Dzisiaj Barbórka. To górnicze święto obchodzone co roku we wspomnienie Św. Barbary – patronki trudnej pracy. Obchody Barbórki sięgają połowy XVIII wieku, kiedy to pierwsze uroczystości odbywały się w Tarnowskich Górach.
Jest to uroczysty dzień nie tylko dla pracowników górnictwa, ale także geologów oraz innych osób wykonujących zawody związane z poszukiwaniem paliw kopalnych.
Obchody Barbórki, dawniej huczne, dziś mają skromniejszy charakter. Rozpoczyna je poranna msza święta, po której następuje przemarsz orkiestr górniczych. Organizowane są akademie, spotkania, koncerty i zabawy. Tego dnia górnicy występują w charakterystycznych strojach galowych z czarnym czako z pióropuszem. Wręczane są także specjalne odznaczenia dla zasłużonych górników i innych pracowników przemysłu wydobywczego.
W dniach poprzedzających święto organizowane są tak zwane karczmy piwne, czyli spotkania gwareckie. Karczmy piwne są zwyczajem stosunkowo młodym, pochodzą bowiem z lat 80. ubiegłego wieku, podobnie, jak ich odpowiednik – „babski comber”, który sięga lat 90. Obchody Barbórki odbywają się także w wielu szkołach i przedszkolach. Tego dnia w licznych placówkach prowadzone są zajęcia przybliżające najmłodszym zawód górnika.
Barbórka to święto na cześć świętej Barbary z Nikomedii, patronki dobrej śmierci i trudnej pracy między innymi górników. To właśnie 4 grudnia Barbary najczęściej obchodzą swoje imieniny. Święta Barbara, córka poganina Dioskura z Heliopolis, żyła na przełomie III i IV wieku. Była nie tylko wykształcona i inteligentna, lecz także odznaczała się wieloma zdolnościami i niezwykłą urodą. Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. Prowadziła korespondencję z wielkim filozofem i pisarzem Orygenesem z Aleksandrii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Gdy ojciec dowiedział się, że Barbara została chrześcijanką, chciał ją zmusić do wyparcia się wiary. Została zamknięta w wieży, a kiedy to nie odniosło skutku, Dioskur doniósł na nią do władz prześladujących wówczas chrześcijan. Zginęła jako męczennica z rąk własnego ojca, około 305 roku. Jest patronką osób pracujących pod ziemią oraz narażonych na nagłą śmierć, w tym górników, hutników, marynarzy, rybaków, żołnierzy, a nawet więźniów.
Kult świętej Barbary w Polsce sięga średniowiecza, a pierwszy kościół ku jej czci wybudowano w 1262 roku w Bożygniewie koło Środy Śląskiej. Barbara jest darzona wielką czcią także w Czechach, Saksonii, Lotaryngii, południowym Tyrolu i Zagłębiu Ruhry.
Z osobą świętej wiąże się wiele polskich przysłów, jak: „Barbara święta o górnikach pamięta”, „Barbara po wodzie, Boże Narodzenie po lodzie”, „Kiedy na świętą Barbarę błoto, będzie zima jak złoto”.