M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Zespół Schola Gregoriana Silesiensis pod kierunkiem Roberta Pożarskiego wystąpił w bazylice w Wiślicy. Wydarzenie to zwieńczyło cykl koncertów w ramach projektu „Szlakiem Piastowskich Stolic” z okazji przypadającego w tym roku 700-lecia koronacji Władysława Łokietka na króla Polski.
Koncerty odbywały się w Gnieźnie, Płocku, Gieczu, Łęczycy i Brześciu Kujawskim. Te miejscowości wraz z Wiślicą, dziś leżą na uboczu wielkiej historii, lecz w przeszłości stanowiły stolice piastowskich księstw.
Robert Pożarski, twórca projektu i autor tekstów zaznacza, że to jedno z najdonioślejszych wydarzeń w historii Polski, jednak zupełnie nieobecne w świadomości społeczeństwa.
– Zajmujemy się śpiewem średniowiecznym. Mamy też przyjaciół, którzy zajmują się graniem na średniowiecznych instrumentach, stąd ten pomysł. Jeżeli będziemy chcieli czcić taką rocznicę, to tylko w formie uroczystej, dziękczynnej procesji – zaznaczył. Jak dodaje, łącznie skomponował osiem pieśni, które stanowią poetycką opowieść o ważnych wydarzeniach z życia Łokietka, opierając się m.in. na historycznych tekstach Jana Długosza. To m.in. „Pieśń o narodzinach księcia Łokietka” czy „Pieśń o koronacji Władysława Łokietka”.
– To właśnie tutaj Jan Długosz miał jeden ze swoich domów, tutaj miał szkołę, w której uczył synów królewskich jak być królami. A po drugie dlatego, że w kolegiacie mamy tutaj Matkę Boską Madonnę Łokietkową nazywaną też Matką Boską Uśmiechniętą. Jako zwieńczenie tych sześciu wydarzeń, chcieliśmy złożyć jej hołd właśnie tu w Wiślicy – dodał.
Muzycy grali na puzonach wąskowęzurowych, na cynku, szałamajach, trąbach fanfarowych, czy na lirze korbowej. Wykonali fragmenty chorału zaczerpnięte m.in. z antyfonarza gnieźnieńskiego, kancjonału wiślickiego i pontyfikału płockiego.
Koronacja Władysława Łokietka uznawana jest przez historyków za moment scalenia piastowskich księstw w jeden organizm państwowy. Panowanie Łokietka było walką o zjednoczenie ziem piastowskich podzielonych dwieście lat wcześniej na siadem małych księstw ustawą sukcesyjną jego pradziadka Bolesława III Krzywoustego.
W 1291 roku we władaniu Władysława Łokietka znalazła się Wiślica. W 1292 roku książę został wygnany, a Wiślica znalazła się w granicach królestwa Wacława II. W 1304 roku Łokietek na czele węgierskich posiłków odzyskał Wiślicę. Po zdobyciu przez Łokietka korony polskiej Wiślica stała się jednym z najważniejszych ośrodków królestwa. Przed 1326 rokiem uzyskała prawa miejskie. Odbywały się tu zjazdy rycerstwa małopolskiego oraz ogólnopolskiego. W 1347 roku król Kazimierz Wielki zatwierdził tu statuty wiślickie. W latach 60. XIV wieku Kazimierz Wielki wzniósł niewielki zamek i otoczył miasto obronnym murem z trzema bramami: Buską, Krakowską i Zamkową. Ufundował także trzecią i zachowaną do dzisiaj kolegiatę wiślicką.
