele rzadsze są one w innych częściach Europy. Z ziem polskich znanych jest obecnie nie więcej niż 20 miniaturowych tarcz, w przeważającej większości wykonanych z żelaza, datowanych na pierwsze wieki n.e.
Prawie wszystkie pochodzą z terenów zajmowanych przez ludność kultury przeworskiej. Najprawdopodobniej w Wojnicach znajdowało się cmentarzysko, bo większość miniaturowych tarcz znanych z ziem polskich odkryto na terenie cmentarzysk, w grobach kobiecych i dziecięcych gdzie były składane jako amulety.
Drugim odkrytym ostatnio zabytkiem archeologicznym jest najprawdopodobniej matryca do wykonywania ozdób głowy tzw. kołtów z XI lub z XII wieku, którą znaleźli członkowie Stowarzyszenie Wspólne Dziedzictwo z Opatowa na terenie wsi Strzyżowice. Widnieją na niej przedstawienia fantastycznych zwierząt tj. gryfów oraz ornamenty roślinne. Takie ozdoby noszono na Rusi w formie zausznic lub jako nakrycie głowy.
– Jeśli potwierdzi się ta koncepcja, to mamy do czynienia z zupełnie nowym zabytkiem na naszych terenach. Byłby to jedyny zabytek na zachód od terenów, które w średniowieczu znajdowały się w granicach państwa ruskiego. Takie ozdoby były wykonywane przede wszystkim w Kijowie, bo to był główny ośrodek państwa wczesno ruskiego – dodał Marek Florek.
Matryca ze Strzyżowic wraz z innymi wczesnośredniowiecznymi przedmiotami świadczy o tym, że mógł tam funkcjonować warsztat który produkował ozdoby z ołowiu i prawdopodobnie ze srebra.
Zabytki archeologiczne po konserwacji i opracowaniu trafią do Muzeum Zamkowego w Sandomierzu.