M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Wyjątkowy, XVII-wieczny instrument zabrzmi w ogrodzie włoskim pałacu, który także pochodzi z 17. stulecia. Przed nami szczególny koncert w ramach „Chopinowskich inspiracji”. W sobotę, 26 lipca usłyszymy pochodzące z 1685 roku skrzypce stradivariusa, na których zagra Janusz Wawrowski. Partnerować mu będzie Aleksandra Świgut na fortepianie.
Dla pianistki będzie to powrót do Kielc. O ubiegłorocznym występie mówi, że jest to jedno z najpiękniejszych doświadczeń w jej karierze artystycznej.
– Przypominam sobie promienie słońca i wyjątkową atmosferę, jaka panowała w ogrodzie włoskim Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach w zeszłym roku. Przede wszystkim instrument, który państwo mają do dyspozycji, na którym mogłam grać utwory Fryderyka Chopina, był niesamowicie inspirujący. Całość złożyła się na piękne doświadczenie, dlatego z przyjemnością wracam do Kielc w tym roku – przyznaje.
Dwie muzyczne osobowości
Aleksandra Świgut to pianistka, solistka i kameralistka, doktor nauk muzycznych, pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Według krytyków, jedna z najbardziej wyrazistych osobowości sceny muzyki klasycznej. Tym razem wystąpi nie solo, ale w duecie z Januszem Wawrowskim – znaczącą postacią polskiej i światowej sceny muzycznej. Jego interpretacje brytyjski The Guardian określił jako „wykonania sięgające granic możliwości”. Choć występuje na najważniejszych scenach, chętnie przystał na występ w ogrodzie włoskim. Zgodził się ze względu właśnie na Aleksandrę Świgut.
– Wspaniałą pianistkę, solistkę, kameralistkę, która oprócz tego, że w wielu krajach koncertuje z orkiestrami i ma dużo recitali solo, to równie chętnie grywa kameralnie, co, mam wrażenie, nie jest takie oczywiste i częste wśród pianistów. Ta nasza współpraca jest bardzo przyjemna artystycznie, zagraliśmy dużo ciekawych koncertów, dla mnie każda propozycja ze strony Oli Świgut to jest wielka radość i na próbach w kreowaniu tego, co mamy zagrać i na koncercie. Przyznam się, że ponieważ była to propozycja, która padła ze strony Oli Świgut, od razu, z wielką chęcią się zgodziłem – zaznacza.
Podwójna duma
Artystyczna współpraca obojga muzyków zacieśniła się przed rokiem.
– Mieliśmy okazję grywać w większych składach kameralnych albo z orkiestrą, ale jako duet recitalowy, to od niedawna, za to bardzo intensywnie. Wiele koncertów już za nami. Różnych: i takich bardziej romantycznych, gdzie Ola Świgut sięga po fortepian historyczny z XIX wieku, ja z kolei zmieniałem struny na jelitowe, ale też taki bardziej współczesny repertuar, czyli Grażyna Bacewicz czy Bela Bartok. Mamy też wspólne plany nagraniowe na najbliższy rok – zdradza Janusz Wawrowski.
Z kolei Aleksandra Świgut dodaje:
– Zakochaliśmy się w sobie artystycznie rok temu, podczas koncertów organizowanych przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Nikt na do tego nie zmuszał, wyszło to tak spontanicznie. Janusz Wawrowski jest naszym gwiazdorem. Nie tylko jest wspaniałym wykonawcą, ale ma także do dyspozycji instrument wysokiej klasy. Więc jest to dla mnie podwójna duma, że i z Januszem i z takiej klasy instrumentem występuję na scenie polskiej i za granicą – przyznaje.
Świeżość i ciekawość oraz nieokiełzany temperament
Janusz Wawrowski zapytany, za co lubi współpracę z Aleksandrą Świgut wyjaśnia, że przede wszystkim za to, że jest niezwykle kreatywną artystką, która nie lubi nudy i rutyny.
– Ma w sobie dużo świeżości i dziecięcej chęci odkrywania cały czas czegoś nowego w muzyce, co jest dla mnie niezwykle ważne. Zaczynając naszą współpracę, w pewnych aspektach byliśmy kompletnie różni, a to, że zaczęliśmy razem pracować i to, że jesteśmy otwarci na siebie nawzajem, spowodowało, że te nasze przeciwne bieguny bardzo się zgrały i wyszła z tego zupełnie nowa jakość i dla mnie, i dla Oli. Przez to, ten duet daje mi coś nowego w moim życiu artystycznym, bo uczę się od Oli. I mam nadzieję, że ja także daję jej coś nowego, że jest jakaś nowa jakość. Poza tym, tak po ludzku, fajnie nam się razem współpracuje i na próbach, i na koncertach, i podczas podróży, co też jest ważnym aspektem – zaznacza.
