Z tego miejsca rozbrzmiewa hymn miasta oraz można tu obejrzeć przeszłość zapisaną w przedmiotach, które udostępnili mieszkańcy. Mowa o wieży, potocznie zwanej basztą lub okrąglakiem. Mieści się w niej Muzeum Ziemi Kazimierskiej.
Wbrew pozorom wieża nie jest pozostałością zamku, czy muru obronnego. Od początku istnienia, czyli od 1888 roku sprawowała funkcję gazowni przy pobliskiej Cukrowni „Łubna”. Po remoncie mieściły się tu pomieszczenia mieszkalne, prawdopodobnie dla praktykantów cukrowni.
Katarzyna Oracz z Wydziału Promocji kazimierskiego urzędu miasta i gminy podkreśla, że trzykondygnacyjna wieża jest perełką w architekturze Kazimierzy Wielkiej, a eksponaty zgromadzone w muzeum są ważnym zapisem historii tego miasta i regionu.
– Te przedmioty pojawiły się tutaj na początku 2000 roku, tuż po renowacji obiektu. To dar mieszkańców Kazimierzy, rzeczy, które znaleźli na swoich strychach, piwnicach, podwórkach. Przynieśli tutaj i wspólnie stworzyli Muzeum Ziemi Kazimierskiej – mówi Katarzyna Oracz
Katarzyna Oracz dodaje, że na pierwszej kondygnacji mieszczą się przedmioty datowane na schyłek XIX i początek XX wieku, m.in. stare żelazka z duszą, lampy naftowe, gofrownice, rozmaite akcesoria, które służyły w każdym domu na terenie gminy Kazimierza Wielka.
– Na kolejnej kondygnacji są symbole Kazimierzy. To fotografie majora Hubala, który jest związany z ziemią kazimierską, koszulka lidera z wyścigu Hubala – sztandarowej imprezy ziemi kazimierskiej. Są też konstrukcje wykonane z zapałek z wielką starannością. Przedstawiają obiekty, które mają charakter zabytkowy, które znajdują się w ewidencji bądź rejestrze zabytków, to m.in. baszta, pałac Lacon z zabytkową wieżą czy dawny budynek biblioteki – wymienia Katarzyna Oracz.
Na szczycie budynku udostępniono turystom taras widokowy. Ponadto od niedawna z wieży trzy razy dziennie rozbrzmiewa hymn miasta.
Baszta została wzniesiona wg projektu Tadeusza Stryjeńskiego – krakowskiego architekta, który jest twórcą ok. 100 kamienic oraz budynku poczty głównej w Krakowie. Jest to budowla pseudomanierystyczna, swym charakterem nawiązująca do romantycznego nurtu w architekturze polskiej przełomu XIX i XX w. Basztę można zwiedzać po uprzednim skontaktowaniu się z miejscowym domem kultury.