Część jednostki wojskowej na kieleckiej Bukówce, w najbliższym czasie zostanie wpisana do rejestru zabytków. Wszczęta w ubiegłym roku procedura dobiega końca. Jednak zasięg ochrony konserwatorskiej jest mniejszy, niż pierwotnie zakładano. Ostateczna propozycja zakłada wpis do rejestru zabytków kilku najstarszych budynków wchodzących w skład dawnych koszar 4. Pułku Piechoty Legionów przy ul. Wojska Polskiego.
Świętokrzyski wojewódzki konserwator zabytków, Joanna Modras mówi, że decyzja nie jest jeszcze prawomocna, a zainteresowane strony nadal mogą złożyć odwołanie w tej sprawie.
– To jest bardzo duży obszar. Pierwotne założenia postępowania zakładały włączenie w zakres ochrony konserwatorskiej także pobliskiego osiedla. Jednak w toku prac zrezygnowaliśmy z tych planów. Nie ma potrzeby, by znajdujące się tam budynki mieszkalne zostały dodane do rejestru zabytków, a to dlatego, że uległy one dość znacznym zmianom. Objęcie ochroną konserwatorską tych obiektów byłoby za wysoką formą ich ochrony. Z istniejącego obecnie zespołu budynków wybraliśmy te, które zachowały największy stopień oryginalności i są najbardziej reprezentatywne dla tego miejsca – tłumaczy.
Sam wpis części budynków jednostki wojskowej do rejestru zabytków nie wpłynie znacząco na jej funkcjonowanie. Jednak decyzja w tej sprawie będzie wiązała się z pewnym ograniczeniami.
– Generalnie, wpis do rejestru skutkuje tym, że na wszystkie prace na terenie wpisanym do rejestru musi być zgoda świętokrzyskiego wojewódzkiego konserwatora zabytków – dodaje Joanna Modras.
Z całą pewnością ochrona konserwatorska nie uwzględni samej ulicy Wojska Polskiego. – Gdyby nawet ta ulica stanowiła element dawnego zagospodarowania koszar, to objęcie wpisem do rejestru zabytków nie wyklucza możliwości przeprowadzania remontów, czy przebudów drogi. W tym przypadku, ul. Wojska Polskiego, nie była nigdy częścią zespołu koszarowego budynków historycznej jednostki wojskowej – wyjaśnia konserwator zabytków.
Wpis do rejestru zabytków ma objąć zespół koszarowy budynków wybudowanych w latach 20. oraz 30. XX w. Jest to zarówno teren jednostki, jak i najważniejsze pod względem historycznym, architektonicznym i zabytkowym obiekty, czyli koszary, łaźnia z pralnią, kuchnia ze stołówką, kapliczka, dawne kasyno oficerskie oraz dawny dom dowódcy jednostki.