Szczepan Sobalkowski – polski duchowny, doktor teologii moralnej, rektor Seminarium Duchownego w Kielcach w latach 1945–1958, biskup pomocniczy kielecki w 1958 roku. Wychowawca młodzieży, charyzmatyczny kaznodzieja.
Szczepan Sobalkowski urodził się 23 grudnia 1901 r. w Kromołowie k. Zawiercia. Odbył m.in. studia uniwersyteckie w Innsbrucku (1923). Po powrocie do kraju pracował we Włoszczowie, w Chmielniku, w gimnazjum im. bł. Kingi w Kielcach. W latach 1929 – 35 pełnił obowiązki prefekta w Biskupim Gimnazjum św. Stanisława Kostki. Podczas II wojny światowej został zwierzchnikiem kapelanów Okręgu V Narodowych Sił Zbrojnych ps. „Andrzej Bobola”, „ks. Andrzej Sokołowski”.
Aresztowany przez UB w 1950 oraz w 1951 roku. Był poddany wielomiesięcznym przesłuchaniom, dzieląc m.in. los bp. Czesława Kaczmarka. Na podstawie kazań i wcześniejszych prac uznano go za „wroga ustroju socjalistycznego i ZSRR”. W 1954 r. ks. Sobalkowski został skazany na łączną karę 7 lat więzienia, utratę praw na 4 lata, przepadek mienia. Był więziony w mokotowskim więzieniu w Warszawie, w Sztumie i we Wronkach. Do Kielc powrócił w kwietniu 1954, chory na serce, reumatyzm, żółtaczkę.
Decyzją Piusa XII otrzymał nominację na sufragana kieleckiego. Lata ciężkiego więzienia oraz wyniszczającego śledztwa spowodowały, że biskup nominat Stanisław Sobalkowski nie miał sił, by dojść do katedry w dniu swojej konsekracji. Następnego dnia po obrzędach święceń biskupich wczesnym rankiem udał się do Częstochowy. Odprawiał tam mszę św. przed Cudownym Obrazem Matki Bożej. W pewnym momencie osunął się na ręce paulina o. Justyna Marczewskiego, swojego ministranta.
Pogrzeb nagle zmarłego biskupa, sufragana kieleckiego, który odbył się 15 lutego 1958 roku. Zgromadził przy trumnie kilkunastu biskupów polskich i tysiące wiernych z Kielc i okolic. Tak żegnano „sufragana niebieskiego” diecezji kieleckiej.