M10D 215,072 MHz Zadzwoń do studia 41 200 20 20 
Ogrody przykościelne, coraz częściej wyglądają tak, jak przydomowe. Ponadto coraz bliżej tych terenów powstają parkingi, co powoduje, że przestrzeń, która powinna służyć wyciszeniu i zadumie, zaczyna się coraz bardziej kurczyć. Zwracali na to uwagę, uczestnicy sympozjum zorganizowanego w Sandomierzu.
Dr hab. Ewa Trzaskowska z Instytutu Architektury Krajobrazu KUL w Lublinie powiedziała, że obecnie zatracana jest symbolika ogrodów przykościelnych wskazująca na to, że stanowią one łącznik pomiędzy sacrum a profanum.
– Wymiar symboliczny ogrodów przykościelnych można osiągnąć stosując rożne rozwiązania np. figury religijne i inne elementy małej architektury, a przede wszystkim odpowiednio dobrane rośliny – dodała Trzaskowska.
Bolączką ogrodów przykościelnych jest niedocenianie drzew, a trzeba pamiętać że chrześcijaństwo przejęło od wcześniejszych kultur postrzeganie drzew jako miejsca przebywania Boga – stwierdziła natomiast dr hab. Magdalena Lubiarz z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Przypomniała, że np. grusza jest symbolem objawień Matki Bożej, a we współczesnych ogrodach przykościelnych raczej trudno jest znaleźć gruszę. Swój wymiar świętości w toku rozwoju chrześcijaństwa stracił także dąb. To dlatego, że dawniej w lasach pod dębami wypasano świnie, które jadły żołędzie. To wystarczyło, aby dąb stracił swoją symbolikę. Tymczasem warto do niego wrócić w ogrodach przykościelnych, ponieważ jest on długowieczny, potężny o przepięknym pokroju – dodała prof. Lubiarz.
Biorący udział w seminarium dr Piotr Kulesza przypomniał z kolei najważniejsze elementy aranżacji w ogrodach przykościelnych. To brama symbolizująca wejście do Królestwa Niebieskiego, ogrodzenie oddzielające sacrum od profanum oraz woda nawiązująca do rzeki Jordan i chrztu świętego.
Dodał, że symbol wody można uzyskać stawiając w ogrodzie imitację studni z cembrowiną, instalując tzw. suchy potok albo ekologiczny ogród deszczowy napełniany wodą podczas opadów. Potem ta woda stopniowo opada, następuje jej retencja, jest więc połączenie symboliki z ekologią – stwierdził.
Sympozjum odbyło się w Diecezjalnym Centrum Kultury, Edukacji i Formacji Chrześcijańskiej „Quo Vadis”. Organizatorami była Kuria Diecezjalna i Instytut Architektury Krajobrazu KUL w Lublinie.