Aleksandra Świgut na to samo pytanie odpowiada:
– Za wiele. Między innymi za ten jego ogromny, nieokiełznany temperament, za ogień, który ma w sobie, za pasję, za to, że ma w sobie cięgle niezaspokojoną ciekawość i takiego małego chłopca. To jest taka dziecięcość, radość z obcowania z muzyką i innymi wykonawcami na scenie, za kreatywność i ogromny profesjonalizm – wymienia.
Od siedmiu lat razem
Podczas sobotniego koncertu uczestnicy „Chopinowskich inspiracji” usłyszą wyjątkowy, bezcenny instrument: pierwszy w powojennej Polsce stradivarius „Polonia”, pochodzący z 1685 roku. Jak policzył Janusz Wawrowski, gra na nim już siedem lat. Żartuje, że koncertowo jest mu wierny.
– Dla nas, skrzypków, zmienianie instrumentu jest dość ciężkim procesem. Czasami to jest wiele miesięcy przyzwyczajania się, szczególnie jeśli mówimy o takim repertuarze wymagającym, solowym. Technicznie, w przypadku skrzypiec, to zupełnie inaczej działa niż z fortepianami. Oczywiście testuję różne instrumenty, grywam na starych i na nowych, czasami mam okazję mieć w rękach bardzo pięknie brzmiące instrumenty współczesne. Jestem otwarty, staram się też poznawać rynek, wiedzieć, co się dzieje. Przez to, że też uczę i mam studentów i kilku licealistów, którzy czasami poszukują instrumentów, to doradzam im, testujemy razem . Fajne jest to, że możemy je porównywać do takiego topowego instrumentu – zaznacza.
Choć tym razem Aleksandra Świgut zagra na współczesnym fortepianie, to jest również miłośniczką brzmienia fortepianów historycznych. Zwraca uwagę, że różnica między nimi jest ogromna.
– Instrument współczesny ma donośny, pełny, długo wybrzmiewający dźwięk, natomiast instrumenty historyczne, z naszej perspektywy, są nieco cichsze, struny się nie krzyżują, w związku z tym rezonans jest zupełnie różny, rejestry inaczej między sobą się miksują, w związku z czym finalnie otrzymują państwo zupełnie inne wrażenie dźwiękowe – opisuje i dodaje: – Jestem artystą zawsze głodnym nowych wrażeń i uwielbiam zmiany, różnorodność, więc tego rodzaju aktywność, kiedy mogę się specjalizować w różnych sztukach gry, artystycznie mnie wzbogaca. Nie lubię się ograniczać – podkreśla.
Historia i współczesność
Ta historia i współczesność będą się przeplatały także podczas koncertu w ramach „Chopinowskich inspiracji”. Janusz Wawrowski zapowiada, że program jest szeroki.
– Wykonamy utwory Grażyny Bacewicz, Henryka Wieniawskiego, Beli Bartoka, Ignacego Jana Paderewskiego, Clary Schumann. Repertuar będzie dość rozległy: od romantyzmu do drugiej połowy XX wieku. To będą miniatury, utwory dość lekkie, nadające się na plener, na lżejsze środowisko koncertowe – zapewnia.
Jednak, jak zaznacza Aleksandra Świgut, na takim wydarzeniu nie może zabraknąć solowej muzyka Fryderyka Chopina.
– Będą to dwie przepiękne ballady: nr 3 i nr 4, Ballada As-dur i Ballada F-moll, jedne najtrudniejszych utworów w literaturze chopinowskiej, najbardziej złożonych pod kątem narracyjnym, wykonawczym. Z przepięknymi historiami, bo te dzieła są inspirowane balladami Adama Mickiewicza. Zaproponowałam je, ponieważ w tym roku wykonuję cały cykl Ballad Chopina, wszystkie cztery, które napisał. Gram je najczęściej na solowych recitalach, ale tym razem pięknie wkomponowały się w repertuar duetowy, przecinając, ale i też łącząc ten program, który zbudowaliśmy wspólnie z Januszem – mówi.
Koncert w ogrodzie
Koncert Janusza Wawrowskiego i Aleksandry Świgut odbędzie w sobotę, 26 lipca, w ogrodzie włoskim Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach. Początek o godz. 20.00. Wstęp wolny. Ogród zostanie otwarty dla publiczności o godz. 19.30.
W przypadku załamania pogody, koncert będzie przeniesiony do pałacowych wnętrz, ale w środku liczba miejsc jest ograniczona do 130 osób.
Organizatorami koncertu są: Muzeum Narodowe w Kielcach, Fundacja „Amadeusz”, Radio Kielce. Patronat honorowy: Marszałek Województwa Świętokrzyskiego.
